ชายหนุ่มใช้นิ้วกรีดน้ำตาของเธออย่างแผ่วเบา พร้อมกับส่งยิ้มให้คนป่วย รวิษายิ้มรับความปรารถนาดีของเขาด้วยความเต็มใจ ก่อนจะหลับตาลงพักผ่อนร่างกายและจิตใจที่เริ่มอ่อนแอ จากความเจ็บช้ำที่อัคราหยิบยื่นให้
ยุทธนานั่งเฝ้ารวิษาจนกระทั่งนาฬิกาบอกเวลาหนึ่งนาฬิกาของวันใหม่ เขาเดินออกจากห้องของหญิงสาวเมื่อแน่ใจแล้วว่า ไข้ที่เริ่มทุเลาลงจะไม่ขึ้นสูงอีก ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่อัคราเดินทางกลับมาบ้านพอดี หลังจากตามไปงอนง้อนารากรที่เดินทางกลับไปคอนโด
ทว่าครั้งนี้นารากรโกรธเขาอย่างหนัก และดูเหมือนว่าจะใจแข็งกับเขาด้วย เขาจำต้องล่าถอยกลับมาบ้านเพื่อตั้งหลักใหม่ และได้ทันเห็นเพื่อนรักออกมาจากห้องของรวิษาในยามวิกาล
“ฉันนึกว่านายจะกลับบ้านไปแล้วเสียอีก”อัคราเดินมาหายุทธนาหน้าห้องของรวิษาแล้วถาม
“ฉันอยู่ดูแลมิ้นน่ะเพราะเห็นว่าเจ้าของบ้านหลังนี้จะใจจืดใจดำ ไม่ดูดำดูดีผู้ร่วมอาศัย” ยุทธนาค่อนขอดเพื่อนรัก อัครา
