When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“ยังไม่เริ่มเล่าอีกหรอคะ” พีชเริ่มรู้สึกถึงแท่งตรงหว่างขาเขาที่แทงโดนเป้าของเธอจึงรีบทักท้วงขึ้นทันที “อืม ขออีกหน่อยสิ” เอเดียนพูดอย่างเอาแต่ใจ ทางพีชเองก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะถ้าเขายังพอใจนั่นแสดงว่าเขาก็คงยังไม่เบื่อเธอง่ายๆ “มันจักจี้นะคะตรงนั้น” พีชพูดพร้อมหัวเราะคิกคักไปด้วย เอเดียนไม่ได้สนใจอะไรแถมยังเปิดเสื้อเธอพร้อมกับมุดหัวเข้าไปเล่นหน้าอกใหญ่โตของเธออีกต่างหาก “บอสครับ” ลูกน้องคนสนิทวิ่งเข้ามาในห้องโถงที่เอเดียนกับพีชอยู่อย่างลืมตัว ทำให้เอเดียนรีบปิดเสื้อของคนตัวเล็กก่อนจะหันไปทำตาดุใส่ลูกน้องทันที “เอ่อ ขอโทษครับบอส” ลูกน้องคนนั้นรีบก้มหัวลงแทบเท้าทันที “เออ มีอะไรก็รีบๆพูด” เอเดียนเริ่มพูดอย่างหัวเสียอีกครั้ง “คุณราเอลติดต่อบอสไม่ได้เลยโทรมาหาผมครับ บอกว่าจะชวนไปทานข้าวที่ไนท์คลับ” ลูกน้องที่ก้มหน้าอยู่บนพื้นรายงาน “แค่นี้?” เอเดียนถามเสียงสูง “คะ ครับ” เสียงสั่นจากลูกน้