“แก้วต้องเข้าบ้านแล้ว ขอตัวนะคะเสี่ย” หญิงสาวรีบพูดตัดบท เมื่อเห็นว่าเสี่ยมังกรกำลังจะพูดในสิ่งที่เธอไม่ปรารถนาจะได้ยิน จากนั้นจึงเดินตามคนรับใช้เข้าไปในบ้าน ปล่อยให้เสี่ยมองกรมองตามแผ่นหลังของเธอไปด้วยแววตาห่วงใย
เมื่อเข้ามาในบ้าน หญิงสาวรู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่แสนเปล่าเปลี่ยว แก้วกานดามองไปรอบๆ ห้องโถง ทุกอย่างดูอึมครึมไร้ชีวิตชีวา ถ้าหากมีไม้ดอกไม้ประดับจัดเอาไว้ในมุมต่างๆ คงดีกว่านี้
“คุณแก้วค่ะ คุณแก้ว!” เทียนหอมเดินมาเรียก เมื่อเห็นแก้วกานดายืนเหม่อไม่ยอมเดินตามเข้าไปในห้องนั่งเล่น
“ขอโทษค่ะ พอดีว่าแก้วรู้สึกแปลกที่ค่ะ”
“เดี๋ยวก็ชินค่ะ” ทั้งสองส่งยิ้มบางๆ ให้แก่กัน ก่อนที่แก้วกานดาจะเดินตามหลังเทียนหอมเข้าไปในห้องรับแขก
