ตรีภพก้าวเท้าปราดๆ เข้าไปในแผนกด้วยสีหน้าค่อนข้างบึ้งตึง ลืมกระทั่งทักทายเลขาฯ แผนกคนสวยอย่างที่เคยทำเป็นนิตย์ หลังเข้ามาในห้องก็กระแทกกายลงนั่งบนเก้าอี้ด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์ นึกถึงเหตุการณ์ในห้องของประธานบริษัทเมื่อครู่พานให้ขุ่นเคืองใจไม่หาย
ไอ้หนุ่มหน้าอ่อนท่าทางเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อนั่นจะเข้ามาบริหารงานในบริษัท ครั้งแรกที่เห็นหน้าเขานึกดูถูกว่าอีกฝ่ายคงเรียนจบจากมหาวิทยาลัยเล็กๆ เหมือนลูกคนรวยทั่วไป แต่ที่ไหนได้ ดันจบจากมหาวิทยาลัยชื่อดังติดอันดับหนึ่งในห้าของประเทศสหรัฐอเมริกา ซึ่งตัวเขาเองยังไม่มีปัญญาสอบเข้าไปเรียนได้เลย
ที่สำคัญสายตาที่มองมายังเขาแฝงอะไรบางอย่างคล้ายกับรู้เท่าทัน ดูท่าทางของอาคิระไม่ใช่คนใจดีอย่างผู้เป็นพ่อซะด้วย ทำให้นึกหวั่นกลัวเรื่องที่ตนเองหมกเม็ดบางสิ่งบางอย่างเอาไว้ว่าจะถูกจับได้ ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปงานที่เคยทำได้อย่างราบรื่นไร้อุปสรรคขัดขวางจะทำอย่างไรกันเล่า
