ปราการห่อไหล่ มือทั้งสองประคองใบหน้าสวยหวานที่ปากของเธอกำลังดุนดันอยู่กับแท่งเนื้อขนาดใหญ่ที่มีสีคล้ำเข้มขึ้น หนุ่มลูกครึ่งหายใจเข้าลึก ๆ และคราง “ซี๊ด” เป็นระยะที่สิตามนินท์กลืนมันเข้าไป
“พี่ปราการ...อืม...นินทำไม่ค่อยเก่งหรอกนะคะ”
หญิงสาวถอนริมฝีปากอิ่มที่ฉ่ำด้วยน้ำหวานจากตัวเขา เธอออกตัวแต่ชายหนุ่มกลับยิ้มกับท่าทีที่กลับมาเหมือนสาวน้อยไร้เดียงสาอีกครั้ง
“ถ้านินเก่งกว่านี้พี่คงต้องตายแน่ ๆ “
เขาจับไหล่บางของหญิงสาว ร่างแน่งน้อยยืดลำตัวขึ้นยืนตรงหน้าเขา บนเรือนร่างเย้ายวนเหลือเพียงแพนตี้ตัวน้อยเพียงชิ้นเดียว เธอสัมผัสบนปากจิ้มลิ้มของตัวเองด้วยปลายนิ้ว ทำเหมือนเขินอายต่อสิ่งที่กระทำให้เขาเมื่อครู่
ปราการมองสาววัยสิบเก้าตรงหน้าอย่างเข้าใจ เขาไม่อยากรุกไล่ สิตามนินท์แม้ตัวเขาจะเริ่มทรมานด้วยความต้องการที่กำลังขมวดรัดเต็มที่ ความร้อนในกายของเขากำลังเผาผลาญความอดทนที่เหลื
