Psyche and Psycho

Chapter 31

It was already dark outside when I went outside.

I looked around and realized that the resort staff did exactly what I told them to.

Masaya akong naglakad papunta sa dagat habang hawak hawak ang family picture naming. Oo binitbit ko to kanina nung umalis ako, every year kasi na pumupunta ako sa sementeryo ay parati kong dala dala itong family picture naming ipinapakita ko kay Mom at kay Kuya.

Pagdating ko sa dalampasigan ay una ko nang na tanaw ang magandang sdinner setup nila it was like a candle light dinner for one person yeap, for one person lang talaga they even provided some instructions if I will ever need their service.

Hmm this resosrt have good service I like it here.

Umupo ako kaagad sa naka setup na dinner at nagsimula na kumain.

The sound of the waves is really calming my nerves, sa hindi ko malamang kadahilanan napaka tahimik ng dagat ngayon na para bang nandyan lang sya sa tabi para bigyan ako ng konting tunog para maramdaman kong may kasama ako ngayong gabi.

Agad kong itinayo sa meya ang picture frame ng pamilya namin.

“Mom how are you doing up there? I honestly hope that Kuya is taking good care of you there. Okay naman po ako dito, I guess you and kuya know that I am in Manila na di ba? I am actually doing good here and as you guys can see ipinursue ko po ang modelling. Mom I was thinking what to do here in Manila pagdating ko dito I feel really lost. Pakiramdam ko para akong batang na punta sa isang lugar na wala akong ka malay malay. But the good thing is that I have a friend and she’s such an angel her name is Maureen. Kuya alam mob a if you were only alive I will really root for you two! Bagay na bagay siguro kayong dalawa. She’s really pretty.” Masaya kong kwento kay Mom at kay Kuya Ethos habang hinahaplos ang litrato nila.

Hindi ko mapigilan na ma pa luha habang tinitignan ang masaya naming larawan. Ito sana kami ngayon, masaya pa din buo at magkakasama kung hindi lang sa katigasan ng ulo ko.

“Mom, are you disappointed in me? Nalulungkot ka ba na umalis ako sa mansion at iniwanan si Dad na magisa?” malungkot na tanong ko kay Mommy.

I took a straight shot of tequila before I continue talking to my mom.

“I know how much you care for Dad and how much you love him and siguro Mommy kung nandyan ka sa heaven at makakapagsabi pa din sa akin, I am quite sure you will tell me not to leave him and just be patient with him. Mom, I did and I tried but siguro Mommy naubos na po ako. Naubos na po yung lahat lahat sa akin kaya po bumigay na din ako. Napapagod na din po akong maka kita ng mga tao na nasisira ang buhay ng dahil lang sa galit sa akin ni Dad. I know that I deserve his hate but the people around him doesn’t deserve his cruelty Mom.” Umiiyak na pagcoconfess ko sa kanya.

I wanted so bad to be able to talk to them. Occasionally ay ginagawa ko naman ito dahil mas husto ko na parang andyan lang din sila sa tabi ko lalo na nitong nalipat ako sa manila because I really feel so alone.

Sa Cebu kahit na alam kong galit si Dad sa akin at kung kaya nya lang akong itapon noon ay gagawin nya but he didn’t, so somehow I felt safe around him.

“I wanted to live again Mom pero I don’t understand why but I still feel empty, better but the feeling of emptiness is still there. Siguro kahit pa ano ang gawin ko ay hindi na yon mawawala Mom.” Mapait na tawa na ang pinakawalan ko at saka ulit ako uminom ng tequila.

I stopped using bottle and just drink on the bottle itself.

I wanted to get wasted tonight gusto kong ilabas lahat ng sakit na nararamdaman ko kahit pa alam kong hindi na to mawawala.

“Mom this is probably my karma hano? Wala na siguro akong magagawa kung hindi tanggapin na lang na ito na ang karma ko sa buhay. Na kahit kalian at kahit pa ani ang gagawin ko ay hinding hindi na ako magiging masaya. Mom I just twenty three, ang bata bata ko pa lang pero pakiramdam ko parang ang tanda tanda ko na. Pakiramdam ko wala nang Pagasa at pakiramdam ko wala ng silbi ang buhay.” Umiiyak na sabi ko mommy habang patuloy pa din sa paginom.

I looked again at our picture and saw Kuya Ethos’ happy and smiling face.

“Kuya, Kuya I wonder if ikaw ang nabuhay will Dad hate you too? Alam mob a sa araw araw na magkasama kami palagi nyang sinasabi sa akin na wala akong kwenta n asana hindi ka nawala. NA sana hindi ikaw ang namatay na wala akong panama sayo dahil kahit pa ano ang gawin ko ay bobo pa din ako kahit pa ano ang maachieve ko kuya I feel so bad. Alam mob a naiinggit ako sayon a tahimik ka na dyan. Naiinggit ako na tahimik ka na dyan pero ako eto, hindi ko alam kung hanggang kelan ko pa kayang magbulag bulagan sa katotohanan na hindi na ako magiging masaya kahit poa kalian.” Umiiyak na sabi ko kay Kuya.

I took the last sip of tequila and opened up the bottle of scotch on the table. Agad ko din iyong ininom kahit pa napapaitan at nahihilo na ako hindi ko alam kung bakit pakiramdam ko kailanganh kailangan ko yung alcohol ngayon.

I am probably hoping that the alcohol can help me forget even just for a day.

I looked at the sea and felt like it was calling me.

At dahil init na init din ako kahit pa sobrang mahangin ritp ay hinubad ko ang maxi dress na suot ko dahil naka two piece naman din ako. I wanted to get a dip.

Nahihilo man ay pinilit kong makarating sa dagat.

The coldness of the water felt like nothing to me, I walked slow while looking up in the sky.

“Mommy, Kuya I missed you both so much.” Umiiyak na sabi ko sa langit habang naka tingin sa mga bituin.

“Should I just die right now? Para magkasama saman a tayong tatlo? Miss na miss ko na kayong dalawa. Just take me, Mom Kuya kuhanin nyo nalang po ako take me with you.” Umiiyak na sabi ko habang patuloy pa din sa paglalakad.

Medyo lumalakas na yung waves pero hinayaan ko lang. Parang kusang kumikilos ang paa ko para patuloy na maglakad kahit pa papalalim na ng papalalim ang dagat.,

Hanggang leeg ko na ang tubig nung mareallize ko na ang lalim na pala at unti unti isang malakas na alon ang humampas sa akindahilan para maout of balance ako ang the next thing I knew ay nahila na ako sa dagat sa mas malalim na lugar. Hindi ko na din kayang pang lumangoy at baka hindi ko na din pinilit pang lumangoy.

This is probably my end and I am gladly accepting it.

I looked up the sky and still saw the moon shining so brightly I wanted that scene to be the last thing I see, hindi ako mamatay ng magisa kasama ko ang dagat ang bituin at ang buwan para maging saksi kung paanong mas pinili ko nalang na huwag nang lumaban.

I was about to close my eyes, and let the ocean take me anywhere when I suddenly saw a man swimming towards me he was in a rush but I couldn’t recognize him.

Hindi ko alam kung naghahallucinate lang baa ko o ano but I didn’t have the chance to confirm it dahil nawalan na ako ng malay.

"Psyche, Ela oh f**k wake up!!!" yun ang mga salitang narinig ko bago ako tuluyang nagising dahil sa continues na pag pump sa dibdib ko.

Na pa ubo pa ako ng may kasamang tubig bago tuluyang naka bawi. Na pa tingin ako sa paligid at na realize na naka ligtas pala ako.

I looked up and saw Damon's concerned face

"What the f**k Psyche? nagpapakamatay ka ba?! anong kalokohan ba ang pinag gagagawa mo sa buhay mo? why would you drown yourself?!" galit na sigaw nito sa akin sa frustrated na napa sabunot sa sarili.

I had to tap my forehead to wake myself up the alcohol was still in me but I felt sober. Medyo nahihilo pa din ako but I feel more sober now.

Umupo si Damon sa harapan ko at hinawakan ang mga balikat ko.

"Are you this desperate Psyche?" hindi makapaniwalang sabi nya sa akin.

Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa kanya sa totoo lang hindi ko mahanap sa sarili ko yung mga tamang salita para sumagot sa kanya.

"come on! answer me lady! Ganito ba kalungkot ang buhay mo para magpakamatay sa resort ko?! you are imposible!" nagagalit na sigaw nya sa akin.

Naiinis na na pa tingin ako ng matalim sa kanya.

"Oo desperada na ako! Ayoko ng mabuhay I want to die! ayos na ba sayo?! ano bang pakialam mo? sino bang nagsabi kasi sayong iligtas mo ako? alam mo na palang nilulunod ko na yung sarili ko eh bakit nakikialam ka pa ha?!" galit na galit na sigaw ko din sa kanya

Hindi makapaniwala na na pa tayo sya at saka na pa sipa sa bangko sa tabi.nya.

"Psyche you have to fight, may mga taong nakaratay sa ospital pilit na.lumalaban kahit wala ng pagasa humihiling ng himala na sana humaba pa ang buhay nila tapos ikaw eto? ikaw na malakas? may maayos na buhay? mabait na kaibigan? gustong magpakamatay? you are ao selfish. Sa palagay mo anong iisipin ni Maui.pag ginawa mo to?" he fires back at me.

Maureen. She'll probably feel so sad. Damn this guilt.

" She will blame herself for not being able to be here for you lalo na at alam nyang sya lang ang mayroon ka dito sa Manila. Iisipin nyang nagkulang sya kaya hindi mo na kinaya pa. Psyche you have to think of the people around you not just yourself. Kaya ang lungkot lungkot ng buhay mo dahil ayaw mong magpapasok hanggang pintuan lang yung mga taong gustong ma pa lapit sayo." He said as if it was a matter of fact.

Naiinis na napa hilot ako sa noo ko.

"Why do you care huh? ano naman sayo kung ganito ako. Kung ganito ang gusto kong gawin sa buhay ko. Will you please just go away. Just leave me alone. I dont need you here." Deretso kong sagot sa kanya.

I dont understand this guy. I really dont. Hindi naman kami close para sabihin nga ang mga bagay na ito.

" I care about you, because you are my cousins best friend and and I- I like you." Sagot nya sa akin.

Pagak na tawa lang ang isinagot ko sa kanya.

"You think I will believe you? you are so funny Damon just go and let's both forget what happened tonight. Kalimutan mo na nakita mo akong nalulunod sa dagat at kakalimutan ko din lahat ng walang saysay na pinagsasabi mo." Sagot ko sa kanya habang matalim na naka tingin sa mata nya

"Think as if none of this ever happened. Do you understand?" nahihilo man pero malinaw na sabi ko pa sa kanya.

I tried to get up but my knees wont let me. It felt like they just turned into jelly. Argh!

Damon saw that I was struggling to get up so he immediately picked me up and then carried me like a bride.

"What the hell?! I can walk!" naiinis na sabi ko pa sa kanya pero hindi nya ako pinansin at patuloy na naglakad pa punta sa villa ko.

Habang naglalakad kaming dalawa ay bigla ulit syang nagsalita.

"Why do you want to die?" tanong nya sa akin

Na pa isip ako kung bakit nga ba ayoko nang mabuhay.

Na pa buntong hininga ako bago tuluyang sumagot sa kanya.

"I wanted to die because I dont see any reason to live. You.may think that I have a very happy and comfortable life but you are certainly wrong." Sagot ko sa kanya.

"Ayoko ng mabuhay dahil napapagod na ako. At isa pa gusto ko ng makasama ulit ang mommy at kuya ko. Miss na miss ko na sila." Umiiyak na sagot ko sa kanya.

"I wanted to die and yun na sana yung chance ko non lang ako nagkaron ng lakas ng loob na magdesisyon nang sumuko. Pero nakialam ka pa bakit ba palagi ka nalang sumusulpot at inililigtas ako. Sino ka ba talaga at bakit ayaw mo kong tantanan?" hilo nang tanong ko sa kanya.

Akala ko ay hindi ko na nararamdaman pa ang pagiging lasing sobrang dami kong nainom.na alak kanina and feeling ko ngayon sila umeepekto.

"Hindi kita tatantanan. If you think that you dont have a reason for you to live then let me give you one." Sagot nya sa akin.

"What?" nagtataka namang tanong ko sa kanya.

Sumagot pa sya.pero hindi ko na naintindihan dahil sa sobrang hilo.