จางหลิงเฟย สุดยอดภรรยา

17

ทั้งสองแลกจูบกันอย่างดูดดื่ม สองลิ้นเกี่ยวกันไปมาเป็นพัลวัน สูดดมลมหายใจของกันและกัน หยวนเซียวพรมจูบไปทั่วตั้งแต่ซอกคอ ลงมาจนถึงยอดอกที่ชี้หน้าตนเองอยู่ เขาอ้าปากงับยอดอกทั้งสองอย่างหิวกระหาย ดูดเลียจนเกิดเสียงดัง จ๊วบจ๊าบ พร้อมกับเสียงครางในลำคอของร่างบางที่เริ่มจะออ่นระทวยจนยืนแทบไม่อยู่ เมื่อเห็นว่าภรรยาออ่นแรงแล้ว

เขาจึงตัดสินใจอุ้มเธอเข้าไปสานต่อในห้องนอน สองตาสบกันอย่างมีความหมาย ดวงตาฉ่ำปรือด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ในเวลานี้ทำให้ร่างบางเย้ายวนใจจนแทบจะละสายตาจากเธอไปไม่ได้ หยวนเซียวลูบไล้ตามร่างกายของเธอก่อนจะบรรจงประกบจูบแลกลิ้นอย่างดุเดือดกับร่างบาง

หลิงเฟยที่อยากจะแปลเปลี่ยนเป็นผู้คุมบ้างก็พลิกตัวเขาลงบนเตียงก่อนที่ตนเองจะขึ้นคล่อมบนเอวหนาของเขา แล้วโน้มตัวลงไปจูบไล่ลงมาตั้งแต่ซอกคอจนถึงสันกาม แผงอกจนมาหยุดที่แก่นกายของเขา ซึ่งมันแข็งขันอย่างมากในตอนนี้ ไม่รอช้าเธอใช้ปากครอบครองแก่นกายของเขาเอาไว้ มือเรียวกำแน่นรอบแก่นกาย สาวขึ้นลงในขณะที่ปากและลิ้นก็ดูดกินแก่นกายของเขาไม่หยุด

“ อ่าาา ซี๊ด ภรรยา อึก อื้มมมม “ หยวนเซียวร้องครางออกมา เขาพยายามอดกลั้นไม่ให้มันกระฉูดใส่หน้าของเธอ แต่สุดท้ายไม่อาจต้านทานได้

แค่กๆๆๆ หลิงเฟยที่กำลังดูดกินอย่างเพลิดเพลินก็สำลักออกมา เพราะเขาปลดปล่อยน้ำรักออกมาคาปากของเธอ แต่เธอก็กลืนมันลงคอไปอย่างง่ายดาย “ ผมขอโทษครับ มัน กลั้นไม่ไหวจริงๆ มาเถอะผมจะไถ่โทษให้คุณเอง “ เขาจับเธอพลิกตัวลงบนเตียงก่อนจะดูดเลีย ขบเม้มปลายยอดติ่งที่ยื่นออกมากลางกาย จนร่างบางต้องดื้นหนีเพราะความเสียวซ่านที่สามีมอบให้ และเธอเองก็ไม่สามารถกลั้นเอาไว้ได้เช่นกัน

ปลดปล่อยน้ำหวานออกมาหยวนเซียวก็ไม่รังเกียจเขาเลียกินจนหมดเกลี้ยง ก่อนจะกดแก่นกายเข้าไปในช่องทางรักที่ฉ่ำชื่นของร่างบาง สาวเอวเข้าออกอย่างเชื่องช้า แต่กระแทกเน้นๆ หลิงเฟยเสียวซ่านถึงใจอย่างมากกับการกระทำของเขาในตอนนี้

“ อ่าาา ซี้ด ดดด อื้อออ สะ สามี อ๊ะๆๆๆ “

พับๆๆๆๆ ตับๆๆๆ อืมมมมม หยวนเซียวครางในลำคออย่างพึงพอใจ เขายิ่งสาวเอวสอบกระแทกใส่ร่างบางมากเท่าไหร่ ช่องทางรักของเธอก็ยิ่งตอดรัดเขามาเท่านั้น ไม่นานก็เสร็จสมไปด้วยกัน

หลังจากนั้นเธอก็แอบลุกมาอาบน้ำใหม่ แอบหยิบยาคุมฉุกเฉินในมิติออกมากินป้องกันเอาไว้นั่นเพราะเธอยังไม่พร้อมที่จะเป็นแม่ ยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่เธออยากจะทำ

“ คุณกินอะไรเข้าไปครับภรรยา “ หยวนเซียวเอ่ยถาม สีหน้าของเขาไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด หลิงเฟยคิดในใจว่าหากเธอไม่อธิบายให้เขาฟังแล้วละก็คงไม่แคล้วมีปัญหากันอย่างแน่นอน

” ยาคุมค่ะ ฉันไม่พร้อมที่จะมีลูกในตอนนี้ อย่างที่คุณรู้ว่าเราเพิ่งจะเริ่มสร้างตัว ถ้าหากมีลูกขึ้นมาในตอนนี้ลูกคงลำบาก ฉันเองก็ไม่พร้อมที่จะเลี้ยงเขา คุณเจ้าใจใช่ไหมคะสามี “

หยวนเซียวไม่เอ่ยตอบอะไรเขาเพียงจ้องมองเธอด้วยแววตาที่เรียบเฉยเท่านั้น แม้ในใจจะอยากมีลูกมากแค่ไหน แต่เขาก็อดที่จะเห็นด้วยกันความคิดนี้ไม่ได้ แต่เมื่อนึกย้อนไปตลอดหลายเดือนที่ผ่านมานั้นทำไมเธอถึงไม่บอกกับเขาตามตรงกัน อารมณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ทั้งน้อยใจและสับสน

“ ฉันไม่บอกเพราะกลัวคุณไม่เห็นด้วยค่ะ “ หลิงเฟยเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง จนเขาได้สติขึ้นมา ว่าไม่ควรที่จะโกรธเธอด้วยเรื่องแค่นี้ เขายังมีเวลาอีกมากที่จะสร้างครอบครัวให้สมบูรณ์ ในระหว่างนี้ก็ช่วยกันสร้างฐานะให้มั่นคงก่อนดีกว่า

“ ผมเข้าใจแล้วครับ ไปนอนกันเถอะ “ เขาเอ่ยบอกพร้อมกับกอดเอวของเธอเข้าห้องไป

รุ่งเช้าหิมะเริ่มละลายแล้วแต่วันนี้คือวันที่ 1 มกราคม ปี 1981 เป็นวันเริ่มต้นปีใหม่สากล ร้านค้าต่างๆจึงยังไม่เปิดขายในวันนี้คาดว่าคงอีกสองวันคงเปิดขายกันบ้างแล้ว ซึ่งเธอได้ปรึกษากับสามีเช่นกันว่าจะยังไม่เปิดร้าน รอไปอีกสักสองวันก็แล้วกัน

“ สามีเราไปเที่ยวเมืองอื่นกันดีไหมคะ “

“ คุณอยากไปที่ไหนครับ “

“ อืม ปักกิ่งดีไหมคะ ฉันอยากไปดูลู่ทางที่นั่นด้วย เผื่อว่าเราจะเจออะไรดีๆ “

“ ครับ งั้นเอาตามที่คุณต้องการเลยครับ “ เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล เมื่อตกลงกันได้แล้วจึงพากันไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่ จากนั้นก็จ้างรถสามล้อไปส่งที่สถานีรถไฟจากกว่างโจว่ไปยังปักกิ่งนั้นต้องใช้เวลาเดินทางราวๆ 8 ชั่วโมง คาดว่าคงจะไปถึงตอนเย็นๆ ระหว่างทางนั้นได้ชื่นชมวิวข้างทางตลอดจนมาถึงสถานีรถไฟปักกิ่งในตอน 4 โมงเย็น

เมื่อมาถึงสถานีรถไฟปักกิ่งแล้วทั้งสองก็หาที่พักในคืนนี้ก่อนทีี่จะออกไปเที่ยวเล่นในเมืองนี้ด้วยกัน แต่ทั้งสองไม่รู้เลยว่าการมาปักกิ่งในคราวนี้จะมีเรื่องดีๆขึ้นกับทั้งคู่

“ คุณดูผู้หญิงคนนั้นสิคะ หน้าตาเหมือนเพื่อของเราไม่มีผิด “ หญิงสาววัยกลางคนเอ่ยกับสามีของเธอพลางชี้ไปยังหญิงสาวที่หน้าตาสวยงามคล้ายเพื่อนสนิทของทั้งคู่อย่างมาก

“ หรือว่าเธอจะเป็น !”

“ คุณคะ ฉันว่าเราเข้าไปพูดคุยกับเธอเถอะค่ะ ฉันอยากคืนสิ่งเหล่านี้ให้เด็กคนนั้น เราจะได้ไม่ต้องมานั่งกังวลอะไรอีก นี่ก็เป็นเวลาสมควรแล้วนะคะ “