น่ารักจังเลย
910 Words
ตอนที่4 น่ารักจังเลย
มือนุ่มนิ่มจับลงที่เรียวแขนของเขาแผ่วเบาแต่มันกลับเหมือนกระแสไฟฟ้าที่แล่นพล่าน วายุแทบจะอดทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
“ไม่กลัวฉันเหรอ”
“พิมเคยได้ยินว่าพี่วายุดุ” เจ้าของห้องเลียริมฝีปากที่แห้งผากอย่างชอบใจนาน ๆ จะเจออะไรแปลกใหม่ วายุลูบเส้นผมของหญิงสาวราวกับเธอเป็นเด็กน้อยน่าทะนุถนอมก่อนจะตัดสินใจบดเบียดกลีบปากที่เผยออย่างยั่วยวนเขา ทั้งสองต่างก็ดูดดึงกลีบปากของกันและกันอย่างไม่มีใครยอมใครก่อนจะเป็นคนที่คร่อมทับอยู่ด้านบนที่เป็นฝ่ายผละออก
“จูบเก่ง”
“ไม่ชอบเหรอคะ”
“ชอบค่ะ” ผู้ชายแบดบอยพูดคะทำเอาพิมประภาตัวอ่อนเป็นขี้ผึ้งลนไฟ แม้จะรู้ว่าเขาปากหวานแค่ตอนจะเอาแค่นั้นก็เถอะ “เขาพูดกันมาแบบนั้นนะ”
“อื้ม...” วายุก้มลงชิมรสเหล้าจากโพรงปากของหญิงสาวอีกครั้ง และครั้งนี้มันลึกซึ้งถึงกันมากกว่าครั้งแรกเพราะเขาสอดเรียวลิ้นเข้าหยอกล้อในปากของเธอแต่มันกลับแปลกไปจากเดิมเพราะครั้งนี้เขาไม่ได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดี
“อื้อ...พี่วายุ”
“หยุดทำไม”
“พิมหายใจไม่ทัน”
“ทำไมล่ะ รอบแรกยังทำได้เลย” หญิงสาวสูดหายใจเข้าปอดลึก ๆ หลังจากถูกเขาพรางอากาศหายใจไปพักใหญ่ก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมาเพื่อลดความตื่นเต้นที่มีมากจนใจแทบจะออกมาเต้นข้างนอกอยู่แล้ว
“พิมไม่เคยแลกลิ้น...”
“เคยจูบแบบเด็กน้อยแต่ไม่เคยแลกลิ้นเหรอ” พิมประภาพยักใบหน้าที่แดงปลั่งหงึกหงัก มือเรียวจิกลงที่ไหล่ของเขาแน่น แน่นอนว่าเธอมีสติเกินแปดสิบเปอร์เซ็นต์ แต่ความอยากลองว่าคำพูดของพวกผู้หญิงที่พูดถึงประสบการณ์กับเขานั้นจะขาสั่นจริงหรือเปล่า
“แล้วตรงนี้ล่ะ เคยมีใครเข้าไปหรือยัง” พิมประภาส่ายหน้าตอบเขาอีกครั้งพร้อมกับหนีบเรียวแน่นเมื่อเขากำลังลูบไล้ดอกไม้งามอยู่ภายใต้ชุดเดรสสั้นของเธอ
วายุมุ่นคิ้วชนกันอย่างไม่อยากเชื่อ “ไม่เคยมีใครได้ยัดเข้าไปเลยจริงดิ?”
คนตัวสูงหยัดตัวขึ้นก่อนจะใช้มือทั้งสองข้างเกี่ยวชุดเดรสของเธอลง สติ๊กเกอร์ที่ปิดได้เพียงจุกนมก็ถูกเขาดึงออกไปให้พ้นสายตาตามไปติด ๆ “หัวนมโคตรสวยเหมือนไม่เคยถูกใครดูด” ความคิดมากมายในหัวสมองของเขาถูกปัดทิ้งเมื่อยอดอกสีชมพูอ่อนมันเร่งเร้าให้เขาฉกชิมมันเสียที
“อื้อ...พี่วายุ” หญิงสาวกำขยุ้มเส้นผมเขาแน่นเมื่อได้รับความรู้สึกแปลกใหม่ ริมฝีปากล่างถูกกัดไว้แน่นเมื่อเธอกำลังจะเปล่งเสียงแปลก ๆ ออกมา
“อย่ากัดปากสิคะ”
“พี่วายุ...พิม..อ๊ะส์” เมื่อเขาบอกไม่ให้กัดปากเธอก็หลุดเสียงร้องออกมาอัตโนมัติ “ถึงว่าสิในคลิปที่เคยดูถึงได้ร้องลั่น มันกลั้นไม่อยู่นี่เอง”
ร่างบางผวาแอ่นตัวขึ้นเมื่อเต้าอวบถูกเขานวดเค้นอย่างเบามือ โดยที่ริมฝีปากของเขาไม่ผละออกไปจากจุกยอดสีหวานแม้แต่นาทีเดียว
“อื้อ..อ๊าส์..พี่วายุ”
“พี่เลียเบา ๆ ชอบมั้ยคะ” หญิงสาวที่เหงื่อซึมตามขมับทั้งสองข้างพยักหน้ารับตามความคิด “เธอเป็นคนตรง ๆ อยู่แล้ว”
“น่ารักจังเลย” คนตัวสูงอดที่จะเอ่ยปากออกมาไม่ได้ก่อนจะเคลื่อนลงต่ำเพื่อจัดการท่อนล่างของเธอ
“พี่วายุ”
“ไม่ต้องกลัวนะ” เขาโน้มตัวลงมาจุมพิตที่หน้าผากนูนสวยของเธออย่างเอาใจ ต่อให้ใจแข็งขนาดไหนมาเจอแบบนี้มีหรือจะต้านไหว “เธอต้านไม่ไหวหรอก”
ชุดสีดำตัวบางถูกถอดออกจากร่างระหงได้สำเร็จ เหลือเพียงกางเกงในที่ปกปิดความอวบอูมส่วนนั้นของเธอไว้เท่านั้น และเวลาเพียงเสี้ยววินาทีเขาก็จัดการถอดมันออกไปให้พ้น
“สวย” ลำกายภายในกางเกงยีนส์ราคาแพงแข็งตัวขึ้นอย่างรวดเร็วจนรู้สึกปวดหนึบอยากจะออกมาข้างนอกเต็มที
“พิมคะ”
“ขา...” หัวใจแกร่งของวายุเต้นแรงอีกครั้ง เหมือนเขาจะเจอคนที่เข้ากันได้เสียแล้วสิ
“รู้ตัวอยู่มั้ย”
“รู้ค่ะ”
“คืนนี้พี่จะเข้าไปในตัวนะคะ” มุมปากของพิมประภายกยิ้มให้เขาเห็น และเขาก็ถือว่ามันเป็นคำตอบในเชิงบวกก็แล้วกัน
“อ๊าส์..”
คนตัวสูงก้มลงตวัดปลายลิ้นลงที่ยอดอกแสนยั่วยวนของเธออีกครั้ง พร้อม ๆ กับที่เขาก็ปลดกางเกงของตัวเองออกไปให้พ้นจากตัวเช่นกัน ความแข็งขืนของเขาปัดป่ายอยู่ที่เรียวขาของเธอไปมาทำให้พิมประภารู้สึกเหมือนใจหายครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่งเขาสอดนิ้วทั้งสองของเขาเข้ามาเธอจึงผวากอดรอบลำคอเขาไว้แน่น
“อ๊ะส์!”
“เจ็บเหรอคะ”
“ค่ะ” “สงสัยจะไม่เคยจริง ๆ” เขาคิดในใจเมื่อความสาวของเธอบีบรัดนิ้วของเขาแน่น วายุจะลดจำนวนนิ้วลงเหลือเพียงหนึ่งนิ้วไว้เบิกทางให้เธอ
- Writer
