Chapter 1

2825 Words

โรงพยาบาลมิวนิก “เข้ามาครับ” เสียงหมอหนุ่มเอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูห้องทำงานส่วนตัว ก่อนใบหน้าหวานๆของเฮย่าผู้เป็นดั่งดวงใจของเขาส่งยิ้มหวานเดินเข้ามา “ว่าไงครับ ฟ่อดดด” “พี่โฮมจะออกเวรหรือยังค่ะ” “อีกสิบนาทีครับ หนูรอพี่ก่อนได้มั้ย” หมอโฮมเอ่ย “ได้ค่ะ หนูรอนะคะ” หมอโฮมยิ้มบางๆพรางค่อยๆลุกขึ้นถอดชุดกราวน์และแว่นตาที่ใส่ออกเพื่อเปลี่ยนชุด เฮย่าคือน้องสาวแท้ๆของเขาที่ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงเพราะมีโรคประจำตัว เธอมักจะเข้าออกโรงพยาบาลอยู่บ่อยๆ “จะไปไหนกัน?” หมออัยเพื่อนของหมอโฮมซึ่งเป็นหมอที่มาประจำที่นี่เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นหมอโฮมจูงมือเฮย่าออกจากห้องพักแพทย์ “กูจะพาน้องไปกินข้าว มึงมีอะไร” “กูเป็นหมอเจ้าของไข้ ยังไม่อนุญาตให้เฮย่าออกจากโรงพยาบาลสักหน่อย ดื้อเปลี่ยนชุดออกมาเองเลย” หมออัยเอ่ย “อ้าว” “หนูหายแล้ว หนูอยากกลับบ้านค่ะ” “เฮย่า!” “พี่จะมาสนใจอะไรคนไข้คนเดียวแบบหนูละคะ พี่ไปตรวจคนอื่นที่เขาสำคัญกว่าหนูเถอะค่ะ” เฮย่าเอายพรางกอดแขนหมอโฮมเอาไว้แน่น “เฮย่า!” “อยากให้น้องอยู่ก็พูดไปตรงๆ เสือกบอกว่ายังไม่หาย กูก็เป็นหมอนะมึงอย่าลืมไอ้ห่า” หมอโฮมเอ่ย “ไว้…พี่แวะไปดูอาการที่บ้าน” หมออัยเอ่ย “ไม่ต้องเสือกไปบ้านครับ น้องกูอยู่คอนโด แล้วก็อย่าแม้แต่จะคิดนะมึง กูหวงน้องกูบอกก่อน” พูดจบหมอโฮมพาเฮย่าเดินออกจากตรงนั้นพรางกระตุกยิ้มเบาๆ ร้านอาหาร “พี่โฮมกับพี่ณดาไปถึงไหนแล้วค่ะ” เฮย่าเอ่ย “แค่กๆ หนูก็ถามตรงไปนะครับ” “เห็นพี่คุยกันนานแล้วนี่ค่ะ จะแต่งเลยมั้ยค่ะหนูไม่ขัดนะ” “ยังครับ ณดายังไม่พร้อม” หมอโฮมเอ่ย “พี่ณดาเขาก็เก่งเนอะ ทำงานคนเดียวจนร้านพี่เขาดังมากเลย” “ครับ ณดาเก่ง” หมอโฮมไปส่งเฮย่ากลับคอนโดก่อนขับรถไปรับณดาที่ร้านของเธอ หมอหนุ่มที่สลัดคราบคุณหมอจนหมดสิ้นเดินลงจากรถสปอร์ตคู่ใจไปรับแฟนสาวที่คบกันมากว่า2ปี “โฮม” “เลิกงานหรือยัง ดึกแล้วนะ” “เลิกพอดีเลย กำลังจะโทรหาโฮมให้มารับเลย รถดาไม่รู้เป็นอะไรมันเสียน่ะ” ณดาเอ่ยพรางมองหมอโฮมแฟนหนุ่มที่กำลังหยิบกระเป๋าของเธอไปถือให้ “งั้นกลับเลยมั้ย เดี๋ยวฉันเรียกช่างมาดูให้” “อื้ม กลับเลยก็ได้” คอนโดหมอโฮม “โฮม!! อึก! เบาๆหน่อย” เสียงณดาเอ่ยเป็นจังหวะสั่นเครือ เมื่อร่องสวาทของเธอกำลังถูกหมอโฮมตะบี้ตะบันซอยตัวตนถี่ๆจนใจเธอแทบขาด “ฉันจะเสร็จ อื้มส์!” “ดาเสร็จไม่ไหวแล้วโฮม อ๊างงง โฮมอึดขึ้นทุกวันเลย อ๊า!” “กับเธอฉันมีได้อีกนาน ณดา” กลิ่นคาวน้ำรักคละคลุ้งไปทั่วห้อง ไม่นานเสียงซับเอวก็ดังขึ้นอีกครั้งภายในห้องน้ำกลางคอนโดสุดหรู หมอหนุ่มและแฟนสาวที่บรรเลงบทรักกันจนถึงพริกถึงของอยู่ภายในนานหลายชั่วโมง ในช่วงเช้าของวันใหม่ บ้านสองชั้นขนาดเล็กที่มีพื้นที่หน้าบ้านไม่มาก มีหญิงสาวใบหน้าหวานอมเศร้าที่กำลังยืนให้อาหารปลาในอ่างเล็กๆที่อยู่หน้าประตูบ้าน ไม่นาน หญิงวัยกลางคนหน้าตาใจดีก็เดินออกมาก่อนเอ่ยขึ้น “ฮันนี่ ป้าเรียกตั้งนาน ทำอะไรลูก” “หนูให้อาหารปลาค่ะ ปลามันหิว” “ไปกินข้าวก่อนนะค่อยมาดูใหม่นะลูก” ป้าเอ่ย “หนูไม่อยากกินยาเลยค่ะป้า” “กินแล้วจะได้หายไงลูก ต่อไปหนูก็จะได้ไม่ต้องกินมันอีกไง” “ค่ะป้า” ซองยามากมายที่มีชื่อของหญิงสาวปรากฏพร้อมบัตรที่มีรูปเธอ มันบ่งบอกว่าเธอกำลังป่วยร้องได้รับการรักษา ในช่วงบ่ายของวัน เสียงเจื้อยแจ้วของลูกน้ำ เพื่อนข้างบ้านที่ชอบมาชวนฮันนี่ไปไหนมาไหนด้วยบ่อยๆ และยังทำงานพาสไทม์ที่เดียวกันอีกด้วย ฮันนี่มีอาการป่วยจริง แต่เธอก็ยังสามารถไปทำงานได้ตามปกติ และยังคงต้องไปหาหมอเพื่อให้อาการที่เป็นหายขาด แต่มันต้องใช้เวลา “ที่รัก ไปข้างนอกกัน” “ลูกน้ำเรียกที่รักอีกแล้ว เดี๋ยวคนอื่นก็เข้าใจผิดอีกอ่า” ฮันนี่เอ่ย “อ่ะๆ น้ำผึ้ง ไปข้างนอกกัน” “ก็ชอบแกล้งเรื่อยเลย” “555555 ไปเถอะๆ เดี๋ยวได้ไปทำงานพร้อมกันเลย” ทั้งคู่พากันออกมาจากบ้านเพื่อไปซื้อของ และมีทำงานพาสไทม์พร้อมกันในช่วงเย็นที่ร้านฟาสฟู๊ดไม่ไกลนัก “สวัสดีครับ” ชายคนนึงเอ่ยขึ้นเมื่อทั้งคู่มาถึงห้างสรรพสินค้า “อ้าวไมค์ มานานแล้วเหรอ” ลูกน้ำเอ่ย “อืม เพื่อนน้ำคนนี่เหรอที่บอกอยู่ใกล้ๆบ้านเหรอ” “ใช่ ชื่อฮันนี่” ฮันนี่ดูจะกล้าๆกลัวไม่น้อย เธอไม่ค่อยคุ้นเคยกับคนแปลกหน้ามากนัก ตอนทำงานพาสไทม์ เธอก็อยู่แต่ที่หลังร้านเท่านั้น “คืนนี้ไปเที่ยวด้วยกันมั้ยฮันนี่” ลูกน้ำเอ่ย “ไปไม่ได้ ไม่ได้บอกป้าไว้น่ะ” “โอเคๆ” ตลอดเวลาที่ทำงานจนกระทั่งเลิกงานช่วง5ทุ่ม ฮันนี่ตั้วใจทำมันเต็มที่ ทางด้านหมอโฮมที่สั่งให้ลูกน้องนำรถของณดาแฟนสาวไปซ่อม “พรุ่งนี้รถของคุณณดาได้ตอนบ่ายครับนาย” การ์ดเอ่ย “อืม แล้วเอาไปให้ดาที่ร้านนะ” “ครับนาย” หมอโฮมเอ่ยก่อนจะเดินออกจากบ้านหลังจากจบมื้อค่ำแล้วจะกลับไปนอนที่คอนโดในตอนดึกเพราะไม่มีเข้าเวร ครืด ครืด ณดา (ว่าไงครับ) (โฮมอยู่คอนโดมั้ย) ณดาเอ่ย (กำลังไปครับ) (ดาอยู่ที่คอนโดน้องเฮย่า พอดีเจอกันเมื่อช่วงค่ำ เลยนัดกันว่าพรุ่งนี้จะไปดูหนังด้วยกัน) (ใจร้ายจังนะแฟนใคร ชวนแต่น้องสาวไม่ชวนพี่ชายด้วยเลย) (พรุ่งนี้โฮมเข้าเวรนี่หน่า ดาเห็นน้องซึมๆเลยแวะมาหาน่ะ) (ครับ ขอบคุณดานะที่เป็นห่วงเฮย่า) (เฮย่าเป็นน้องของโฮม เราเป็นแฟนกัน ก็เหมือนน้องดานี่คะ) (ครับ) หมอโฮมอมยิ้มอย่างหนักเมื่อได้ยินแบบนั้น เมื่อมาถึงคอนโด ชายหนุ่มนั่งที่โต๊ะทำงานเอนกายอย่างสบายใจทก่อนหยิบกล่องแหวนวงเล็กๆที่มีเพชร ระยิบระยับ เขาตั้งใจจะขอณดาแต่งงานในวันเกิดของเธอที่จะถึงอาทิตย์หน้า วันรุ่งขึ้น หมอโฮมเข้าเวรทั้งวันตั้งแต่เช้า ซึ่งมีเคสเป็นจำนวนมาก จนไม่มีเวลาโทรหาแฟนสาว กระทั่งช่วงค่ำ ณดาโทรหาเขาว่าไปรับเฮย่าแล้วกำลังไปดูหนังรอบค่ำด้วยกัน ร้านฟาสฟู๊ด “ฮันนี่ กลับพร้อมน้ำนะ” “อ่อได้ซิ” วันนี้ลูกน้ำนั่งรถแท็กซี่กลับพร้อมฮันนี่ แต่จู่ๆรถแท็กซี่ก็มาจอดที่คลับ ตนทำให้ฮันนี่ต้องเอ่ยถาม “น้ำ มาที่นี่ทำไมอ่ะ” “แวะไปเอาของที่เพื่อนแปป ฉันนี่มากับน้ำก่อนนะ เดี๋ยวกลับพร้อมกัน” “ก็ได้….” ฮันนี่เดินนามลูกน้ำเข้าไปในคลับ ก่อนที่จะเจอกับกลุ่มคนที่นั่งดื่มเหล้ากลุ่มใหญ่ หนึ่งในนั่นคือไมค์ “ฮันนี่นั่งแปปนะ” “เร็วๆนะน้ำ มันดึกแล้ว” ฮันนี่เอ่ย “โอเคๆ” นั่งไปไม่นาน ลูกน้ำก็ส่งแก้วเครื่องดื่มสีฟ้าให้กับฮันนี่ เธอดื่มอย่างไม่เต็มใจ แต่เพียงไม่มาก เธอก็มีอาการเริ่มมึน “ฮันนี่ ดื่มนี่นะ จะได้สร่าง” “อึก! อะไรเหรอออ” “ดื่มก่อนๆ” ฮันนี่ดื่มมันเข้าไปจนหมดแก้วจนรู้สึกอยากจะอาเจียน เธอไม่ค่อยทันคนมากนัก แบะลูกน้ำก็ดูเหมือนพยายามจะมอมเหล้าฮันนี่ “ขับพาไปรอที่โรงแรม เดี๋ยวกูไป” ไมค์เอ่ยพรางส่งกุญแจรถให้ลูกน้ำ “ไหนเงิน” “อ่ะ! ขับดีๆนะ” ไมค์ช่วยลูกน้ำพยุงฮันนี่ออกมาขึ้นรถ ก่อนที่ลูกน้ำจะขับรถพาฮันนี่ออกจากคลับในตอนดึกนั่น รถคันหรูที่กำลังขับออกจากแยกแต่จู่ๆก็เสียการควบคุม แสงไฟสว่างสาดส่องมาจนลูกน้ำหักหลบแต่ไม่พ้น รถทั้งสองคันชนกันเข้า ทำให้เกิดเสียงดังสนั่น คนขับรถหรูที่นั่งมากับหญิงสาวหน้าหงานอีกคนแน่นิ่งไป ส่วนรถของลูกน้ำก็เล่นกัน ลูกน้ำที่ยังพอมีสติมองฮันนี่ที่เลือดอาบหน้า เธอค่อยปลดเข็มขัดนิรภัยของเธอแล้วดึงฮันนี่ให้นอนพาดมาหาทางด้านคนขับโดยไม่คำนึงว่าเธอจะเจ็บแค่ไหนหรือจะช่วยเหลือ เธอออกจากรถ ก่อนหลบหนีไปในความมืดนั่นโดยไม่ได้มองรถทั้งสองคันที่มีคนเจ็บ โรงพยาบาลมิวนิก “หมอโฮมค่ะ!! เคสด่วนค่ะ เหตุรถชน” “ผมกำลังจะออกเวร ไม่มีหมอเวรเหรอ” หมอโฮมเอ่ย “เคสคุณเฮย่าค่ะ” “ว่าไงนะ!!!!” หมอหนุ่มวิ่งไปที่ห้องฉุกเฉินทันที เจอร่างกายอาบเลือดของเฮย่าที่นอนอยู่บนเตียงฉุกเฉิน “เฮย่า!!! เกิดอะไรขึ้นกับหนู!!!” หมอโฮมเอ่ย “ไอ้โฮม ปล่อยกูเอง มึงไปที่ห้อง2เถอะ” หมออัยที่วิ่งเข้ามาเอ่ยเรียกหมอโฮมที่มีท่าทางช็อคที่เห็นน้องสาวสุดที่รักในสภาพนั้น “ไม่! กูจะรักษาน้องกูเอง!” “เชื่อกู!! ปล่อยเฮย่าให้กู มึงไปดูณดาที่ห้องนู้น!” หมออัยเอ่ย “ ว่าไงนะ!!!” หมอโฮมที่ลังเลไม่นานก็เห็นหมออัยเริ่มรักษาเฮย่า เขาจึงวิ่งไปที่ห้องฉุกเฉินอีกห้อง ติ๊ดๆๆๆๆ เสียงเครื่องมือทางการแพทย์พร้อมเสียงพยาบาลเอะอะโวยวายดังไม่หยุด “คนไข้กำลังโคม่า!!!” พยาบาลเอ่ย “ผมเอง!! ดา คุณได้ยินผมมั้ย ผมจะรักษาคุณเอง” “คนไข้เริ่มโคม่าตั้งแต่มาถึงแล้วค่ะหมอโฮม เมื่อกี้หมออัยฉีดยากระตุ้นกล้ามเนื้อหัวใจให้แล้วค่ะ หัวใจคนไข้กำลังจะหยุดเต้นค่ะ” พบาบาลเอ่ย ติ๊ดๆๆๆๆๆ ตี๊ดด——————- “ไม่!!! ดา!!!! อย่าทิ้งผมนะดา!!!” หมอโฮมพยายามปั้มหัวใจของณดาที่หยุดเต้นจนดูเหมือนเธอพยายามจะกลับมา “คุณอย่าทิ้งผมไป ผมกำลังจะขอคุณแต่งงานนะดา ฟื้นมาหาผมก่อน” หมอโฮมพยายามปั้มหัวใจจนสุดกำลัง ก่อนเริ่มช็อตไฟฟ้า แต่ไม่เป็นผล “หมอโฮมค่ะ พอเถอะค่ะ คนไข้ชีพจรไม่กลับแล้วค่ะ” พยายามบาลเอ่ยเตือนสติ เพราะหมอโฮมเอาแต่ใช้เครื่องปั้มหัวใจไม่หยุดอย่างบ้าคลั่งจนเมื่อรู้ตัวอีกที แผงอกของณดาที่นอนแน่นิ่งไร้ลมหายใจก็ เป็นรอยไหม้ใหญ่ไปหมด “มะ…ไม่นะดา คุณอย่าทิ้งผมไป ฮึก!” หมอโฮมทรุดลงข้างเตียงแล้วปล่อยน้ำตาไหลอาบแก้มทั้งที่มีร่างไร้วิญญาณของแฟนสาวนอนแน่นิ่งอยู่ตรงนั้น ครั้งนี้เขาช่วยชีวิตเธอไว้ไม่ได้ เขาทำไม่ได้ “เสียใจด้วยนะคะหมอโฮม” หลังจากเหมือนคนสติแตก หมอโฮมเดินออกจากห้องที่มีร่างของณดานอนอยู่ก่อนจะได้ฟังรายงานว่าเกิดอะไรขึ้น ขาแกร่งเดินหน้านิ่ง ตาแดงกล่ำ กำหมัดแน่นไปยังห้องฉุกเฉินอีกห้องที่มีคู่กรณีที่รถชนกับณดาและเฮย่าเข้า “เจาะเลือดคนไข้ให้ผมหลอดนึง!” หมอโฮมเอ่ย “ค่ะคุณหมอ” “คนไข้มีอาการถูกกระแทรกอย่างแรงจนศรีษะแตก ตอนนี้เรารอผลเอ็กเซอเรย์สมองเพื่อดูอาการอีกที “ผมอยากได้แค่เลือด อย่างอื่นผมยังไม่อยากฟัง!” เมื่อเอาเลือดคนไข้ใบหน้าหวานที่นอนไม่ได้สติมีแต่บาดแผล หมอโฮมนำมันไปเข้าแล็ปตรวจ วันรุ่งขึ้นงานศพของณดาถูกจัดขึ้นที่สุสานทันที หมอโฮมยืนมองร่างไร้วิญญานของแฟนสาวที่กำลังถูกฝั่งกลบลงสู่หลุมฝังศพผ่านแว่นตาสีดำสนิท ดวงตาแดงกล่ำผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักนั่น มันอยู่ภายได้แว่นดำซึ่งไม่มีใครมองเห็น “ไอ้โฮม ทำใจดีๆไว้” หมออัยเอ่ยพรางตบบ่าเพื่อนสนิทเบาๆ “ผู้หญิงคนนั้น มีระดับแอลกอฮอล์ในเลือด300มิลลิกรัม มึงคิดว่าต้องดื่มหนักขนาดไหนถึงมีแบบนั้น แฟนกูต้องตาย น้องกูโคม่า เพราะผู้หญิงขี้เมาคนนึงที่มักง่ายขับรถทั้งๆที่ไม่ควร” หมอโฮมเอ่ยนิ่งๆ “มึงจะทำอะไร” “กูจะให้รายงานว่าไม่พบระดับแอลกอฮอล์กับตำรวจ แต่กูจะเป็นคนพาผู้หญิงคนนั้นลงนรกด้วยมือของกูเอง!” หมอโฮมเอ่ยในขณะที่มือยังกำกล่องแหวนที่จะใช้ขอณดาแต่งงานจนแน่น “เฮ้ย ทำงั้นไม่ได้เว้ย มันผิดจรรยาบรรณนะ” “คนแบบนี้จรรยาบรรณอะไรกูไม่สน!” ผ่านมาหลายวัน ฮันนี่ฟื้นขึ้นมาก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อพบว่าตัวเองนอนอยู่ที่โรงพยาบาล “ฮันนี่ลูก” “ป้าค่ะ หนูเป็นอะไรค่ะ” ฮันนี่เอ่ย “รถชนไงลูก หนูจำไม่ได้เหรอ” “ไม่ค่ะ…โอ๊ย!” เมื่อขยับตัวเธอกลับมีอาการปวดหัวอย่างหนัก และยังคงจำเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้อาจเพราะความเมา แอ๊ด!!! เสียงประตูห้องเปิดออกพร้อมร่างของแกร่งสุดหล่อของหมอหนุ่มที่เดินเข้ามาพร้อมพยาบาลอีกคน “เป็นยังไงบ้างครับ” หมอโฮมเอ่ย “ฉันปวดหัวค่ะ” “อย่าเพิ่งลุกนะครับ คุณยังไม่หายดี” “คุณหมอค่ะ หลานฉันต้องนอนที่นี่อีกนานมั้ยค่ะ พอดีหลานฉันมีโรคประจำตัวต้องกินยา ยังไงฉันฝากยาของหลานฉันด้วยนะคะ” ป้าเอ่ยพรางหยิบยาที่ฮันนี่กินประจำให้หมอหนุ่มก่อนเขาจะรับมันไว้ เมื่อตรวจจนเสร็จ หมอโฮใเดินกลับมาที่ห้องก่อนโยนยาของฮันนี่ลงถังขยะอย่างไม่ใยดี “คุณหมอค่ะ??” พยาบาลเอ่ยรางกับกำลังคัดค้าน “อย่ายุ่งกับเรื่องที่ผมทำ!” ผ่านมาสองวันที่ฮันนี่ฟื้นขึ้นในโรงพยาบาล เธอได้รับการรักษาจากหมอหนุ่มสุดหล่อที่ชื่อว่าหมอโฮม โดยที่ไม่มีใครเล่าให้เธอฟังว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอมีภาวะหลงๆลืมๆ บางทีก็ลืมไปชั่วขณะ จนป้าของเธอก็อดเป็นห่วงไม่ได้ “คุณหมอเป็นคนที่รักษาฉันเหรอคะ?” “ใช่ ผมคือหมอ! ที่รักษาอาการกระทบกระเทือนทางสมองของคุณจนเกือบหาย เพื่อว่า…” หมอหนุ่มเอ่ย “เพื่อว่า….อะไรคะ?” “เพื่อให้คุณกลับมาเจอนรกบนโลกนี้ไงครับ!” "อะไรนะคะ??" "อ่อ เปล่าครับ ผมแค่ล้อเล่น เห็นคุณนอนป่วยมาหลายวัน" หมอหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาใส่แว่นใสๆในมาดของหมอเอ่ยขึ้น เขายืนจดอาการของฮันนี่ที่กำลังเข้าตรวจในเช้านี้ โดยที่ไม่รับเคสของคนอื่นแม้แต่น้อย "ขอบคุณคุณหมอมากนะคะ" "ไม่ต้องขอบคุณผมหรอกครับ มันเป็นหน้าที่ อีกหน่อยคุณอาจจะไม่อยากขอบคุณผมก้ได้" "ค่ะ??" "เดี๋ยวนอนพักเถอะครับ เดี๋ยวผมแวะมาตอนคุณทานมื้อเย็นนะ" "ค่ะ" หมอโฮมออกเวรหลังจากตรวจฮันนี่เสร็จ เขาแวะไปที่สุสานซึ่งมีร่างไร้วิญญานของณดาคนรักของเขาฝังอยู่ที่นั่น หมอโฮมซึ่งเป็นคนจัดการทุกอย่างเพราะณดาไม่มีญาติที่ไหน เขาให้การกับตำรวจว่าไม่เอาความฮันนี่ ขอให้ปิดคดีไปเลย ซึ่งทางป้าของฮันนี่ก็แปลกใจมากซึ่งเธอรู้มาว่าคู่กรณีเสียชีวิต แต่ทำไมญาติถึงขอให้คดีจบ เธอเองบ้านจนและความรู้น้อยจึงไม่เข้าใจอะไรมากนัก "ดา ผมคิดถึงคุณนะ คุณรู้มั้ย ผู้หญิงคนนั้นที่ทำให้คุณจากผมไป ต้องเจอกับความเจ็บที่มากกว่าผมเจอตอนนี้ คุณอยู่บนฟ้าแล้วคิดถึงผมบ้างมั้ย" หมอโฮมนั่งอยู่ที่หน้าหลุมฝังศพพรางหมุนกล่องแหวนในมือแล้วเอ่ยคุยกับณดาที่ตอนนี้ไม่สามารถตอบกลับเข้าได้อีกแล้ว ช่วงเย็น หมอโฮมเดินเข้ามาในห้องพักฟื้นของฮันนี่ ก่อนวางถาดอาหารที่ถือเข้ามาลงบนโต๊ะ "ได้เวลาทานข้าวแล้ว" "อ้าวคุณหมอ" "ผมช่วย" หมอโฮมเอ่ยพรางช่วยประครองฮันนี่ลุกขึ้นนั่ง ก่อนค่อยๆเลื่อนโต๊ะอาหารเข้ามาหาเธอ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more