คืนนี้เป็นคืนแรกที่คุณปู่กับคุณย่าพานาเดียน้อยไปภูเก็ตทำเอาพายน์แทบจะนอนไม่หลับ
ถึงแม้ว่าวิดีโอคอลไปทั้งแต่ช่วงเย็นแล้วก็ตาม และถึงแม้ว่าจะทำตัวให้ยุ่งแค่ไหนพอหัวถึงหมอนน้ำตามันก็ไหลรินอยู่ดี มันเหงา เหว่ว้า โหยหาคิดถึงแต่ลูกสาวตัวน้อยที่เป็นดั่งลมหายใจ
แต่จะให้ทำอย่างไรได้ อนาคตของนาเดียก็ขึ้นอยู่กับอนาคตของเธอเหมือนกัน และอีกเรื่องการได้อยู่กับคุณปู่คุณย่าจะทำให้ลูกสาวของเธอปลอดภัย ความรักความอบอุ่นคงไม่ต้องพูดถึง นาเดียจะได้รับมันเต็มที่อย่างแน่นอน พายน์มั่นใจในครอบครัวของเกรทมาก
ฮึกๆ เสียงสะอื้นเล็ดลอดออกมาเบาๆ
ตึ่ง!(เปิดประตูให้หน่อย)
เกรทไลน์เข้ามา
พายน์ต้องรีบลุกขึ้นจากที่นอน แต่กระนั้นก็ต้องแอบซับน้ำตาที่อาบแก้มให้เหือดแห้งเสียก่อน ร่างบางในชุดกางเกงนอนบางเบากับเสื้อสายเดี่ยวสีเทา รีบลุกไปเปิดประตูให้ตามคำสั่งเจ้าของบ้านทันที
พลั่ก!
ประตูถูกเปิดออก
"ฉันมาดูเธอน่ะ"
เกรทย
