When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“พ่อจะบอกเขม เขาต้องรู้เรื่องนี้” หลังจากที่ออกมาจากห้องตรวจ คุณพิชิตตัดสินใจบอกบุตรสาว เพราะคิดทบทวนดีแล้ว พ่อของลูกก็ควรรู้เรื่องนี้ “อย่านะคะพ่อ เขาไม่สมควรเป็นพ่อใคร ลูกเป็นลูกของพรรณเพียงคนเดียว ถ้าพ่อบอกเขา พรรณจะหนีไปให้ไกลจากที่นี่” พรรณวรทขู่ทันที หญิงสาวไม่ต้องการเกี่ยวข้องกับเขาอีก ลูกของเธอ แม้ว่าลำบากแค่ไหน เธอก็จะเลี้ยงเอง ไม่จำเป็นต้องร้องขอความรับผิดชอบจากคนที่ไม่เคยต้องการให้เขาเกิดมาอย่างเขม “แล้วเราจะปิดเขาได้แค่ไหนลูก ในเมื่อท้องหนูมันก็ต้องโตขึ้นทุกวัน” ผู้เป็นบิดาเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง “ปิดไม่ได้ไม่เป็นไร แค่พ่อไม่บอกเขาก็พอ” พรรณวรทรู้ว่ามันเป็นเรื่องที่ยาก แต่เธอก็ไม่อยากให้บิดาไปบอกเขา เพราะมันเหมือนกับว่าเธอกำลังไปร้องขอความรับผิดชอบจากเขา “ได้ลูก พ่อจะไม่บอกเขา” คุณพิชิตรับปาก แต่ในใจกลับคิดว่าเขาต้องเอาเรื่องนี้ไปบอกบิดามารดาของเขม แล้วดูซิว่าจะจัดการเรื่อง