บทที่ 6 เอาแต่ใจ

1361 Words

บทที่ 6 เอาแต่ใจ หนึ่งทุ่มภัตตาคารสุดหรูกลางใจเมือง “ สวัสดีค่ะคุณสุภาพ และทักทายยัยนา ” “ จ้า เช่นกันนะ ว่าแต่ไม่พาสามีเหรอ? ” “ คุณธนาไม่ว่างน่ะ เอ่อ...ลืมเลย ลูกจ๋า นี่คือคุณน้าสุภาพกับคุณน้านาจ่ะ ” ป้าแคทหันมาทางฉันพลางแนะนำพวกเขาให้รู้จัก “ สวัสดีค่ะคุณน้าทั้งสอง ” พนมมือขึ้นไหว้อย่างน้อบนอม พร้อมส่งยิ้มอย่างอ่อนหวาน “ และนี่คะนิ้งลูกสาวคนโตของฉันจ่ะ ” ป้าแคทบอกกล่าวทันที “ แต่เดี๋ยวนะ แกบอกว่าหนูแคลไม่ใช่เหรอที่จะแต่งงานกับตาสารัชอะ ” ไม่แน่ใจว่าบ้านนี้จะรู้ไหมว่า ทางครอบครัวป้ามีลูกสาวกี่คน “ ยัยแคลลูกสาวคนที่สอง นางยังเรียนอยู่ ยังไม่พร้อมจะแต่งงาน ส่วนคนโตพร้อมจะมีครอบครัวแล้ว คงไม่ว่าอะไรใช่ไหมที่ฉันเปลี่ยนคนกระทันหันโดยที่ไม่ได้บอกกล่าว ” ป้าแคทหันไปถามคุณน้านาทันทึ “ หนูคะนิ้งก็น่ารักดี ผมไม่ติดครับ ถ้าตาสารัชมาเห็นคงพอใจแหละ ” คุณน้าสุภาพพูดขึ้นทันที ผู้ใหญ่ท่านนี้ดูจะใจดีนะ “ ขอบคุณค่ะ ” ฉันสิ่งยิ้มออกไป “ ทำไมลูกชายคุณยังไม่มาคะ ”พูดจาแปลกๆ แล้วไม่ใช่ลูกชายของคุณน้านาเหรอ? หรือแบบรักลูกไม่เท่ากัน โบยให้พ่อทีให้แม่ที เหมือนอย่างถ้าลูกคนไหนเกเรจะบอกว่าเหมือนพ่อ ไม่ก็เหมือนแม่ หรือเปล่า? “ สารัชบอกมาใกล้ถึงแล้ว งั้นสั่งอาหารรอล่ะกัน ” ไม่ทันได้สั่งอาหาร ก็มีเสียงแทรกเข้ามา... “ ผมมาแล้วครับ ” มาพร้อมรถวีลแชร์หรูที่ไม่ต้องทำอะไร ก็ปรับให้ไปหน้า กลับหลัง เลี้ยวเองได้ ก็คนรวยนี่น่า แต่ทำไมน้ำเสียงของเขาถึงคุ้นหูหนักเหมือนเคยได้ยิน แต่จำไม่ได้ว่าที่ไหน “ อื้ม~ กลิ่นเหล้าหึ่งมาเชียวตาสารัช ” คุณน้าสุภาพพูดขึ้น “ ครับ ผมไปกินเหล้ามา ” ยอมรับแบบตรงไปตรงมา ตาแดงๆด้วยนะ อาจจะเพราะพิษสุราแหละ “ กินเหล้า!! นี่ลูกไม่ฟังเลยเหรอ หมอบอกให้งดเหล้า อีกอย่างเพิ่งสูบบุหรี่มาด้วยเหรอ? หมอก็บอกให้งดนะ วันนี้วันนัดดูตัวกับบ้านคุณแคท ทำไมลูกทำตัวแบบนี้ ” คนเป็นพ่อดูจะผิดหวัง “ ผมเพิ่งเลิกกับแฟนมาจะไม่ให้เสียใจบ้างเหรอ คนเสียใจต้องไปกินเหล้าสิ ” นี่เขามีแฟนแล้วเหรอ? ทำไมถึงเลิก ไม่ใช่ว่าเพราะต้องแต่งงานใช่ไหม อย่างนั้นถ้าเราทั้งคู่ได้แต่งกัน ฉันคงไม่สบายใจเลย >< เพราะทำให้คนเลิกกัน “ เฮ้อ ต้องขอโทษแกด้วยนะยัยแคทที่ทำให้เสียมารยาท ” คุณน้านาหันมาพูดกับป้าแคททันที “ สารัชนี่หนูคะนิ้งคนที่แกต้องแต่งงานด้วย ” เป็นพ่อก็แนะนำให้ลูกชายฟัง “ สวัสดีค่ะ ” ฉันยิ้มและกล่าวทักทายผู้ชายคนนั้นไปทันที “ อืม หวัดดี ” หน้าก็ไม่ยิ้มตอบ บอกบุญไม่รับเลยนะ ทำไมไม่รักษาหน้าพ่อแม่บ้าง! เชอะ คิดว่าตัวเองไม่อยากแต่งอยู่คนเดียวหรือไง ขาพิการแล้วยังจะทำตัวไม่ดีอีก นอกจากฉันจะมีใครยอมแต่งอีกล่ะ เชอะ! “ นี่คุณน้าแคทแม่ของหนูคะนิ้ง ” คนเป็นพ่อแนะนำต่อ “ สวัสดีครับ ” อ๋อ เลือกปฏิบัติจริงๆ ค่อยยังชั่วที่รู้จักผู้หลักผู้ใหญ่อยู่บ้าง “ จ้า ไหว้พระเถอะลูก ว่าแต่เป็นไงบ้าง ร่างกายของเราน่ะ ” “ หมอบอกว่าไม่มีวันหายดีต้องนั่งวีลแชร์ตลอดชีวิต ผมขอพูดตรงๆเลยนะครับ ถ้าคุณน้ากับลูกสาวไม่โอเคสามารถบอกกันตรงนี้ได้เลย ผมไม่อยากฝืนใจครับ ” “ ฝืนใจอะไรเล่าตาสารัช เนอะยัยแคทเนอะ ” แม่ของฝ่ายชายออกตัวทันที คุณน้าดูแล้วเหมือนท่านอยากให้ลูกชายได้ภรรยาเร็วๆแล้วน่ะ กลัวขายไม่ออกหรือไง “ น้าไม่ขัดข้องหรอกจ่ะ ” ป้าแคทพูดขึ้น “ แต่...เอ๊ะ ผมจำได้นะเมื่ออาทิตย์ก่อนพ่อบอกผมว่าชื่อแคลไม่ใช่เหรอ? ที่จะแต่งงานกับผม ” ใส่ใจด้วยหรือนี่ เหอะ! “ ใช่จ่ะ แต่คนรองของน้ายังไม่พร้อม น้าเลยเปลี่ยนมาเป็นคนโตมาแทน สารัชคงไม่ว่าอะไรหรอกใช่ไหม คะนิ้งเรียนจบแล้วและกำลังทำงานอยู่ ตอนนั้นน้าเห็นลูกสาวคนโตทำงานอย่างมุ่งมั่นตั้งใจเลยไม่อยากรบกวน แต่ลูกสาวคนรองก็ดื้อดึง ถ้าไม่ทำตามสัญญาก็กะไรอยู่ น้าเลยเปลี่ยนให้เป็นคนโตแทน ” “ ไม่ใช่รีบย้อมแมวขายหรอกใช่ไหมครับ ” จึก...รู้สึกแทงใจดำมากก รู้ดีไปอี๊กก! “ สารัช! ขอโทษน้าแคทเลย พูดจาเสียมารยาท ” คนเป็นพ่อดุลูกชายทันที “ เอ่อ....ไม่เป็นไรค่ะ เราห้ามความคิดของใครไม่ได้หรอก ” ฉันพูดขึ้นแทนป้าแคทพร้อมมองหน้าเขาอยากเคืองๆ “ คุณจะแต่งงานกับผมเหรอ รับได้ไหม ผมขาพิการ เดินไม่ได้ตลอดชีวิตเลยนะ ” “ คนเราถ้าจะรักกันก็รักด้วยใจ ไม่ใช่สภาพร่างกาย ถ้าถามฉันตอนนี้ รับได้ค่ะ ฉันไม่ได้นึกรังเกียจอะไรคุณเลย พร้อมจะดูแลคุณด้วยค่ะ ” แหม่...คำพูดดูสวยหรูจัง...หึหึกดดันดีนัก เพิ่งคิดสดๆร้อนๆเลยอะ “ น่ารักมาก ความคิดหนูคะนิ้งดีมาก สารัชว่าไงลูก ” คนเป็นแม่หันถามลูกชาย ว่าแต่สองแม่ลูกนี้เขาไม่ชอบกันเหรอ คนลูกแทบจะไม่สบตาหรือพูดตอบคนเป็นแม่เลย “ ว่าไงสารัช ” คนเป็นพ่อเห็นลูกชายเงียบเลยถามต่อ “ ครับ ผมจะแต่ง พรุ่งนี้เลย งานต้องจัดขึ้นพรุ่งนี้เท่านั้น ส่วนเรื่องชุดผมให้สิทธิ์เจ้าสาวเลือก แต่ผมบอกไว้ก่อนแต่งกันให้อยู่ครบจนถึงสามเดือนก่อนแล้วผมจะจดทะเบียนสมรสให้ ” “ มันเร็วไปนะลูก พ่อจัดงานให้ไม่ทันหรอก ” “ งั้นจัดเล็กๆก็ได้ค่ะ ” คนเป็นแม่พูดเสริม “ ผมต้องการงานใหญ่ที่สุด จัดที่โรงแรมผมนะพ่อ ตอนนี้ก็โทรไปบอกผู้จัดการให้จัดรอเลย ส่วนเรื่องอื่นๆก็จัดการกันเอาเองนะครับ แต่ถ้าฝ่ายหญิงคิดว่ากระทันหัน ก็ยกเลิกได้นะครับ แต่หลังจากนั้นจะไม่มีการแต่งงานเกิดขึ้นอีก สัญญาถือว่าโมฆะ ” เอาแต่ใจสุดๆ ว่าแต่...ดูจะไม่ลงรอยกับผู้เป็นแม่จริงๆแหะ “ สารัช! ” คุณน้าสุภาพพูดปรามทันที “ ผมต้องขอโทษที่เอาแต่ใจด้วยนะครับ คุณน้าแคทแต่ผมเป็นคนตรงๆต้องการอะไรหรือไม่ ผมก็บอกไปหมดแล้ว แล้วแต่จะคิดไตร่ตรองเอาเองแล้วนะครับ งั้นผมขอลา แล้วเจอกันครับ ” นี่มันทุ่มครึ่งแล้วนะ จะไปจัดงานอะไรยังไงก่อน จะเตรียมทันเหรอ? เขาคนนั้นพอพูดจบก็จากไปทันที ทิ้งผู้ใหญ่ให้นั่งหน้าตึงเครียดกันทันที “ ผมไม่อยากบังคับฝ่ายคุณเลย ถ้าไม่โอเคหรือไม่สะดวกก็ยกเลิกได้เลยนะครับ ผมมีค่าเสียเวลาให้ ” คุณน้าสุภาพพูดขึ้นด้วยใบหน้าเจือนๆ “ ไม่ได้สิคุณ พูดแล้วสัญญาแล้วจะคืนคำได้ไงเนอะ ยัยแคท ” แม่ฝ่ายชายดูท่าจะไม่ยอมมากๆกลัวลูกชายไม่ได้แต่งงานอะ “ เอาตามที่สารัชว่าเถอะค่ะ งั้นฉันกับลูกขอกลับไปเตรียมตัวก่อนนะคะ แล้วจะให้ทางร้านส่งชุดเจ้าบ่าวมาให้ ส่วนเรื่องสถานที่จัด ยัยนาแกก็ค่อยส่งมาให้ฉันนะ ” “ ได้ๆ ” แม่ฝ่ายชายดูจะดีใจสุดๆ แต่สายตาดูสะใจมากกว่านะ แปลกๆแล้วอะ ❣️ _________ ❣️ นามปากกาธัญญวรินทร์ ? อย่าลืมกดหัวใจ ❤️ กดติดตาม กดเข้าชั้นให้ด้วยน่าาา ที่รักก

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more