อาคิระนั่งถอนหายใจเฮือกๆ อย่างเบื่อหน่ายระหว่างรับประทานอาหารกับนาถลดา ทั้งๆ ที่อีกฝ่ายคอยเอาอกเอาใจตักโน่นนี่ให้จนแทบจะล้นจาน เขาอยากกลับไปจัดการงานที่คั่งค้างอยู่บนโต๊ะจะแย่อยู่แล้ว ชายหนุ่มเห็นตะวันวาดกับเพื่อนสนิทพร้อมด้วยหญิงสาวอีกคนกำลังเดินออกจากแคนทีน ครั้นหันไปมองผู้ร่วมโต๊ะที่สั่งอาหารมาหลายจาน แต่กลับแตะนั่นนิดนี่หน่อยเท่านั้น จึงเอ่ยถามออกไปตรงๆ
“คุณชวนผมมากินอาหาร แต่ไม่เห็นคุณค่อยกินอะไรเลยนะครับคุณนาถลดา”
คนถูกถามยิ้มหวานใส่จริตเต็มที่ ทั้งยังชม้ายชายตาหว่านเสน่ห์ให้หนุ่มหล่อสุดฤทธิ์
“คุณอาคิระเรียกลดาเฉยๆ ก็ได้ค่ะ และที่ลดาไม่ค่อยได้กินอะไรเพราะกลัวอ้วนค่ะ เลยต้องกินนิดหน่อยแบบนี้ทุกวัน ผู้หญิงก็แบบนี้แหละค่ะ อดห่วงสวยไม่ได้”
“ถ้างั้นผมคงต้องขอตัวก่อนนะครับ ยังมีงานต้องทำอีกหลายอย่าง”
พูดจบร่างสูงใหญ่ก็ลุกขึ้นยืนทันที ขืนนั่งอยู่ต่อไปความอดทนที่มีอาจจะหมดลงก็เป็นได้ พ
