EP.5 อย่ามาชอบคนอย่างฉัน/จูบแรก
เนื้อหาต่อจากเดิม
Prat คิรัน
หลังจากที่คิรันเปิดประตูหนีไฟเดินออกมาด้านนอกแล้ว เขาจึงหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบทันที โดยไม่ได้สนใจว่าเด็กสาวด้านในจะยังรอเขาอยู่หรือเปล่า
แกรก! ในขณะเดียวกันเสียงเปิดประตูก็ได้ดังขึ้น ก่อนที่เด็กสาวคนเมื่อกี้จะเดินออกมาด้วยท่าทีทุลักทุเลเพราะความมึนเมา
“ออกมาทำไม” คิรันเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นเด็กสาวเปิดประตูออกมายืนอยู่ด้านหลังของเขาเงียบๆ
“คิดว่าหลอกให้หนูยืนรอก็เลยออกมาดูค่ะ~”
“ชื่ออะไร”
“หนูเหรอคะ~”
“…” คิรันไม่ตอบแต่หันมาสูบบุหรี่แทน ทำให้เด็กสาวต้องตอบคำถามของเขา
“ธิดาค่ะ เพื่อนบีน่า”
“รู้จักฉัน?”
“ค่ะ บีน่าเล่าให้ฟังวันที่พี่คิริวไปรับบีน่าที่มหาวิทยาลัย เลยรู้ว่าพี่คือแฝดอีกคนที่หนูเดินชน”
“ทำไมชอบมองหน้าฉัน? ฟู้วววว~” คิรันเอ่ยถามพลางพ่นควันขาวออกมาอีกครั้งก่อนจะโยนมันทิ้งลงถังสำหรับทิ้งก้นบุหรี่ และหันกลับมามองเด็กสาวที่กำลังยืนมองมาที่เขาด้วยใบหน้าที่แดงก่ำเพราะเกิดจากการดื่มแอลกอฮอล์
“มะ..มองเฉยๆค่ะ~”
“ชอบฉันหรือไง?”
“…” คำถามของคิรันทำเอาสาวน้อยตรงหน้าถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ทว่าเธอไม่ได้ตอบอะไรกลับมานอกจากยืนเงียบและเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรง
“อย่ามาชอบคนอย่างฉัน” เสียงทุ้มเอ่ยบอกเด็กสาวด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
“อึก!” ประโยคของมาเฟียหนุ่มทำให้ใจของสาวน้อยอย่างธิดากระตุกวูบ ดวงตาสองข้างร้อนผ่าวราวกับกำลังจะร้องไห้ออกมาอยู่รอมร่อ มือเรียวเล็กผสานเข้าหากันโดยอัตโนมัติบีบเอาไว้โดยไม่ได้ตั้งใจ
“พะ..พี่มีคนที่ชอบอยู่แล้ว หรือมีแฟนอยู่แล้วใช่ไหมคะ~” ริมฝีปากสวยได้รูปเอ่ยถามขึ้นอีกครั้งด้วยดวงตาที่แดงก่ำเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา ก่อนจะรีบก้มหน้าลงเพราะไม่อยากให้ชายตรงหน้าเห็นน้ำตาของตน
“รู้แค่ว่าอย่ามาชอบคนอย่างฉัน” คิรันพูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะใช้มือของตัวเองจับไปที่ปลายคางของเด็กสาวให้เงยหน้าขึ้นเพื่อมองหน้าของเขา จึงทำให้มาเฟียหนุ่มเห็นว่าสาวน้อยตรงหน้ากำลังจะปลดปล่อยน้ำตาหยดแรกของตัวเองออกมา
“อายุแค่นี้คิดอยากมีแฟน”
“23แล้วนะคะ~” เธอโต้ตอบอย่างมั่นใจพร้อมกับปาดน้ำตาบนใบหน้าออกเบาๆ
“หึ! คิดว่าโตแล้วหรือไง”
“ก็โตแล้ว ไม่งั้นหนูจะเข้ามาที่แบบนี้ได้ยังไง~”
“…” คิรันไม่ได้เถียงอะไรเธอกลับไป แต่จ้องมองไปที่ริมฝีปากอมชมพูของเด็กสาวแทน ก่อนจะใช้นิ้วโป้งปาดไปที่ริมฝีปากของเธอเบาๆ การกระทำนี้ทำเอาใจดวงน้อยของเด็กสาวเต้นโครมครามอย่างบ้าคลั่ง
“หนูเมาแต่ยังพอมีสติดีนะ~”
“หึ ทีหลังอย่าเดินมาคนเดียว”
“พี่คะ”
“…”
“พี่รู้ได้ไงคะว่าหนูชอบพี่~” เธอเอ่ยถามออกมาด้วยสติที่ไม่ครบถ้วนนัก แต่ถึงอย่างนั้นคิรันก็ไม่ได้ถือสาอะไรและตอบคำถามของเธอออกไป
“สายตาของเธอมันบอกฉัน”
“แต่หนูยังไม่เคยแสดงออกให้เห็นเลยนะ~ อีกอย่างเราเจอกันแค่สามครั้งเอง”
“เจอสามครั้ง แต่หวั่นไหวให้กับชายแปลกหน้า”
“ก็จริงค่ะ~ ขอเบอร์ได้ไหมคะ?”
“ขอเบอร์ผู้ชาย? ลุคเธอดูไม่น่าทำอะไรแบบนี้นะ”
“ก็กล้าแค่ตอนเมาเท่านั้นแหละ~” เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเบาๆแต่ก็พอที่จะทำให้คิรันได้ยิน
“เอาโทรศัพท์มา”
“ค่ะ” โทรศัพท์ของคนตัวเล็กถูกส่งให้คิรันด้วยความรวดเร็ว ซึ่งคิรันก็รับและกดเพิ่มเบอร์โทรและไลน์ของตัวเองให้กับเธออย่างจริงจัง
“พี่ยังไม่ได้ตอบคำถามหนูเลยว่าพี่มีแฟนหรือมีคนที่ชอบอยู่แล้วหรือเปล่า”
“ป่านนี้เพื่อนตามหาแล้ว ฉันจะไปส่งที่โต๊ะ”
“เปลี่ยนเรื่องซะงั้น~” เธอบ่นขึ้นพึมพำแต่ก็ยอมเปิดประตูเดินกลับเข้ามาด้านในโดยไม่ลืมที่จะรอคิรันด้วย
ยังไม่ทันที่จะได้เดินออกไปจากทางเดินที่ลับตาผู้คน จู่ๆร่างบางก็ถูกคิรันดันให้ชิดติดกับกำแพงพร้อมกับล็อกแขนเรียวทั้งสองข้างเอาไว้เหนือหัว ทำให้เด็กสาวที่ถูกกระทำเช่นนั้นรู้สึกตกใจเล็กน้อย
“อึก! พะ..พี่จะทำอะไร~”
“ทำอย่างที่คิด”
“อื้ออ~” เมื่อคิรันพูดจบเขาจึงก้มลงไปประกบจูบที่ริมฝีปากบางๆของเด็กสาวตรงหน้าทันที ทำเอาเด็กสาวถึงกับเบิกตากว้างขึ้นด้วยความตกใจอีกครั้ง
เมื่อคิรันถอนจูบออกเขาจึงใช้นิ้วโป้งของตัวเองสัมผัสไปที่ริมฝีปากอมชมพูของเด็กสาวอีกครั้ง ก่อนจะเริ่มสาวเท้าเดินออกมาจากจุดลับตาโดยไม่ลืมที่จะจับแขนของเด็กสาวให้เดินตามมาด้วย
โต๊ะอัยด้า
“สวัสดีค่ะพี่… คิริวหรือพี่คิรันวะ!” อัยด้ากล่าวสวัสดีขึ้นด้วยน้ำเสียงมึนเมาพร้อมกับเพ่งเล็งไปที่ใบหน้าของคิรัน
“เห็นเมา เลยเอามาส่ง” คิรันพูดเพียงเท่านั้นก่อนจะหันกลับมามองที่เด็กสาวข้างๆและเดินออกไปทันที
เมื่อมาเฟียหนุ่มเดินออกมาจากโต๊ะของเด็กสาวแล้วเขาจึงเดินกลับขึ้นมาชั้นบน และไม่ลืมที่จะหยุดเพื่อยืนมองไปที่เด็กสาวที่กำลังพยุงเพื่อนของตัวเองที่โต๊ะ สายตาคมคายจ้องมองเด็กสาวคนที่เขาจูบอยู่นานสองนานก่อนจะเดินกลับขึ้นไปชั้นสามเพื่อไปหาเพื่อนๆ
“นี่มึงไปฉี่ หรือมึงไปขัดห้องน้ำวะ ไปซะนานเลยห่า!” เป็นเสียงของคาเลนส์ที่พูดขึ้น ทว่าคิรันกลับไม่ได้สนใจและหยิบแก้วแอลกอฮอล์ของตัวเองขึ้นมากระดกดื่มแทน โดยที่แก้วนั้นไม่ได้ผสมอะไรเลยนอกจากแอลกอฮอล์เพียวๆ
Prat ธิดา
ตอนนี้เด็กสาวได้กลับขึ้นมาบนรถของหินแล้ว และหินก็กำลังขับรถไปส่งเธอที่บ้าน ตลอดทางกลับบ้านเด็กสาวเอาแต่จับไปที่ริมฝีปากของตัวเองและนึกถึงเหตุการณ์ที่คิรันนั้นทำกับเธอ
“เป็นอะไรหรือเปล่าธิดา เห็นน่าแปลกๆตั้งแต่กลับมาและ” หินเอ่ยถามขึ้นเมื่อมองไปที่กระจกหลังและเห็นสีหน้าแปลกๆของเพื่อนตัวเอง
“ปะ..เปล่า~ ธิแค่เมา มึนๆนิดหน่อย”
“ไหวไหม ถ้าจะอ้วกบอกนะ”
“ไหวๆ~” ธิดาบอกกับหินพร้อมกับส่งยิ้มจางๆให้กับเขาก่อนที่จะหันกลับมานึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้อีกครั้ง
“บอกว่าอย่าชอบ แต่จูบเราทำไม ย้อนแย้งชะมัด” ธิดาบ่นพึมพำขึ้นในใจแต่ก็ถ่ายทอดอารมณ์ทางสีหน้าออกมา เพราะจูบที่คิรันเอาไปนั้นคือจูบแรกของเธอ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่รู้สึกเสียใจเลยสักนิด..
“หรือเราจะเป็นเด็กใจแตกไปแล้ว!” ความคิดของเด็กสาวตีกันอยู่ในสมองจนเธอต้องสะบัดหน้าไปมาเพื่อไล่ความคิดเพ้อเจ้อเหล่านั้นออกไป
เช้าวันใหม่
วันนี้เด็กสาวเดินทางมามหาวิทยาลัยตามปกติ และตอนนี้เธอก็กำลังนั่งรอเพื่อนๆของตัวเองอยู่ที่โต๊ะประจำ โดยที่ในมือของเธอกำลังถือโทรศัพท์และค้างอยู่ที่หน้าแชทไลน์ของคิรัน เนื่องจากเธอจำเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ได้อย่างชัดเจน ตอนนี้เธอจึงต้องการที่จะขอโทษคิรันที่พูดจาโดยไม่มีสติออกไปแบบนั้น
“น่าอายชะมัด~” มือเล็กพิมพ์ข้อความคำว่า ขอโทษนะคะสำหรับเรื่องเมื่อคืน เอาไว้เพียงแต่ว่ายังไม่ได้กดส่งเพราะกำลังตัดสินใจอยู่ว่าควรทักเขาไปดีหรือไม่
“จ๊ะเอ๋!”
“ว๊ายย!” ความตกใจทำให้เด็กสาวเผลอไปโดนปุ่มส่งข้อความ ทว่าเธอยังไม่รู้ตัวว่าข้อความที่พิมพ์เอาไว้ถูกส่งไปหาคิรันเรียบร้อยแล้ว
“หิน! ธิตกใจหมดเลย ทำไมชอบแกล้งกันแบบนี้ฮะ!” ธิดาหันไปตำหนิหินด้วยความโกรธเคืองก่อนจะรีบเก็บโทรศัพท์ในใือลงกระเป๋า
“โอ๋ๆ โกรธเหรอ5555”
“ไปไกลๆเลยนะ!”
“ทะเลาะอะไรกันอีกแล้วสองคนนี้” ในขณะเดียวกันเสียงของอัยด้าก็ได้ดังขึ้นฉุดให้ธิดาและหินต้องหันไปมองก่อนจะเห็นว่าอัยด้าและบีน่าเดินมาด้วยกัน
“วันนี้มีประชุมเพลิงช่วงบ่ายนะพวกแก” บีน่าพูดขึ้นเมื่อเธอได้ข่าวมาจากรุ่นพี่รหัสของเธออีกที
“เรื่องอะไรเหรอ”
“ไม่แน่ใจนะ แต่ตอนนี้ขึ้นห้องก่อนดีกว่าจะได้เวลาเข้าคลาสแรกละ”
“ปะๆ” หลังจากนั้นทั้งสี่คนจึงพากันขึ้นห้องเรียนทันทีโดยที่ธิดยังคงขุ่นเคืองหินอยู่เช่นเดิม
———————————————
กรี๊ดดด พี่จูบบน้อง! NC อาจมีตอนหน้าก็ได้นะ อิอิ?
กดใจ+คอมเมนท์เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์หน่อยเจ้าค่ะ??
ไม่เมนท์งอลเด้ออ 555 สติ๊กเกอร์ก็ยังดีฮ้าบบ???