THIRST

CHAPTER 26

" Rain, kailangan pa ba nating kausapin sila? We are living already in a peaceful life. Kuntento at masaya Even Messie, nakaka adjust na sa situation natin. Bakit pa kailangan nating ma involved nanaman sa mga taong yan?. ", galit na sabi sa akin ni Mar. Na trauma na yata sa nangyari noon. Graveh din kasi ang naging impact nang nangyari sa amin, lalong lalo na kay Messie na ngayon ay nagiging mailap na sa pakikipagkaibigan sa ibang tao,

Hendrix was contacted me regarding to Hind. He is been recovering because of some reasons. And he needs my help. Ilang taon na rin ang nakalipas. Nasa 3rd year college na si Messie, busy sa pag aaral at and she is still avoiding all his classmate that wants to be her friends.

" Let's just settle this , once and for all Mar. I need to do this for everyone's happiness. Hindi lang tayo. And besides, Inaanak ko ang kailangan ng tulong natin. Bakit ipagdadamot pa natin?. ", emotional kong sabi. Naging maganda ang takbo ng buhay namin pero andoon pa rin ang kulang. Dahil, kami kami lang ang naging masaya, wala ang mga kaibigan naming naging parte nang nakaraan namin.

Biglang natahimik si Mar at agad akong niyakap. Mahigpit yun at ramdam ko ang takot na baka maulit ang nangyari noon.

" Nag iingat lang ako. Ayaw ko nang maranasan niyo ang sakit , Rain. I can't handle it anymore. Kahit ako na lang Huwag lang kayo. ",

Napangiti ako sa sinabi niya at agad siyang ginawaran ng halik.

" Your the sweetest husband of all. ", .nakangiti kong sabi. I looked at how he kissed my ring and hinalikan ako sa banayad na paraan hanggang maramdaman ko ang unti unting pag usbong ng mainit na pakiramdam.

Hawak hawak ang kamay ni Mar, kapwa kaming nakaharap sa taong magkakasal sa amin.

We have been planning this months ago, and it is really feel surreal that finally, witness of our love ones , malapit na kaibigan at sa lahat ng nandito sa wedding hall, we will be getting married. I heard Messie crying again after a long time, and it is very rare to see an emotion to her, not because she is sad, because of tears of joy. Niyakap ko siya at naiiyak naring nakatingin sa kanya. Wiping his tears while giving him a kiss on the cheek.

"Your the happiest of all, anak?", nakangiti kong sabi sa kanya ng inaayosan pa kami ng make up artist namin. Naka simpleng white unisex tuxedo lang ako, may flower sa gilid at naka ayos ang buhok ko.

" Sa wakas, nangyari na ang pinangarap niyong dalawa ni Dada na maging legal at madala mo na ang apelyido niya , Dada",naiiyak niyang sabi habang nakahawak siya sa balikat ko, niyayakap ako doon habang nakatingin sa salamin.

" At madadala mo rin ang apelyido niya Messie, pero ayaw mo di ba? Nawiwili kang bitbitin ang apelyido ko. " natatawa kong sabi sa kanya.

" Of course. Hindi man ikaw ang nag luwal sa akin, ikaw naman ang nagbigay ng buhay sa akin Dada. Kaya habang buhay ko tong bibitbitin hanggang sa pagtanda ko. ",

"You're crying again", bulong sa akin ni Mar.

" Messie was so emotional that I can't help it. She is very happy for the both of us Mar. Yet i know, she is still longing for his love that keep on hunting her. I knew that. Ramdam ko yun. ", sabi ko habang pinapatahan na ako ni Mar.

Nakinig kaming muli at naging seryoso na. Pero hindi ko mapigilan ang sariling matawa nang hindi pa iannounce nang magkakasal sa amin na kami ay kasal na, hindi na matigil tigil ang luha ni Mar. He is been sobbing like a baby kaya yung Daddy niya, sinasaway na siya sa sobrang kadramahan niya.

Na para bang isang bagay ang natupad niya ngayong nandito kaming dalawa, magkahawak ang kamay , habang isinisilid namin ang aming singsing. Hindi ko alam kong magkano ito, pero ang pagkakaalam ko, ito ay nag iisa lang at ginto and diamond ang ginagamit para magawa ang wedding ring namin.

Tanaw muli ang singsing sa kamay ko at kay Mar, nakangiti ko itong pinagmasdan ng husto.

"Until now, hindi parin ako makapaniwalang , mag asawa na tayo at magdidiwang pa tayo nang 1st anniversary natin Mar. Masaya ka bang ako ang naging asawa mo?", nasabi ko habang titig na titig sa kanya.

Nasa loob pa ang kanya sa akin, habang pinapatakan niya ang bawat madaanan ng labi niya ng halik.

" Of course. As I've said always, your my dream to be with, Rain. I cannot see my future without you, kayo ni Messie. Kaya mawala na ang lahat, huwag lang kayo sa buhay ko. ", Napanguso ako at agad siyang hinalikan. Kung noon, halos nilalaan na ni Mar ang sarili niya sa amin, hanggang ngayon, consistent siya doon kahit na nagmamanage pa siya sa malaking kumpanya namin. He is expertly manage his time between his job and us, his family.

" What about having a baby? Gusto mo na ba?", nasabi ko nang napaisip that we could really have a baby if we want to. We had money, we can afford to have one or two kung gugustuhin namin.

Biglang na tahimik si Mar at nakakatitig na sa akin. Seeing the real situation of Messie and the people around us, parang hindi pa panahon na magkaroon kami niyan. Having a baby is we need to focus on it and make sure that mailabas ang baby ng walang problema.

" Siguro pag settle na ang panganay natin. Doon na natin siya susundan. Mag gagraduate pa siya at kailangang makapag asawa na rin. ",nakangisi nitong sabi.

"Mar.. parang hindi ko pa ready maging lolo. Ang bata bata ko pa para magkaroon non. ", nakanguso kong sabi sa kanya.

" Ang sarap kaya magkaroon ang apo. hahahahahaha.", sinapak ko siya nang paulit ulit dahil sa walang tigil niya ring pang aasar sa akin.

Naputol lang ang naging kulitan namin nang bumandera ang video call ni Hendrix. Agad ko yung sinagot ng walang pag aalinlangan. Naka loudspeaker pero naka off ang camera.

Nagulat ako nang bumandera sa akin ay si Hind. He is beside with his mom, and his Dad having a wide smile.

" Ninong Rain, where is your camera?", nagulat kami at agad na napabalikwas.

" Wait inaanak, !". nagmamadali kong sabi habang ang isa. Hindi man lang gumalaw at kumunot pa ang noong tiningnan ang likod ko.

Agad akong nagbihis nang kahit pang itaas lang. Mar was still touching mine kaya wala akong magawa kundi ang umupo habang nakayakap ito sa akin, minamasahi na ang sandata ko.

"Kumusta hind?", nakangiti kong sabi. Kahit gusto ko nalang umungol dahil sa sensation na ginagawa ni Mar sa akin, pinigilan ko yun.

" I miss all of you, Ninong. Where is My Messie ?', Pwedeng makausap siya? I am okay now . Getting better. My mga session pa, pero nagpapalakas at umiinom ako ng gamot on time para gumaling kaagad. ", pansin ko ang pinagbago ni Hind sa huling nagkita kami. His attitude, the way he talk, nag iba dahil sa nangyari sa kanya.

" She is in the school inaanak. She was focus now because she is graduating. How about you? Did you study as well?",

" Yeah, I am taking up Law now. Kaka enroll ko lang as freshmen.", nagulat ako doon. Napatingin kina Hendrix and Jasmin dahil ang laking achievement non sa situation ni Hind pag nagkataon, makakapag aral siya ng mabuti.

"Did Messie received my letter to her, Ninong? I've' been sending here several days now, hindi pa siya nakapag update sa akin. ",kumunot ang noo ko. Anong letter?

Kahit naguguluhan man at naaasiwa na sa kamay ni Mar na hindi na talaga ako tinigilan, Umoo nalang ako.

" Son, It's time for you to rest na. Can we talk to Rain also? We missed him so much. ", si Jasmin na nakangiti na sa anak. Sinisikap na madivert ang attention nang anak sa amin.

" Okay Mom Pero last na Ninong, Pakisabi kay Messie Ninong, if she have time, she can call Mom or Dad so that we can see each other same like this. I miss her so much", nakangiti nitong sabi kaya naiiyak akong napatango sa kanya.

They are both suffering for the situation na hindi nila gustong mangyari. They suffer even though they are only love each other but the fate wasn't good to them kaya ganito ang situation nila.

Nang matapos ang pag uusap namin ni Hind. Seryoso ng nakatingin sa akin sina Jasmin at Hendrix. They are both looking at me with begging to help them with regard to Messie and Hind

" Nasa isip mo parin ba ang kagustuhang sila ang magkatuluyan , Rain?', seryosong sabi ni Jasmin. Alam kong labag sa loob niyang maikasal O di kaya Si messie ang magkatuluyan ng anak niya, Wala silang choice. Hind needs Messie. While my Messie needs Hind.

" Even if I don't want to, Jasmin, Still, Messie needs Hind in her life. SHe is suffering also. She is in trauma, making friends with other people, she can't do that anymore. Mabigat ang naging impact nang nangyari sa anak ko. Hindi lang kay Hind. ",

Tumango kaagad si JAsmin sa sinabi ko. " Hindi natin ginusto ang nangyari .All we need to do, Rain is to help them to find each other again. ', naiiyak niyang sabi.

" The letter that Hind talking about, he thought that it was came from Messie. It is his motivation to get better now at epektibo yun sa kanya. Kaya sana, para tuluyan nang gumaling ang anak ko Rain, can you help us to have an updated situation for Messie? While our Hind is studying while taking his session to an hundred percent assurance that he is finally okay. Kahit photo lang At kami na ang bahala sa letter na isussulat",

Napalingon kaagad ako kay Mar na ngayon ay seryosong seryoso na ring nakatingin sa akin. Pagdating sa mga ganitong situation, hindi talaga kami agad makapag decision. Kaya pa ba naming bigyan pa sila nang pagkakataon maging sila parin kahit parang impossible na.

" What now , Mar?",

...............................NEXT...................