EP 20
1216 Words
เฮ้อ
แล้วก็ลอบถอนหายใจเบา เพราะบางทีก็รู้สึกเบื่อชีวิตที่ซ้ำซากจำเจแบบนี้เหมือนกัน
หรือมึงเบื่อการได้อยู่กับคนเรื่อยๆ เฉื่อยๆ และไม่ค่อยได้สนใจใครนอกจากตัวเองแบบนี้กันวะไอ้ปั่น
“อร่อยมั้ยครับ”
“พอได้ค่ะ”
จริงๆ เขาก็รู้แหละ ว่ารสชาติเป็นยังไง เพราะเคยขอลองชิมก่อนหน้านานแล้ว
“จืดชืดเหมือนน้ำล้าง Son Teen ว่ะไอ้ระ”
สอบหนึ่งพ่นคำนี้ออกมาเมื่อได้ชิม ซึ่งเขาก็ค่อนข้างจะเห็นด้วย ก็รสชาติมันห่วยจริงๆ จนอยากคายทิ้ง ก็ไม่มีรสอะไรเอาเสียเลย นอกจากเผ็ดนิดๆ จากพริกไทยเท่านั้น
“คุณปั่นจะสั่งอาหารจากร้านมาเพิ่มมั้ยคะ แขกจะสั่งให้”
เห็นเขานั่งมองเท่านั้น เขมิกาก็รู้อยู่บ้างแหละ ว่าคงไม่ค่อยชอบ แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อตัวเองจะต้องรักษาทรวดทรงองเอวเอาไว้ เพื่อใช้ทำงาน
“ไม่เป็นไรครับ ผมกินเหมือนแขกแหละ”
สั่งอาหาร ก็ต้องมีคนเข้ามาส่ง วุ่นวายหลายอย่าง เป็นอะไรที่เขาอยากอยู่เงียบๆ มากกว่า
“ทำไมแม่ของคุณปั่น ถึงขยันให้ไปหาจังเลยคะช่วงนี้ แล้วมีคุณก้อยไปด้วยหรือเปล่าคะ” เขมิกาไม่ใช่เด็ก ที่จะเดาทางแม่ของเขาไม่ออก ก็ควงกันมาห้าปีแล้วนี่
“ผมไม่แน่ใจ” เพื่อรักษาน้ำใจไม่ให้คนตรงหน้าคิดมาก เลยต้องเลี่ยงไปก่อน
“แขกคิดว่าคุณแม่กำลังจะจับคู่ให้คุณปั่นอยู่นะคะ”
“ไม่มั้งครับ”
“ชัวร์เลยค่ะ”
“จับยังไงก็ไม่สำเร็จหรอกครับ เรื่องคู่ใครก็ยุ่งกับผมไม่ได้ ผมเลือกเอง แล้วที่ผมนัดแขกให้ตามไปกินข้าวด้วยวันนั้น คุณแม่ก็น่าจะรู้แล้วล่ะ ว่าผมยังคงตั้งมั่นยังไง และอยู่ที่ใคร”
อาชายิ้มหวานให้คู่ควง เลยได้ยิ้มที่หวานกว่ากลับมา เพราะเหมือนเขาประกาศออกมาอยู่เนืองๆ ว่าคนที่เขาเลือกแล้วคือ เขมิกา ไม่ใช่คนที่แม่ของเขาพยายามจะจับคู่ให้
“คุณแม่นี่ก็แปลกนะคะ รู้ๆ อยู่ว่าเราคบกัน เป็นแฟนกัน ทำไมยังทำแบบนี้อยู่เรื่อยๆ กันคะ”
อันที่จริงอาชาจำได้ว่าไม่เคยเอ่ยปากบอกใครตรงๆ ว่าเป็น ‘แฟนกัน’ แต่ในเมื่อเขาไม่ปฏิเสธ เอาแต่ยิ้มกับเงียบเวลามีคนถาม นั่นย่อมแปลว่ายอมรับกรายๆ แล้วสินะ
“จับยังไงก็ไม่สำเร็จ คุณแม่รู้ดีอยู่แล้ว ว่าผมไม่มีวันสละโสดแน่ๆ”
แม้จะรู้และคุยกันเข้าใจแล้ว แต่เขมิกาก็เหมือนจะไม่ชินกับคำของเขาเอาเสียเลย ผู้หญิงนี่นะ ยังไงๆ ก็อยากแต่งงานอยู่วันยังค่ำ ส่วนเรื่องลูกนั้นไม่เป็นปัญหา เพราะตัวเองก็ไม่ชอบเด็กเหมือนกัน
“แต่แม่คุณปั่นอยากมีหลานนี่คะ”
“นั่นยิ่งไม่มีทางใหญ่เลย แล้วคุณแม่ก็รู้ดีว่าผมเกลียดเด็ก และจะไม่ยอมมีลูกให้คุณแม่แน่ๆ ด้วย”
“คุณแม่ท่านคงอยากมีทายาทไว้สืบสกุลค่ะคุณปั่น แขกเข้าใจท่านนะคะ”
ถึงใจจริงจะเกลียดแม่เขาขนาดหนัก เพราะทุกครั้งที่มองมาหา มีแต่สายตาเหยียดหยามหรือเมินเฉยใส่ แต่เขมิกาก็อยากแสดงว่าตัวเองเป็นสาวโลกสวยใส่คู่ควง อีกทั้งถ้าเขาเปลี่ยนใจอยากแต่งงาน อยากมีลูก ตัวเองก็คงจะโล่งใจ และนอนใจได้ว่าคงสบายไปทั้งชาติแหละ ในเมื่อสามีรวยล้น แม่สามีก็ระดับหมื่นล้าน เกลียดสะใภ้ยังไง แต่พอมีหลานให้ ขี้คร้านจะรีบแจ้นมาเอาใจ
“แต่ผมไม่ใช่ Baby Machine ที่คุณแม่จะกดปุ่มสั่งให้ปั๊มได้ ถ้าไม่มั่นใจว่าจะเลี้ยงลูกให้ดี มีคุณภาพได้ ผมจะไม่มีทางทำตามใจใครทั้งนั้น”
“นั่นสิคะ มีเด็กคนหนึ่ง ก็วุ่นไปถึงไหนต่อไหน คิดแล้ว อี๋”
บางทีเขมิกาก็ไม่เข้าใจตัวเองนัก มันขัดแย้งกันอยู่ข้างใน คืออยากมีก็เพราะกลัวสมบัติแม่เขาจะหลุดมือไป แต่ไม่อยากมีก็เพราะด้วยงานที่ต้องรักษารูปร่าง กับเห็นเพื่อนแต่งาน มีลูก แล้วชีวิตครอบครัวล้มเหลวไม่เป็นท่า หรือถ้าไม่ล้มเหลวก็กลายเป็นสาวเจ้าเนื้อ มีลูกอ้อมหน้าอ้อมหลัง ร้องกระจองอแงทั้งวัน จนไม่มีเวลาได้ดูตัวเอง ส่วนสามีก็นั่งทำงาน แต่งตัวหล่อๆ หนีไปล่อเด็กไซด์ไลน์ให้เมียช้ำใจเล่น
“แล้วที่คุณแม่บอกว่าจะทำ SR เนี่ย จะต้องใช้เงินประมาณเท่าไหร่คะคุณปั่น”
“ก็...” อาชาหยุดคิดนิดหนึ่ง
“คงจะหลายร้อยล่ะมั้งครับ หรืออาจจะพัน แขกถามทำไมครับ อยากหุ้นกับคุณแม่เหรอ”
“ไม่เอาหรอกค่ะ แขกแค่สงสัยว่าแม่คุณจะลงทุนไปทำไมคะ ปูนนี้แล้ว น่าจะนั่งใช้เงินเฉยๆ มากกว่า” อันนี้เขาก็เห็นด้วย แต่แม่ก็คือแม่ ห้ามได้ที่ไหน
“เดี๋ยวผมจะบอกว่าแขกแนะนำให้ก็แล้วกันนะ”
“อุ๊ย! อย่าเชียวนะคะ ท่านยิ่งไม่ปลื้มแขกอยู่ด้วย เจอหน้าแขกทีไรแทบไม่อยากจะมอง วันนั้นคุณปั่นไม่น่าแกล้งท่านด้วยการให้แขกไปแบบไม่บอกเลยนะคะ คะแนนเกลียดที่ท่านมีให้แขกพุ่งปรี๊ดทะลุเพดานเลยล่ะค่ะ”
และก็รู้ทั้งรู้ ว่าแม่ของเขาไม่ชอบหน้าตัวเอง หรืออาจจะเรียกว่าเกลียดก็คงได้
“แต่คะแนนความน่ารักของแขกสำหรับผม พุ่งออกนอกโลกเลยครับ ขอบคุณนะครับที่ยอมทำเพื่อผม”
เขาส่งตาหวานๆ ให้ เพราะซาบซึ้งที่คนตรงหน้ายอมทำตามคำขอจริงๆ แต่ก็ตอบแทนด้วยกระเป๋าไปหลายแสนเหมือนกัน ก็เรียกว่า win win กันทั้งสองฝ่าย คือเขาได้แกล้งแม่ ส่วนเขมิกาได้ของถูกใจ
“ก็เพราะแขกรักคุณปั่นนี่คะ”
“มาให้ป๋าหอมซะดีๆ” เขาตบลงบนตักแกร่ง เขมิการีบลุกไปใช้แขนเรียวคล้องต้นคอเขาไว้ทันที แก้มทั้งสองข้างเลยถูกจูบหนักๆ ลงไป
“ผมจะหาคนรู้ใจแบบแขกได้จากไหนอีกนะ”
“ไปทำอะไรผิดมาหรือเปล่าคะ ปากหวานผิดปกติ”
“เอ๊า อยู่ดีๆ ก็เหมือนจะมีความผิดซะงั้น”
“ล้อเล่นค่ะ ตกลงคุณปั่นจะไปตามนัดคุณแม่เหรอคะ”
“ผมก็ยังไม่แน่ใจอีกเหมือนกันครับ เดี๋ยวให้กวนให้สองแสบลองไปเช็กก่อนว่าทิศทางลมเป็นยังไงบ้าง”
หลังรู้ได้ทิศทางลม จากผู้ช่วยรายงานมาให้เท่านั้น ที่อาชาบอกคู่ควงว่าไม่แน่ใจ ก็เปลี่ยนเป็นแน่ใจ แล้วออกบ้านไปทันที เขายกความผิดไปให้บรรดานางแบบสาวๆ ที่กำลังจะมาปาร์ตี้มากกว่า มีแต่ผู้หญิงทั้งนั้น ขี้เกียจเป็นเดือนถูกรายล้อมด้วยดาว และดาวแต่ละดวง ก็เหมือนจะแอบให้ท่าเขาประจำเวลาเขมิกาเผลอ เลยต้องหนีเอาตัวรอดก่อน
- Writer
