EP.3 พบเจอครั้งที่3
1149 Words
EP.3 พบเจอครั้งที่3
เนื้อหาต่อจากเดิม
Prat ธิดา
“นายครับ คุณวิลเลียมเรียกครับ”
“…” คิรันหันมามองที่ธิดาอีกครั้งก่อนที่เขาจะเดินหายเข้าไปในคลับ MN อีกครั้ง
“ไปได้ยังธิดา~ ฉันจะร่วงตรงนี้แล้วนะ~” อัยด้าเอ่ยถามขึ้นอีกครั้งเพราะตอนนี้เธอเมาจนแทบจะยืนไม่ไหวอยู่แล้ว
“อือๆ ไปๆ” ธิดาหันไปมองที่ประตูทางเข้าคลับอีกครั้ง ก่อนจะรีบเข้าไปพยุงอัยด้าตรงไปที่รถของหินเพื่อกลับบ้าน
บนรถ
“ไหวไหมเนี่ยอัยด้า” ธิดาเอ่ยถามเพื่อนสาวของตัวเองเมื่อเห็นสีหน้าที่ไม่ดีของอัยด้า
“อือ รู้สึกอยากอ้วกจัง~”
“เฮ๊ยๆๆ อย่าพึ่งอ้วกๆ!” หินร้องท้วงขึ้นด้วยความตกใจเมื่อได้ยินว่าอัยด้าจะอ้วก ก่อนจะรีบตบไฟเลี้ยวเข้าข้างทางเพื่อจอดให้อัยด้าลงไปอ้วกข้างทาง
“แหว่ะ!”
“อี๋~ บอกแล้วว่าอย่ากินเยอะ ไม่เชื่อธิเอง” ธิดาพูดพลางลูบหลังให้กับอัยด้าพร้อมกับใช้มืออีกข้างปิดจมูกของตัวเองเอาไว้
“จะบ่นทำไมคะ ลูบไปเถอะน่า~ แหว่ะ!”
“อืออ!” ธิดากลอกตามองบนให้กับอัยด้าอย่างสุดจะทน แต่ก็ยอมลูบหลังให้เธอต่อเรื่อยๆ เมื่ออัยด้าอ้วกจนพอใจแล้วเธอทั้งสองจึงกลับขึ้นมาบนรถทันที และหินก็รีบตรงดิ่งไปที่บ้านของทั้งสอง
เมื่อรถของหินมาถึงบ้านของเธอ เธอจึงรีบโบกมือลาเพื่อนๆก่อนจะรีบเดินเข้ามาในตัวบ้าน ในขณะที่เธอกำลังจะเดินขึ้นห้องจู่ๆเสียงของใครบางคนก็ได้ดังขึ้น
“ไปเที่ยวกับเพื่อนมาเหรอ”
“พี่อาร์ม” ธิดาเอ่ยเรียกชื่อของชายหนุ่มขึ้นเมื่อเห็นเขาเดินออกมาจากห้องน้ำชั้นล่าง เขาคือลูกชายของพี่สาวมารดาของเธอ
ไปเที่ยวไหนมาล่ะ”
“วันเกิดเพื่อนที่ร้านนั่งชิวค่ะ แล้วพี่อาร์มมาทำอะไรที่นี่คะ?”
“บ้านพี่ไฟดับ แม่พี่เลยมานอนที่นี่ ป่านนี้เขาน่าจะหลับไปพร้อมกับแม่เธอแล้ว”
“อ๋อค่ะ งั้นธิขอตัวขึ้นห้องก่อนนะคะ” เมื่อธิดาพูดจบเธอก็รีบสาวเท้าขึ้นห้องและไปอาบน้ำทันที
ในขณะที่คนตัวเล็กกำลังอาบน้ำอยู่นั้น จู่ๆภาพของชายหนุ่มที่เจอในวันนี้ก็ได้ผุดขึ้นมาในความคิดอีกครั้ง ซึ่งเขาคนนั้นก็คือคิรัน
“เจอเขาแค่2รอบเองนะธิ! จะหวั่นไหวไวอะไรขนาดนี้~”
“ไม่คิดๆๆ!”เด็กสาวพูดพลางส่ายหน้าก่อนจะรีบหันกลับมาอาบน้ำให้เสร็จและไปแต่งตัวเพื่อนอนพักผ่อน
1อาทิตย์ผ่านไป
หน้ามหาวิทยาลัย
ในขณะที่เด็กสาวกำลังเดินเข้ามาในซอยของมหาลัยอยู่นั้น จู่ๆสายตาของเธอก็ได้เห็นรถของใครบางคนจอดเทียบท่าฟุตบาทหน้าทางเข้ามหาวิทยาลัยอยู่ ก่อนจะเห็นว่าคนที่เปิดประตูลงมานั้น คือเพื่อนสาวของเธอนั่นก็คือบีน่า เธอจึงเดินเข้าไปหาทันที
“บีน่า” มือเล็กจับไปที่ไหล่ของเพื่อนสนิทก่อนที่สายตาของเธอจะมองไปที่ประตูหลัง และทำให้เห็นว่าคนด้านในคือใคร
“อ่าวธิ รอฉันแป๊ปนะ”
“อือ” ธิดาพยักหน้าให้กับเพื่อนสนิทและยืนอยู่ไม่ไกลจากประตูรถนัก
“ขอบคุณพี่รันมากค่ะที่มาส่ง”
“…” คิรันไม่ได้ตอบอะไรบีน่ากลับไป แต่กลับมองมาที่ธิดาแทน ทำให้เด็กสาวที่ยืนมองอยู่สบตาเข้ากับเขาเป็นครั้งที่3โดยไม่ได้ตั้งใจ
“ไปกันธิ ป่านนี้อันด้ามันคงมาและ”
“…” ธิดายังคงยืนนิ่งและมองไปที่คิรันอยู่เช่นเดิม ซึ่งคิรันนั้นก็มองมาที่เธอเช่นกัน
“ธิดา! เหม่ออะไรเนี่ย”
“ฮะๆ! เมื่อกี้ว่าไงนะ”
“ไปเข้ามอกัน ป่านนี้อัยด้ามาถึงแล้ว”
“อือๆ” ธิดาพยักหน้ารัวๆให้กับเพื่อนสนิท ก่อนจะมองเข้าไปในรถอีกครั้ง เพราะคิรันยังคงจ้องมองมาที่เธออยู่
“ปะ!” หลังจากนั้นทั้งสองจึงรีบพากันเดินเข้าไปในรั้วมหาวิทยาลัยทันที
Prat คิรัน
บนรถ
รถของคิรันได้ขับออกมาจากซอยมหาวิทยาลัยของบีน่าแล้ว และตอนนี้กำลังมุ่งหน้าตรงไปที่สนามแข่งรถของตัวเองโดยมีมือขวเป็นคนขับ
“เด็กผู้หญิงเพื่อนคุณบีน่าคนเมื่อกี้ เหมือนเด็กผู้หญิงที่เคยเดินชนนายที่ห้างกับที่เจอที่หน้าคลับคุณคิริวเลยนะครับ” ดิ๊วซ์พูดขึ้นพลางมองมาที่กระจกหลัง เพราะเขาจำหน้าของเด็กผู้หญิงที่เดินชนนายของตัวเองได้ดี
“…”
“หรือว่านายจำเธอไม่ได้ครับ”
“มึงจะพูดมากอีกนานไหม”
“ขอโทษครับ”
ตลอดทางมาสนามแข่งรถ ความคิดของมาเฟียหนุ่มเอาแต่จดจำใบหน้าจิ้มลิ้ม แก้มชมพู และริมฝีปากอมชมพูของเด็กสาวคนนั้น วาจาและท่าทางของเธอยังคงวนเวียนอยู่ในหัวสมองของเขาราวกับว่ากำลังสนใจในตัวเธอ
คลืด! คลืด!
ในขณะเดียวกันโทรศัพท์ที่อยู่ในเสื้อสูทก็ได้สั่นขึ้นฉุดให้มาเฟียหนุ่มต้องหยิบออกมาดูชื่อเจ้าของปลายสาย
มีสายเรียกเข้าจาก ไม่รู้จัก
“ครับ”
“พี่รันหรือเปล่าคะ มินเองนะคะ”
“คิรัน”
“ค่ะพี่คิรัน พอดีวันนี้หมอนัดแต่มินไปเองไม่สะดวกเพราะเพื่อนไปเรียนกันหมด มินรบกวนพี่คิรันมารับไปโรงพยาบาลหน่อยได้ไหมคะ”
“..กี่โมง” คิรันนิ่งเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยถามปลายสายขึ้นอีกครั้ง
“ไปได้ไม่เกินบ่าย3ค่ะ”
“11โมงไป ส่งโลเคชั่นมา”
“ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ”
“อืม”
ตู๊ดๆๆ ทันทีที่คิรันพูดจบเขาจึงกดวางสายไปทันทีพร้อมกับเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าเสื้อเช่นเดิม
หญิงสาวคนที่โทรมาหามาเฟียหนุ่มเมื่อสักครู่นี้คือ มิน นักศึกษาปี4ที่เขาขับรถชนเธอขาส้นเมื่อ2วันก่อน แต่จริงๆแล้วนั่นไม่ใช่ความผิดของเขาด้วยซ้ำ เพราะเธอเป็นฝ่ายเดินออกมาและไม่ดูรถเอง ด้วยความที่เขามีความเป็นแพทย์มากพอ จึงต้องรับผิดชอบด้วยการพาเธอส่งโรงพยาบาลและรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่างให้กับเธอ
“11โมง จะไปไหนครับนาย”
“รับผู้หญิงที่ชนไปโรงพยาบาล”
“ได้ครับ” ดิ๊วซ์พยักหน้าอย่างรู้งานก่อนจะหันไปสนใจขับรถต่อ เพียงไม่นานก็มาถึงสนามแข่งของคิรัน
———————————————
พี่รันปิ๊งน้องใช่ม้ายยย???
กดใจ+คอมเมนท์เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์หน่อยเจ้าค่ะ??
ไม่เมนท์งอลเด้ออ 555 สติ๊กเกอร์ก็ยังดีฮ้าบบ???
- Writer
