บทที่ 10/1
หวังเหม่ยหลินขมวดคิ้วเล็กเดินสำรวจอาหารในโรงครัวอย่างละเอียดเพื่อหาจุดผิดพลาด ทว่าแม้นี่เป็นโรงครัวกองทัพแต่ทุกขั้นตอนล้วนทำอย่างสะอาดถูกต้อง ซ่งรุ่ยหยางยังกล่าวว่าคนครัวชุดนี้อยู่ร่วมกองทัพมายาวนานนับสิบปีไม่มีทางทรยศแน่นอน อีกทั้งนับจากมีโรคระบาดหวังต้าเจิ้งก็ให้คนมาคอยดูแลควบคุมที่โรงครัวตลอดเวลา ชนิดที่ว่าแม้แต่แมวตัวหนึ่งก็ไม่สามารถเล็ดลอดเข้ามาได้
“เหตุใดเราจึงใช้ข้าวของชาวผิงอันล่ะเจ้าคะ”
หูฉีเอ๋อร์เอ่ยถามหวังเหม่ยหลินเสียงไม่ดังนักในมือยังถือข้าวสารมาให้คุณหนูสามของตนดู หวังเหม่ยหลินพลันเร่งฝีเท้าไปยังกระสอบข้าวสารก่อนเปิดดูอย่างละเอียด
“ฉีเอ๋อร์ ข้าวสองกระสอบนี้เป็นชนิดเดียวกันหรือไม่”
หูฉีเอ๋อร์เดินเข้าไปดูข้าวสารในกระสอบตรงหน้าคุณหนูแล้วส่ายหน้าไปมา
“ในมือคุณหนูเป็นข้าวเฉินจาง (นามสมมุติ) ของแคว้นหนิงอัน ส่วนนี้เป็นข้างตงกู่ของแคว้นผิงอัน (นามสมมุติ) เจ้าค่ะ”
ใ
