บทที่ 10/3
ซ่งรุ่ยหยางขบกรามแน่น หวังต้าเจิ้งเขาคิดชิงคนจริงๆ ใช่หรือไม่ ช่างเป็นสหายที่มิควรคบหาจริงๆ รัชทายาทหลงจินหลี่มองสหายของตนแล้วขมวดคิ้วเข้ม หูหลินเอ๋อร์ สตรีนางนี้มิใช่ว่าคือสตรีที่อวี้ซีเหวินฝากจดหมายมาให้หรือไร ริมฝีปากบางยกยิ้มขึ้นอย่างมีเลศนัยเขาชักอยากพบสตรีที่สามารถทำให้สหายร่วมเรียนของเขาทั้งสองกลัดกลุ้มเสียแล้ว
“กระหม่อมต้องขอบพระทัยองค์รัชทายาทเป็นอย่างยิ่งที่ช่วยสืบเรื่องเสบียงกองทัพ”
รัชทายาทหลงจินหลี่ยกมุมปากขึ้นยิ้มเล็กน้อย ความจริงที่เรื่องครั้งนี้คลี่คลายได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้ ล้วนเป็นฝีมือของอวี้ซีเหวิน ทว่าก่อนมาอวี้ซีเหวินได้ขอร้องให้เขาปิดเรื่องนี้เอาไว้ก่อน เดิมทีเขาเองก็นึกสงสัยไม่น้อยแต่พอวิเคราะห์ดูแล้วเรื่องนี้น่าจะเกี่ยวพันกับแม่นางน้อยหูหลินเอ๋อร์อย่างแน่นอน
“เปิ่นหวางเพียงมาส่งข่าว เรื่องต่อจากนี้คงต้องรบกวนแม่ทัพซ่งจัดการต่อแล้ว”
“กระหม่อมรับพระบั
