หลุมพรางรักนายวิศวะ [พี่ปาร์คxหมูแฮม]

Episode 3

Episode 3

13:15

ด้วยความที่ฉันไม่สบายใจ ให้นั่งเรียนต่อไปก็คงไม่มีสมาธิในการเรียน จิตใจห่อเหี่ยวมีแต่ความกระวนกระวายถึงของสำคัญที่หายไปเพราะความสะเพร่าและไม่ระวังของตัวเองในช่วงพักกลางวันที่ผ่านมา ส่งผลให้ฉันต้องขออนุญาตอาจารย์ออกมาเข้าห้องน้ำ โดยอัญชันวันใหม่จะตามลงมาด้วยแต่ฉันห้ามไว้ก่อน หายไปเข้าห้องน้ำนาน ๆ พร้อมกันสามคนเดี๋ยวอาจารย์จะดุเอาได้

แต่ฉันก็ไม่ได้เข้าน้ำจริง ๆ หรอกนะ เป็นเพียงเหตุผลเอาไว้บังหน้าอาจารย์ก็เท่านั้น เพราะฉันจะเอาเวลานี้ไปเดินหากำไรข้อเท้าต่างหาก

ฉันมีนิสัยค่อนข้างหวงของรักเอามากๆ ไม่ว่าของชิ้นนั้นจะชิ้นเล็กหรือชิ้นใหญ่ จะได้เนื่องในโอกาสอะไรถ้าใจนึกผูกพันกับมันฉันก็จะรักษาและดูแลอย่างดี แต่เพราะความสนุกคึกคะนองในเวลาไม่กี่นาทีทำไมฉันทำกำไรข้อเท้าหลุดหาย

ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้มีราคาแพงอะไร เพราะว่าพวกเราไม่มีปัญญาไปซื้อของราคาแพงขนาดนั้น แต่มันก็เป็นของที่ยายฉันให้เป็นของขวัญวันเกิด ให้ด้วยใจ ได้รับจากคนที่รัก ฉันถึงรักมันมากๆ นี่ก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันต้องมายืนอยู่หน้าโรงอาหารในตอนนี้

เพราะมันเป็นจุดสตาร์ทแรกที่ฉันกับเพื่อนพากันวิ่งหนีตัวปลิวออกมาทั้งๆ ที่ข้าวกลางวันก็ยังไม่ได้กินกันสักเม็ด แถมยังดื่มน้ำอัดลมไปจนหมดขวด แล้วฉันก็เริ่มรู้สึกปวดท้องขึ้นมาหน่อย ๆ เพราะกินน้ำอัดลมตอนท้องว่างแล้วเสียด้วยสิ

เอาล่ะ จากตรงนี้ที่ฉันออกตัววิ่งไปจนถึงใต้อาคาร ก็ไม่ได้ไกลมากเท่าไหร่ ภาวนาแค่ว่าอย่าให้มีคนเจอแล้วเก็บไปทิ้งก็พอ แล้วก็ต้องทำเวลาด้วยเพราะอาจารย์อาจจะสงสัยเอาได้ว่าทำไมฉันถึงไปเข้าห้องน้ำนานขนาดนี้

ฉันพยายามเดินเร็ว ๆ แต่สายตาก็กวาดมองไปทุกบริเวณ กระทั่งซอกเล็กซอกน้อยฉันก็ไม่พลาด ตามพุ่มหญ้าฉันก็แอบไปแหวก ๆ ดูเผื่อมีคนเจอแล้วโยนทิ้งเข้าไปในพุ่ม นาทีนี้ตรงไหนที่คิดว่าเป็นไปไม่ได้ฉันก็จะหา

เมื่อเดินมาสักพักฉันก็รู้สึกปวดท้องฉี่ขึ้นมาจริงๆ ตรงที่ฉันยืนอยู่ก็มีห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกลกันมากเท่าไหร่ แค่ต้องเดินผ่านหลังตึกคณะวิศวกรรมแล้วตรงไปก็ถึงแล้ว

ตึก ตึก ตึก

บริเวณแถวนี้ค่อนข้างเงียบสงบจนได้ยินเสียงฝีเท้าของฉันที่กำลังเดินไปตามทางฟุตบาท เวลานี้ไม่ค่อยมีนักศึกษามาเดินเพ่นพ่านแล้วส่วนหนึ่งเพราะเป็นเวลาเรียน อีกส่วนหนึ่งก็คือปกติแถวนี้จะไม่มีคนมาเดินผ่านไปผ่านมากันสักเท่าไหร่

ทางเดินไปเข้าห้องน้ำฉันก็ไม่พลาดที่จะลองมองหากำไลข้อเท้า ด้วยความคิดที่ว่าเผื่อมีคนเก็บได้แล้วทำตกไว้แถวนี้อีกที

เอ๋?

เหมือนสายตาฉันจะเห็นเข้ากับคนคนหนึ่งที่กำลังยืนพิงผนังปูนของตึกอยู่ แถมในมือเขายังคีบบุหรี่เอาไว้อีกต่างหาก สักพักก็ยกมือขึ้นเพื่อใช้ปากสูบมันเข้าปอดลึก ๆ แล้วปล่อยควันสีขาวออกมาทางรูจมูกและมุมปาก จนควันฟุ้งแล้วลอยขึ้นฟ้า พอลมพัดมากลิ่นพวกนั้นก็ลอยมากระทบหน้าและเข้าจมูกจนฉันสำลัก เป็นเหตุให้เขาคนนั้นเหลือบสายตามองมาหาฉันที่กำลังยกมือขึ้นปัดไปปัดมาเพื่อไล่กลิ่นเหม็นของควันบุหรี่อยู่

‘อยู่มหาวิทยาลัยใครให้สูบบุหรี่!’

แฮมเหม็นมาก แล้วก็ไม่ชอบเลยคนสูบบุหรี่ สูบทำไม ทำลายปอด ทำลายสุขภาพ ไม่เห็นมีผลดีอะไรเลยสักอย่าง นั่นมันก็เป็นเรื่องของเขาไม่ใช่เรื่องของฉันก็เข้าใจได้ แต่ก็ไม่ควรมายืนสูบในรั้วมหาวิทยาลัยแบบนี้ไหม ไม่เกรงใจสถานที่เลยหรือไง

เสื้อช็อปสีแดงที่พอมองจากไกล ๆ ก็รู้ว่าเขาเรียนอยู่คณะอะไรถ้าไม่ใช่วิศวกรรม เส้นผมสีดำยาวรากไทรรับกับใบหน้าที่ไม่ค่อยจะเป็นมิตรสักเท่าไหร่ของเขาเริ่มชัดเจนต่อสายตาของฉันเข้ามาเรื่อยๆ เพราะตอนนี้ฉันกำลังจะเดินไปถามเขาถึงของรักของหวงของฉัน บางทีเขาอาจจะเป็นคนพบเห็นกำไลข้อเท้าของฉันแล้วเก็บเอาไว้ก็ได้

สันนิษฐานเอาอะนะ… แต่เพราะมันมีความหวังที่แอบผุดขึ้นมาเล็ก ๆ ว่าฉันจะเจอของสำคัญ แล้วเขาคงจะเก็บไว้ก็แทบจะลืมไปเลยว่าตัวเองกำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ

“เอ่อ…ขอโทษนะคะ” ต้องมีมารยาทไว้ก่อนแหละ ถ้าอยู่ ๆ โพร่งถามไปเลยว่า ‘กำไลข้อเท้าหนูอยู่ไหน พี่เห็นไหมคะ’ เขาอาจจะต่อยแฮมก็ได้อะ หน้าตาเอาเรื่องสุด ๆ

ตอนมายืนอยู่ต่อหน้าเขาแล้วพูดออกไปฉันแอบขนลุกแปลก ๆ ด้วย คือแค่ภายนอกฉันก็คิดไม่ดีกับเขาไปแล้วว่าเขาคงเป็นคนที่ไม่น่าคบหาด้วยเอามาก ๆ ดูแข็ง ๆ เถื่อน ๆ ซึ่งมันตรงกับประเภทผู้ชายที่ยายมักบอกเสมอว่า ‘แฮมอย่าไปยุ่งนะลูก คนแบบนี้อันตราย เดี๋ยวจะเกิดเรื่องไม่ดีกับตัวเอง’

ซึ่งฉันก็มองว่าสิ่งที่ยายพูดมันถูกหมดเลย เพราะฉันรู้สึกว่ารุ่นพี่ผู้ชายคนนี้ดูอันตรายมาก หน้าตาไม่รับแขก พร้อมมีเรื่องตลอดเวลา เอาง่าย ๆ คือหน้าตาพร้อมบวกสุดๆ บางทีฉันก็สงสัยว่านี่คือหน้าตาตอนปกติของเขาเลยหรือเปล่า

“จะยืนจ้องหน้าอีกนานมั้ย” แล้วทำไมเขาต้องทำเสียงดุแถมยังแข็งกระด้างใส่ฉันด้วยเล่า แค่ยืนมองความหล่อมาได้สักพักเอง แฮะ…

และใช่ รุ่นพี่คนนี้ถึงหน้าตาจะออกแนวหาเรื่อง เถื่อน ๆ แต่ต้องยอมรับจริง ๆ ว่าเขาหล่อมาก แบบมาก ๆ พอมองใกล้ ๆ แล้วสำรวจมองหน้าเขาดี ๆ คือไม่มีอวัยวะตรงส่วนไหนที่บกพร่องเลย ตาคม จมูกโด่ง ริมฝีปากหยัก ริ้วรอยไม่มี สิวเสี้ยนไม่มี ผิวหน้าเนียนสุดๆ เนียนกริบยิ่งกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก

ส่วนทรงผมสีดำรากไทรของเขาช่วยเสริมความกร้าวใจแบบสุด ๆ ไปเลย ความลงตัวที่ทุกอย่างมันดันรับกับใบหน้าของเขาได้ดีอย่างไร้ขีดจำกัดแบบนี้ ผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่พบเห็น อาจจะละลายกลายเป็นของเหลวไปเลยก็ได้นะ เพราะดาเมจเขาแรงมาก

แล้วนั่น บนมือของเขามีรอยสักด้วย ตามข้อนิ้วน่าจะเป็น ค.ศ.เกิดของเขา 1 9 9 7 พอดีฉันเห็นตอนที่เขายกมือขึ้นสูบบุหรี่น่ะเลยทันสังเกตเห็นพอดี

เนี่ย! อยู่ต่อหน้าผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างฉันเขาก็ไม่เกรงใจเลยว่าฉันจะเหม็นจนจะอ้วกไหม ทั้ง ๆ ที่เมื่อกี้ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าไปหาพี่เขา เขายังได้ยินเสียงไอสำลักควันบุหรี่ของฉันอยู่เลย เขาควรต้องรู้แล้วไหมว่าฉันไม่ชอบและมันไม่ควร

แต่นี่เขาทั้งสูบทั้งอัดควันเข้าปวดหนัก ๆ แถมยังปล่อยควันออกมาเต็ม ๆ หน้าแฮมอีก!

“เอ่อคือ…แฮมจะถามว่า พี่พอจะเห็นกำไลข้อเท้าสีเงินบ้างไหมคะ”

เมื่อเขาฟังคำถามฉันจบ หัวคิ้วเข้ม ๆ ของเขาก็กระตุกเข้าหากันเล็กน้อยอย่างคนกำลังใช้ความคิด ไม่นานนักสักพักก็เหมือนพี่เขาจะนึกอะไรออกเพราะเขาใช้สายตาคมดุหันกลับมามองหน้าฉันด้วยใบหน้ายังคงความหาเรื่องเป็นปกติ

ฉันที่รอฟังคำตอบอยู่ก็ได้แต่ยืนตัวเล็ก ๆ มองหน้าเขาตาปริบ ๆ ตอนที่เขากำลังใช้สายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า เท้าจรดหัว

แบบนี้มันหมายความว่าไง…