บทที่ 17

1302 Words

“ให้ผมไปส่งไหมครับ” แก้วกานดาค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองตามเสียง เธอรู้สึกตกใจไม่น้อย เพราะบริเวณนี้ค่อนข้างเสี่ยงต่อการถูกชายตรงหน้ารุกรานได้ บวกกับสติที่มีไม่เต็มร้อย เธอคงไม่สามารถหลุดพ้น ถ้าหากเขาตั้งใจที่จะทำอะไรผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอ “ฉะ ฉาน... กลับเองได้ค่ะ” เธอพยายามประคองสติเพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นจากความเมา แต่หญิงสาวกลับรู้สึกราวกับว่าโลกกำลังหมุนรอบตัวของเธอเร็วขึ้นกว่าเดิม ร่ายกายเริ่มแย่ลง จนแทบทรงตัวไม่ได้ “ผู้หญิงสวยๆ กลับคนเดียวด้วยสภาพแบบนี้มันอันตราย ให้ผมไปส่งดีกว่านะ” ชายหนุ่มยังคงรบเร้าที่จะไปส่งแก้วกานดาให้ได้ เขารู้สึกหลงใหลในเสน่ห์ของเธอ จนไม่อาจทนต่อความรู้สึกที่เกิดขึ้นได้ ในเวลานี้นายแพทย์หนุ่มกับลูกน้องคนสนิทของเขา ยังคงแอบเฝ้ามองหญิงสาวอยู่ภายในรถ ไม่ห่างจากบริเวณที่เธอยืนอยู่มากนัก เพราะอยากรู้ว่าแก้

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD