EP 34
1295 Words
"คุณปั่น”
“สวัสดีครับ”
เขากระพุ่มมือไหว้แม่ กับชายร่างผอม ผมขาวยาวไปถึงกลางหลัง ถูกเปียเรียบๆ ไว้ เขาคุ้นเคยดี เพราะเป็นซินแสประจำบ้าน ไม่ว่าจะทำอะไร แม่จะไม่ยอมควักกระเป๋าแน่ๆ ถ้าไม่มีคนนี้ไฟเขียว
“ไม่เจอกันนานเลย อาคุงปั่นหน้าตาสดใสจังเลย มีความรักหรือเปล่าเนี่ย” ซินแสรับไหว้แล้วก้มหน้าลงนิดหนึ่ง เพื่อมองเขาลอดแว่นกลมใสแจ๋วแล้วหัวเราะร่า
“สาวๆ ห้อมล้อม ไม่สดใสได้ยังไงคะ” อาภัสสราแซวด้วยแววตาเอ็นดูลูกเพียงคนเดียว
“ผมมีความรักให้สาวๆ ทุกคนได้เสมอล่ะครับ”
อาชาเข้าไปนั่งเก้าอี้ว่างข้างแม่แล้วยิ้ม คนอื่นน่ะไม่รู้ยังไง แต่สำหรับรักศิกาญจน์นั้น บอกได้คำเดียวว่ามันยียวนกวนประสาทไม่น้อย ซินแสก็อายุมากโขแล้ว ตัวเขาเองก็อายุใช่น้อยแล้ว ทำไมยังทำเหมือนล้อเลียนท่านอยู่ได้ ต่อให้จะคุ้นเคยกันมาตั้งแต่เขาจำความได้ก็ตาม
“มองอะไรยัยแคระ” คนถูกมองทำตาดุๆ ใส่ นั่นเลยถูกแม่หันไปมองดุๆ บ้าง
“อุบ ขอโทษครับ คุณแม่ห้ามเรียกยัยแคระว่ายัยแคระ แต่ให้เรียกน้องรักแทน”
ลูกยังยิ้มล้อเลียนใส่แม่อีก ก่อนจะหันไปหายัยแคระขี้ฟ้อง
“น้องรักครับ ขอชาแก้วหนึ่งทีสิครับ หรือๆ ขอสองก็ได้ ให้ระด้วยนะ ขอบคุณครับ”
แล้วรีบหันไปสั่ง เมื่อเห็นว่ายัยแคระกำลังจะปฏิเสธ ได้ยังไงล่ะ
“สรุปคุณปั่น...มาได้ยังไงจ๊ะ หรือว่าน้องรักส่งข่าวบอกเหรอว่าเราประชุมกัน”
“ครับ”
ขืนแม่รู้ว่าเขามาเอง ยัยแคระไม่ได้ส่งข่าวใดๆ ได้เสียเครดิตหมด แล้วที่มานี่ ก็เพราะอยากหาความจริงเรื่องที่แฟนเขาบอกหรอกนะ ไม่ใช่เหตุผลอื่นหรอก
“น้องรักรอบคอบจังเลยนะจ๊ะ ดีๆ คุณปั่นจะได้มาช่วยดูแบบให้คุณแม่หน่อย แล้วช่วยกันคิดว่าต้องปรับปรุงหรือเปลี่ยนแปลงอะไรบ้าง คุณนิคจะได้ไม่ต้องทำงานซ้ำซ้อน”
“น้องรักของคุณแม่ ดีไปหมดล่ะครับตอนนี้”
“แน่อยู่แล้วจ้ะ ไม่งั้นคุณแม่จะชวนมาทำงานด้วยเหรอจ๊ะ”
“ครับ ระๆ มานั่งตรงนี้เลย”
เห็นแม่ชมเลขาเกินเบอร์ อาชาเลยหันไปหาสิรภพ ที่กำลังหาเก้าอี้ให้ตัวเองแบบไม่ต้องมีใครบอก
“ครับ”
เพราะอีกหน้าที่หนึ่งของสิรภพที่งอกมาจากปากเจ้านายคือ คอยตามติดโปรเจ็กต์นี้อยู่ห่างๆ ว่าไปถึงไหน มีอะไรต้องให้ช่วย
ให้ไปคอยสอดส่องคุณน้องรักกับสองหนุ่มล่ะไม่ว่านะคุณปั่น ทำเป็นเอาเรื่องงานมาอ้าง รู้ทันหรอกน่า ที่ไม่รู้แน่ๆ ก็คือ หวงคนหรือหวงสมบัติคุณท่านกันแน่เท่านั้นแหละ
แต่ดูทรงแล้ว น่าจะอย่างแรกมากกว่าล่ะมั๊ง
“น้องรักอยากจะเพิ่มอะไรอีกมั้ย เผื่อคุณท่านคิดไม่ออก หรือตกอะไรไป”
ทั้งที่อาหารยกมาจัดในออฟฟิศแล้ว แต่อาภัสสราก็ยังไม่วางมือจากงาน รักศิกาญจน์นั่งคิดอยู่นิดหนึ่ง ก่อนเอ่ย
“แอปพลิเคชันที่ใช้ภายใน น้องรักว่าเพิ่มภาษาจีน กับญี่ปุ่นเข้าไปอีกหน่อยมั้ยคะ คนสูงอายุน่าจะคุ้นกับภาษาของตัวเอง แล้วฟังก์ชันการใช้งาน ก็น่าจะต้องง่ายๆ ตัวหนังสือใหญ่ๆ เวลาเอานิ้วจิ้มจะได้ไม่พลาด และน่าจะมีทั้งตัวหนังสือทั้ง Symbol ด้วยดีมั้ยคะ”
“ก็ดีนะ คุณท่านลืมไปเลย มัวแต่คิดว่ามีภาษาอังกฤษก็น่าจะพอ แล้วมีอะไรอีกมั้ยจ๊ะ”
“อืม ในส่วน Guest House บริเวณนอกบ้าน ก่อนออกแบบสวนหรือหาอะไรมาปลูก น้องรักว่าเราน่าจะถามคนจองก่อนดีมั้ยคะ ว่าอยากจะปลูกเองมั้ย ต้นอะไร แบบไหน เพราะบางที การมีชีวิตที่ราบเรียบเกินไป ไม่มีอะไรให้ทำสักเท่าไหร่ก็จะน่าเบื่อนะคะ ถึงเราจะมีพื้นที่ให้เดินเที่ยว มีร้านค้าให้ช้อปปิ้ง แต่บางครั้ง การได้อยู่บ้าน ได้อยู่กับต้นไม้ที่เราปลูกเอง แล้วคอยติดตามการเจริญเติบโตของมันไปทุกวัน ก็ให้คำตอบดีกว่านะคะ”
“อาคุงน้องรักคิดดีนะอาคุงปลื้ม อาซินแสชอบอีเลี้ยว โหงวเฮ้งอีก็ดีจริงๆ”
ซินแสชมเปาะเพราะตรงใจ ถึงจะอายุเยอะและมีปัญหาเรื่องภาษาไทยไม่แข็งแรง แม้จะอยู่มานานแล้วก็ตาม ส่วนใหญ่จะถนัดภาษาจีนของตัวเองมากกว่า และลูกค้าบางส่วนก็เป็นคนรู้จักของซินแสเอง ที่อยากจะมาอยู่เมืองไทยในบั้นปลายชีวิต
“คุณท่านว่าไงครับ”
ภาคินัยชอบใจไม่น้อย กับคำแนะนำนี้ และชื่นชมรักศิกาญจน์อย่างไม่ปิดบัง ถึงแม้อายุแค่ยี่สิบห้า ประสบการณ์ทำงานไม่ได้มากมาย แต่ความคิดความอ่านดีเยี่ยม เข้าใจหัวอกคนอื่นเป็นที่หนึ่ง
“แล้วคุณปั่นล่ะจ๊ะ ว่ายังไง” อาภัสสราหันไปหาลูก ที่นั่งฟังนิ่งๆ มีผู้ช่วยมือฉมังนั่งใกล้ๆ
“เลขาคุณแม่ว่าไง ผมก็ว่าตามล่ะครับ ขืนไปขัด ได้ถูกคุณแม่เอ็ดกันพอดีสิครับ”
ถ้าชื่นชมออกหน้าออกตาเดี๋ยวยัยแคระจะเหลิง เลยเอาแบบเป็นกลางๆ ไว้ก่อน
“เรากินข้าวไปคุยกันไปด้วยดีกว่า เดี๋ยวอาหารจะเย็นก่อน”
อาภัสสรายิ้มให้ลูกชาย ก่อนจะเดินนำไปยังโต๊ะอาหาร ที่คนในบ้านเพิ่งเอามาตั้งไว้ตามคำสั่งที่เปลี่ยนใหม่ เพราะอยากจะคุยกันให้จบ งานจะได้เดินเร็วหน่อย
“คนจะเข้าถมที่เมื่อไหร่ล่ะน้องรัก”
ข้าวยังไม่ทันเข้าปาก เจ้าของโปรเจ็กต์ก็หันไปหาเลขาแล้ว
“มะรืนค่ะ เดี๋ยวน้องรักจะโทรคอนเฟิร์มอีกที เผื่อมีอะไรเปลี่ยนแปลง”
“ไม่ต้องหรอก คุณท่านแค่อยากรู้คร่าวๆ จะได้สั่งงานถูกแค่นั้นจ้ะ”
“ค่ะ”
“ปาน” อาภัสสราหันไปหาผู้จัดการบ้าน กับต้นห้องที่เพิ่งจัดแจงเรื่องอาหารลงโต๊ะให้เสร็จ
“คะ”
“พรุ่งนี้ช่วยจัดคนไปเก็บกวาดบ้านบางปูให้ทีนะ เอาให้เอี่ยม จัดข้าวของจำเป็นไปไว้ให้ครบ เพราะต่อไปน้องรักจะต้องทำงานที่นั่นบ่อยๆ หรือบางทีฉันก็อาจจะไปด้วย”
“ค่ะ”
“น้องรัก” อาภัสสรายิ้มน้อยๆ เมื่อผู้จัดการบ้านรับคำ แล้วก็หันไปหาเลขาต่อ
“คะ”
“ถ้ามีอะไรขาดเหลือ ก็ให้บอกปานได้เลยนะ สั่งคนเฝ้าบ้านคอยอยู่ช่วยแถวๆ นั้น อย่าไปไหนไกล อุปกรณ์ออฟฟิศ ถ้าจำเป็นจะต้องมี ก็ซื้อไปไว้เลย”
“ค่ะ”
“เดี๋ยวถ้าว่าง ผมจะแวะไปช่วยดูด้วยครับ หรือถ้าไม่ว่างจริงๆ ก็จะส่งคนไปดูครับ”
ภาคินัยให้ความสำคัญกับระบบรากฐานที่สุด ถึงแม้งานนี้เจ้าของโปรเจ็กต์จะแยกส่วน ไม่ได้รวมกับงานของเขา แต่ก็จะดูแลให้ไปด้วยอยู่ดี
“ลูกค้ารายอื่น เอาใจใส่ขนาดนี้หรือเปล่าก็ไม่รู้ พอมีสาวสวยๆ ดิวงานด้วยหน่อย มาบ่อยเชียวนะได้นิค”
ทายาทเพียงคนเดียวของราชรักษ์ค่อนขอดอยู่ในใจ แล้วดูแม่เขาจัดที่นั่ง อยู่ใกล้ยัยแคระตลอด รู้หรอกว่าจะจับคู่กัน แต่อย่าด้อยค่าคนของตัวเองด้วยการจะประเคนให้นักได้มั้ย เห็นแล้วเคือง เพราะจะว่าไป ยัยแคระก็ไม่ต่างจากน้องของเขา เห็นตั้งแต่เกิด จะยกให้ใคร แม่ควรจะสนใจความเห็นเขาด้วยสิถึงจะถูก
- Writer
