บทที่ 4 (2)
1108 Words
“โปรไฟล์ดีทั้งคู่เลยสินะคะ” มิแรนด้าพึมพำ “หรือเอาอย่างนี้ไหมคะท่านประธาน เราเรียกทั้งสองมาสัมภาษณ์ใหม่พร้อมกันแล้วถ้าท่านประธานไม่ชอบใจคนไหนก็ส่งไปเป็นเลขาผู้ช่วยของมิสเตอร์อิบัล” หมายถึงหัวหน้าต่างแผนกคนเก่าคนแก่ของบริษัท
“ไม่เป็นไร ให้มาช่วยงานกันน่ะดีแล้ว ผมยังไม่มั่นใจว่าสองคนจะทำงานได้ดีเหมือนคุณทำคนเดียวหรือเปล่า ไว้คุณกลับมาทำงานอีกครั้งค่อยส่งพวกเธอไปทำในตำแหน่งอื่นก็ได้ แต่ก่อนคุณลาคลอดผมฝากสอนงานพวกเธอให้เยอะที่สุดเท่าที่จะทำได้นะ”
“ได้ค่ะ มันเป็นหน้าที่ของดิฉันอยู่แล้ว” มิแรนด้ายิ้มรับก่อนจะทวนนัดให้เจ้านายตามความเคยชิน “วันนี้เวลาบ่ายสองโมง ท่านประธานมีนัดกับคุณหนูเลตติเซียที่สปอร์ตคลับนะคะ”
“ครับ
มิแรนด้าพาร่างกายอุ้ยอ้ายเดินอ้อมไปนั่งเก้าอี้หลังโต๊ะทำงาน ส่วนนิโคลัสเดินผ่านเข้าไปข้างในห้องทำงาน เขาอยู่เคลียร์งานถึงบ่ายโมงครึ่งเผื่อเวลาไว้สำหรับการเดินทางแต่พอมาถึงก็ไม่เห็นทั้งสองสาวนั่งรออยู่โซนบาร์หน้าสปอร์ตคลับ ก็ไหนว่าเข้าไปข้างในไม่ได้แต่ทำไมถึงไม่เห็นทั้งสองคน นิโคลัสมองหานานก็ชักจะหงุดหงิดสายตาของสาวสวยคนอื่นที่มองมาเหมือนจะให้ท่าอยู่ได้ ด้วยความสงสัยนิโคลัสจึงกดโทรศัพท์โทรออกหาลูกพี่ลูกน้องสาวทันที
“เลตตี้”
‘สวัสดีค่ะพี่นิคสุดหล่อ มาถึงแล้วเหรอคะ’
“ใช่ พี่เพิ่งมาถึงไม่นานตอนนี้อยู่ที่บาร์ทางเข้าสปอร์ตคลับ แต่มองหาเลตตี้กับพายไม่เจอ ตอนนี้อยู่ที่ไหนเหรอ”
‘อุ๊ย! So Sorry ค่ะที่ไม่ได้โทรไปบอก เลตตี้กับพายอยู่ข้างในสปอร์ตคลับแล้ว บังเอิญว่าพี่อีธานอยู่แถวนี้พอดีน่ะค่ะเลตตี้ก็เลยชวนมาว่ายน้ำด้วยกันแล้วพี่อีธานก็เลยใช้สิทธิ์ ‘เพื่อนสนิท’ เจ้าของสปอร์ตคลับเพื่อพาพายเข้ามาใช้บริการด้วย คิคิ’
“รู้ใช่ไหมว่าพี่กำลังโกรธ” นิโคลัสถามเสียงเรียบ ซึ่งมันก็จริงเพราะหากรู้ว่าทั้งหมดเข้าไปลั้นลาข้างในแล้วคงไม่ต้องรีบบึ่งจากบริษัทมาถึงที่นี่
‘แหม อย่าทำเสียงดุนักเลยค่ะ เลตตี้แค่อยากเจอพี่นิคไม่ได้เจอมาเป็นเดือน เข้ามาว่ายน้ำกับพวกเราหน่อยนะ นะคะ ตอนนี้สระว่ายน้ำด้านในคนไม่ค่อยเยอะสักเท่าไหร่ พี่นิคเข้ามาเถอะนะคะ นะๆ’ เสียงหวานออดอ้อนออเซาะพี่ชายคนสนิท
นิโคลัสถอนหายใจปลงๆ มาถึงที่แล้วจะให้ปฏิเสธก็ยังไงอยู่แล้วเขาจะทำยังไงได้นอกจากตกลง อีกอย่างถึงไม่ตกลงยัยเลตตี้คงได้วิ่งแจ้นออกมาลากตัวเขาเข้าไปเหมือนเดิมผลลัพธ์ไม่ต่างกัน เอาเป็นว่าเขาจะยอมเข้าไปว่ายน้ำด้วยก็ได้
“ก็ได้ แล้วเจอกัน”
‘เย้! แล้วเจอกันนะคะ’ ดาราสาววางสายหน้าตาระรื่นหันไปเลิกคิ้วใส่เพื่อนสนิทพี่ชายที่นอนบนเปลอาบแดดในชุดว่ายน้ำกางเกงตัวเดียว อีธานทำท่าจะแจกมะเหงกใส่โทษฐานเอาชื่อเขาเข้าไปเกี่ยวด้วยแต่เลตติเซียหลบได้ทันยิ้มแก้มปริลอยหน้าลอยตาล้มตัวลงนอน
“ทำไมน้องพายเปลี่ยนชุดนานจัง จะเป็นอะไรข้างในหรือเปล่าเลตตี้ให้พี่เข้าไปดูดีไหม” อีธานถามเป็นรอบที่สาม ชะเง้อคอมองไปทางออกห้องแต่งตัวตาเป็นประกายทำให้เลตติเซียนึกหมั่นไส้
“หึ! จะไปดูพายหรือดูอะไรคะ”
“เอ๊ะ ทำไมชอบมองพี่ในแง่ร้ายนักนะเรานี่”
“ก็แล้วมันจริงไหมล่ะคะ”
“ไม่จริง” อีธานยักคิ้วยักไหล่ปฏิเสธกวนๆ
เลตติเซียขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงด้วยจึงมองไปทางเดียวกับอีธานที่กำลังทำตาค้างมองไปทางด้านหลังตนเอง ช้อนสายตามองแวบเดียวก็เห็นเรือนร่างขาวนวลลออของลูกครึ่งไทย-อเมริกันสาวสวยเพิ่งเดินออกมาในชุดบิกินีสีฟ้าสดใสมีสายคล้องคออวดผิวขาวอมชมพูเนียนเปล่งปลั่งที่ไม่ค่อยมีให้เห็นในกลุ่มสาวอเมริกันที่รักการอาบแดดรักการมีผิวสีแทน ผมดำยาวสลวยถูกเกล้าขึ้นเป็นมวยสูง หล่อนมองเพื่อนสาวตาค้างก่อนจะอยากทิ้งตัวให้กลิ้งตกเก้าอี้เพราะได้ยินเสียงกลืนน้ำลายจากหนุ่มคนข้างๆ
‘ไม่ค่อยจะแสดงออกเลยว่าหื่น’ ดาราสาวแฉลบสายตามองเพื่อนสนิทพี่ชายอย่างละเหี่ยใจก่อนจะชูมือขึ้นเรียกณัฐชา
“พาย พวกเราอยู่ทางนี้!”
“เลตตี้ ช่วยหยิบผ้าเช็ดตัวให้หน่อย”
ร้องขอเสียงไม่ดังมากเพราะอาย ไม่ใช่ว่ามองไม่เห็นเลตติเซียถึงยังไม่เดินเข้าไปหาเพียงแต่หล่อนไม่กล้าเดินเข้าไปใกล้มากกว่านี้ ในสปอร์ตคลับมีสระว่ายน้ำกลางแจ้งและในร่ม หล่อนเป็นคนออกความเห็นว่าอยากว่ายสระในร่มเพราะคิดว่าคนไม่เยอะ แต่ที่ไหนได้ คนไม่เยอะก็จริงแต่ส่วนใหญ่เป็นกลุ่มหนุ่มโสดทั้งนั้นกระจัดกระจายนอนชิลตามมุมต่างๆ ของสระว่ายน้ำในร่มขนาดใหญ่ รวมถึงอีกหนึ่งสาเหตุที่ไม่กล้าเข้าไปเพราะอายสายตาของเพื่อนสนิทนิโคลัสที่มองมาด้วยสายตาแปลกๆ ตั้งแต่ที่เลตติเซียแนะนำให้รู้จักตอนอยู่หน้าสปอร์ตคลับแล้ว สายตาที่เขามองเหมือนจะแผดเผาหล่อนให้หลอมละลายก่อนค่อยๆ กลืนกินทีละส่วน ขนาดตอนยังใส่เสื้อผ้าครบหล่อนยังรู้สึกอย่างนั้นแล้วไม่ต้องคิดถึงตอนนี้ที่ใส่เพียงบิกินีตัวจิ๋ว
ให้ตายเถอะ! จนถึงตอนนี้เขายังมองหล่อนอยู่ไม่ยอมละสายตาไปไหน
“อะไรนะ” เลตติเซียตะแคงข้างขึ้นถามเพื่อนสนิทเสียงดังเพราะไม่ได้ยิน กวาดสายตามองอีกฝ่ายทั่วร่างและชื่นชอบความน่ารักน่าเอ็นดูของณัฐชามาก ริมฝีปากบอบบางขยับขยุกขยิกเหมือนพูดอะไรบางอย่างแต่มันเบามากจนหล่อนไม่ได้ยินทำให้เกิดความสงสัยว่าทำไมณัฐชาถึงไม่ยอมเดินเข้ามา หรือจะเป็นเพราะพี่เ*******ูข้างๆ ตนเองกัน เร็วทันความคิดเลตติเซียรีบตวัดสายตาไปมอง แล้วมันก็เป็นความจริงอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด!
อัก! อัก!
- Writer
