บทที่ 9/1
สนใจติดตามข้าหรือไม่
เมื่อยินประโยคนี้รอยยิ้มของหวังเหม่ยหลินก็พลันแห้งขึ้นมาทันทีจากแววตาท่าทางของบุรุษตรงหน้าบ่งบอกว่าคำพูดของเขามิใช่การล้อเล่น หากนางเอ่ยยอมรับติดตามจ้าวซิ่นเลอแน่นอนว่าการช่วยหลือผู้ติดโรคย่อมทำได้โดยสะดวก รวมถึงการสืบหาข้อพิรุธก็จะกระทำได้โดยง่าย เพียงแต่แม้นางตอบตกลงไปซ่งรุ่ยหยางก็คงไม่ยินยอม เพื่อไม่ให้ผู้อื่นต้องพบเจอเรื่องวุ่นวายหวังเหม่ยหลินจึงเลือกที่จะเอ่ยปฏิเสธแบบนุ่มนวล
“ที่นี่เป็นกองทัพข้าติดตามท่านคงไม่เหมาะสมนัก”
“มิใช่ว่าตอนนี้เจ้าก็อยู่ที่นี่แล้ว”
จ้าวซิ่นเลอเอ่ยน้ำเสียงสุภาพ ทว่าทั้งใบหน้าและแววตาฉายชัดถึงความรู้สึกสนใจในตัวนาง หวังเหม่ยหลินก้มศีรษะลงเล็กน้อยท่าทางสุภาพแต่น้ำเสียงกับเอ่ยด้วยความมั่นคง
“เป็นเพราะยามนี้มีผู้ติดโรคจำนวนมาก หัวหน้าหวังจึงให้ข้ามาช่วยท่านเจ้าค่ะ เสร็จกิจนี้แล้วข้าย่อมไม่คิดรั้งอยู่ต่อ”
จ้าวซิ่นเลอถอนหายใจยาว
