เสียงแตรรถที่ดังขึ้นทำให้ทั้งสองหันไปมองโดยพร้อมเพรียงกัน แล้วสีหน้าของอาคิระก็เปลี่ยนเป็นบึ้งตึงขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นรถยนต์บีเอ็มดับบลิวสีควันบุหรี่คันงามแล่นเข้ามาจอด โดยมีลุงแม้นเป็นผู้เปิดประตูให้ นึกก่นด่าเจ้าของรถอยู่ในใจ เพิ่งจะแยกจากกันไม่นานจะมาทำไมอีก และยิ่งหงุดหงิดเพิ่มมากขึ้น เมื่อเห็นคนเป็นเพื่อนเดินตรงมาหาพร้อมด้วยใบหน้ายิ้มละไม จึงถามออกไปเสียงขุ่น
“แกจะมาทำไมอีกวะไอ้คีย์”
คีตภัทรเห็นสีหน้าของเพื่อนแล้วนึกขบขันเป็นยิ่งนัก แสร้งทำเป็นไม่ได้ยินคำถามดังกล่าว แต่หันไปทักทายสาวสวยที่นั่งอมยิ้มอยู่แทน
“สวัสดีครับน้องเนย โชคดีจัง นึกว่าแวะมาแล้วจะไม่เจอซะอีก วันนี้แต่งตัวสวยจัง”
“สวัสดีค่ะพี่คีย์” ตะวันวาดทักตอบ พร้อมกับเสียงคำรามฮึ่มๆ ของเจ้ามอมแมมที่ไม่รู้มายืนอยู่ข้างๆ เธอตั้งแต่เมื่อไหร่ จนคนทักถึงกับสะดุ้งโหยง ถอยหลังกรูดด้วยความตกใจ
“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะมอมแมม” หญิงสาวก้มล
