Psyche and Psycho

Chapter 40

Dad was mad pinayuhan na ako ni Tito Marquez na umalis na muna at hayaan na munang lumamig ang ulo ni Dad. Sa totoo lang ayoko sanang umalis I want him to realize that it was all just a misunderstanding but Dad did it again. He did it in front of everyone.

Hanggang ngayon para nasa isip ko pa din yung mga sinabi nya.

“Wala kang karapatan na maging masaya matapos ng ginawa mo sa pamilya ko?! Heto ka ngayon at bubuo ng pamilya mo?! Anong Karapatan mo?! Kung ako ay habang buhay na magdurusa dapat ganon ka din wala ka talagang kwenta! Sana ikaw nalang ang namatay!” galit na galit na sigaw ni Dad sa akin kanina.

“Fix this Psyche Estella or else I will take everything away from you even your name!” he said to me.

Para akong mabibingi sa paulit ulit na pagrehistro ng mga salitang ito sa isip ko. Hindi ko mapigilan na ma pa luha habang tahimik nan aka tingin sa labas.

“Psyche I will have to bring you to my unit, baka pumunta ang Daddy mo sa condo mo and God knows what he can do to you. Please do not be stubborn this time.” Sabi sa akin ni Damon.

Oo sya yung kasama ko, inialis nya ako sa harapan ni Dad ng sapilitan. Maureen was actually with us earlier kaya lang nagkaroon emergency sa kompanya nila and walang ibang pwedeng magasikaso because Tito Marquez is still very busy with my fuming mad father.

“Psycehe are you listening to me?” tanong ni Damon sa akin.

I looked at his way and see how worried he is.

“I am okay hindi mo na ako kailangang intindihin. Just drop me off the nearest café I don’t feel like going hone right now.” Sagot ko kay Damon.

Honestly hindi ko naman din talaga gustong umuwi pa muna sa condo ko dahil nga baka pumunta doon si Dad ayoko na sanang makarinig pa ng mga masasakit na mga salita mula sa kanya. Napapagod na ako sa paulit ulit nyang pagsasabi sakin n asana ako nalang ang namatay n asana ako nalang ang nawala at hindi sina Mom at Kuya. Sometime na papaisip na nga ako kung paano kaya kung ako yung namatay and kuya was the one who lived , ganito din kaya ang magiging reaction ni Dad? Ganito din ba nya tatruhin si KUya?

Though I know na may posibilidad na hindi, Dad has been really fond of Kuya since we were kids sya talaga ang paborito ni Dad sa aming dalawa.

Hindi ko napansin na papunta pala ulit kami sa kompanya nya na realize ko nalang noong nasa parking na kami. My mind is really not with me.

Pagbaba naming ay naka salubong na agad yung isang secretary ni Damon.

“Good afternoon Mr. Carlson I am so sorry to tell you but Miss Ava is in your office, kanina nya pa po kayo hinihintay Sir. Ilang beses na po naming sinabi na hindi na po kayo babalik today sa office pero ayaw nya po talagang umalis sabi po nya at tatawagan nya daw po kayo.” Natatakot na sabi nitto kay Damon.

I remember hearing about Ava noong nasa ospital ako.

“You can go, I can manage.” Tipis na sabi ko kay Damon.

Agad kong kinuha ang purse ko at nagsimulang maglakad. Wala sa sarili na naglakad ako papunta sa exit. Where can I go now? I was already planning to call Maureenpero bigla kong naramadaman ang paghawak ng mainit na palad sa kamay ko.

Without even looking I knew who it was.

“My wife cannot go anywhere without me.” Sabi sa akin ni Damon and then he grabbed my hand and take me back to his car.

Nandoon pa din ang secretary nya at hinihintay ata kung ano ang sasabihin ni Damon.

Bago nya ako pagbuksan ng pinto ay tumingin ulit sya sa secretary nya.

“Please tell Ava that I have to take my wife home. I will call her and Tita Lucy once get back home.” Bilin nya sa sa secretary bago nya ako pinagbuksan ng pinto at pinapasok sa loob. Nakita ko kung gaano nagulat ang secretary ni Damon ng sabihin nito na ako ang asawa nya.

Sa totoo lang paulit ulit nya na itong sinasabi kahapon pa.

Pagsakay nya sa sasakyan ay agad nya itong pinaharurot.

“Saan mo nanaman ako dadalhin? Your girlfriend is waiting for you. Saka pwede ba pakitigil tigilan nga ang pagsasabi na asawa moa ko, baka mamaya ma pangawitan mo pa iyan at biglang magkatotoo.” Masungit na sabi ko ka Damon.

Natawa naman sya sa sinabi ko.

“You know what? Sa lahat ng tao na kilala ko na problemado at iiyak iyak ikaw yung sinasamahan tinutulungan na nagsusungit pa din. Cant you loosen up a bit? Saka wag mo ng kwestyunin yung kasal natin dahil naipasok ni Wilbert. Naginquire na din ako kay Mayor Covi kung pwede na ba tayong magpaannul today but he said no. kailangan ng valid reason para mapawalang bisa ang kasal.” Sagot nya sa akin.

Agad naman na ang init ang ulo sa narinig ko sa kanya.

“What?! Anong pinagsasasabi mo!?” galit na sigaw ko sa kanya.

Damon gave me his phone and I saw the message of his male secretary.

“Sir I am very very sorry po! Pasensya na po akala ko po ay kailangan na po na ipasoko iyong marriage certificate Ninyo pasensya na po talaga Sir please po wag nyo po sana akong sisantehin kapapanganak lang po ng asawa ko vinerify ko na po kay Mayor at ang sabi nya po ay kailangan po ng probable cause para iterminate yung kasal. Tinawagan ko na din po si Atty. Villareal and he will contact you immediately po may tinatapos lang po syang trial.” Mahabang message ng secretary ni Damon sa kanya.

Na pa sapo nalang ako sa ulo ko sa sobrang stress na bitbit ng araw na to sa akin. Can this day get any worse?