“คิดอะไรบ้าๆ คุณโอม น้องคีย์เป็นหลานของคุณนะ คุณคิดจะฆ่าน้องคีย์ได้ยังไง?”
รวิษาถามเสียงดังไม่แพ้กันในใจหวาดหวั่นไม่น้อยแต่เธอก็พร้อมที่จะปกป้องลูกชายอันเป็นที่รักจากการคุกคามของชายตรงหน้า
“ก็ไม่แน่ถ้าพ่อแม่ของมันทำให้ฉันหงุดหงิดหรือรำคาญใจ แล้วบางทีอาจจะฆ่ายกครัวเลยก็ได้” อัคราพูดเสียงเรียบ จ้องใบหน้าของหญิงสาวไม่วางตา
“ถ้าคุณคิดแบบนี้มิ้นกับลูกและคุณอาร์มคงอยู่ที่นี่ไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่าคุณโอมจะลุกขึ้นมาฆ่ายกครัวเมื่อไหร่ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เช้ามิ้นและครอบครัวจะย้ายไปอยู่ที่โรงแรมก็แล้วกันค่ะ จะได้ไม่ทำให้คุณหงุดหงิดรำคาญใจ” รวิษายอมล่าถอยเพราะไม่อยากมีเรื่องกับชายหนุ่ม แต่มีหรือว่าคนเจ้าอารมณ์อย่างเขาจะยอม
“คิดเหรอว่าย้ายไปอยู่โรงแรม แล้วฉันจะตามไปฆ่ายกครัวไม่ได้”
“เราต่างคนต่างอยู่ดีกว่าคุณโอม อย่ามีเรื่องกันเลย” เธอพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ
“แล้วเธอไปเป็นเมียน้องชายของฉันได้ยังไง
