Mirza ayağıyla beni iteklediğinde başım sertçe zemine çarptı, bir an gözlerim karardı. Vücudumda acı dalgaları yankılanıyordu. Tekrar ellerim titreyerek yerden destek almaya çalıştım. Ama o, bana bir an bile nefes alma fırsatı vermedi. Saçlarımdan yeniden kavrayarak beni tekrar yukarı çekti, acı o kadar yoğundu ki, çığlık atmamak için dişlerimi sıktım.
“Beni rezil ediyorsun!” diye bağırdı Mirza, sesi kulaklarımda patladı. “Babamın önünde, bu evde ona karşı gelip söz söylemeye nasıl cüret edersin? Babama karşı nasıl ters konuşursun, ha? Kim olduğunu unuttun mu sen, Zilan? Benim karımsın, ama bir hizmetçiden farkın yok! Sen bir hiçsin Zilan! Kapıya bağlanan köpek kadar değerin yok bu evde. ”
Başımı tekrar geriye doğru çekti, saçlarımın köklerinde hissettiğim acıyla bedenim istemsizce titre
