เวลาสิบโมงตรง ภายในห้องประชุมค่อนข้างกว้างขวางแห่งนี้มีพนักงานตั้งแต่ระดับหัวหน้าแผนกขึ้นไปมานั่งรอเวลาด้วยสีหน้าผิดแผกแตกต่างกัน เพราะเป็นการเรียกประชุมครั้งแรกในรอบหลายเดือน
ครั้นร่างของรองประธานบริษัทเดินเข้ามาในห้อง สายตาหลายสิบคู่ต่างพากันจ้องไปที่เขาเป็นจุดเดียว ซึ่งคนที่ตกเป็นเป้าแห่งความสนใจคือชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ผิวขาวสะอ้าน หน้าตาหล่อเหลา สวมชุดสูทสีเทาเข้มเข้ารูป คงมีแต่เจ้าหน้าที่ระดับสูงเท่านั้นที่พากันส่งยิ้มให้ เพราะได้รับการแนะนำมาแล้วล่วงหน้า
มนัสนันท์ก้าวออกไปยืนด้านหน้า กล่าวเปิดการประชุมครั้งสำคัญขึ้นทันที
“สวัสดีค่ะ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ดิฉันขอเปิดการประชุมเลยนะคะ ทุกคนคงแปลกใจที่ดิฉันมีจดหมายเวียนเชิญทุกคนเข้าประชุมอย่างเป็นทางการในครั้งนี้ เนื่องจากมีเรื่องสำคัญหลายเรื่องจะแจ้งให้ทราบ จะได้ไม่ต้องตกใจเมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นในบริษัทข
