คำถามและเนื้อตัวที่เบียดเข้าหาทำให้ชายหนุ่มชะงักงัน เจ้าของใบหน้าคมคายยืนนิ่งแต่รีเบ็คก้ากลับเสียดสีหน้าอกที่เนินขาวสล้างล้นคอเสื้อออกมากับแขนของเขา
“ฉันรู้นะคะโธมัสว่าคุณก็ยังไม่มีใคร ฉันก็ไม่มีใครค่ะ ฉันตัดสินใจก่อนมาที่นี่แล้วว่าฉันต้องคุยกับคุณเรื่องนี้ให้ได้”
“คุณ...เอ้อ...จะคุยเรื่องอะไรอย่างนั้นหรือรีเบ็คก้า?”
“เรื่องของเรายังไงล่ะคะ เรื่องที่ฉันอยากพูดกับคุณ ในเมื่อเราต่างคนต่างไม่มีใคร เพราะฉะนั้นฉันก็อยากจะ...”
“เอ้อ...รีเบ็คก้า ตอนนี้ถึงเวลาที่ผมต้องไปรับน้องสาวที่มหาวิทยาลัยแล้วล่ะ”
“อีกเดี๋ยวก็ได้ค่ะ” หญิงสาวรั้งเขาไว้ด้วยการกระหวัดแขนเกี่ยวรอบลำคอของร่างสูงใหญ่ ปราการถึงกับผงะเมื่อใบหน้าแสนสวยอยู่ใกล้เขาแค่คืบ
“รีเบ็คก้า...”
“โธมัส...ฉันรู้นะคะว่าคุณก็คงอยากจะมีใครสักคนไว
