ตอนที่ 17 กันตธีร์ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นที่หัวเตียง เขาเหลือบมองดูนาฬิกาบนผนังบอกเวลาเกือบเจ็ดโมงเช้า ก่อนจะควานหาโทรศัพท์บริเวณนั้นขึ้นรับสาย “เฮ้ย!..ไอ้กันต์ แกจะโกหกพ่อแก...ทำไมไม่เตรี๊ยมฉันก่อนว่ะ” เสียงทุ้มกรอกเสียงมาตามสายเข้าโสตประสาทปลุกให้ชายหนุ่มเด้งตัวลุกขึ้นทันทีอย่างตกใจ ความง่วงทั้งหลายพลันหายไปในพริบตา “เฮ่ย!!!..สรุปเมื่อคืนพ่อฉันไปหาแกจริง ๆ งั้นเหรอ” กันตธีร์เอ่ยถามเพื่อนด้วยความตกใจ “ก็เอ่อ..น่ะสิ ความแตกแล้วไงแก ไม่น่าเล๊ย!!” ชินภัทรไม่รู้จะสงสารหรือสมเพชเพื่อนของเขาดี “แล้วทำไมแกไม่โทรบอกฉันตั้งแต่เมื่อคืนนี้วะ” กันตธีร์รีบต่อว่าเพื่อนอย่างหัวเสีย “ก็พ่อแกสั่งเอาไว้นี่หว่า!!! ว่าห้ามฉันโทรบอกแก แล้วใครมันจะไปกล้าวะ” ชินภัทรเกรงว่าจะมีผลต่องานของเขาด้วยเพราะตัวเขาเองก็ทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลในเครือของวุฒิไกรบิดาของกันตธีร์ “โธ่เอ้ย!!...ฉันอุตส่าห์อ้างชื่อแก แล้