เพียะ! เพียะ! เพียะ!
หญิงสาวสะบัดมือฟาดแส้ลงบนแผ่นหลังแกร่งหลายต่อหลายครั้ง พระรามหมอบราบคาบแก้วอยู่แทบเท้า เขายินดีให้เธอเฆี่ยนตีตามปรารถนา ขณะเดียวกัน ความกำหนัดของเขาก็ทะยานขึ้นจนถึงขีดสุด ชนิดที่ว่าหากเธอฟาดเขามากไปกว่านี้ เขาคงจะถึงจุดสุดยอดโดยที่ไม่ต้องทำอะไรเลยก็ได้
แต่เขาไม่ยอมให้เป็นอย่างนั้น เพราะถ้าเขาถึงจุดสุดยอดเมื่อไร นั่นหมายความว่าเกมรักนี้จะยุติลงทันที เขายังอยากถูกเธอทรมาน เขาไม่ปล่อยความกำหนัดให้ถึงจุดสิ้นสุดง่ายๆ แน่
ก้มลงหมอบอยู่แทบเท้า ปล่อยให้สีดาได้ฟาดแส้ลงบนหลังตนอยู่ครู่หนึ่ง สีดาก็หยุดมือ ลากปลายแส้ขึ้นจากแผ่นหลังมาถึงลำคอ ก่อนที่จะใช้มันเชิดปลายคางของพระรามให้เงยหน้าขึ้น
สีหน้าของชายหนุ่มผู้สูงศักดิ์ในตอนนี้ดูเย้ายวนเป็นอย่างมาก ความเย่อหยิ่งจองหองมลายไปสิ้น เหลือแต่เพียงความน่าอดสูที่หมายจะได้รับการปลดปล่อย
สีดายิ้มเย้ยขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว พอใจกับการได้เห
