ฉันเดินกลับเข้ามาในงานเลี้ยงด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์
“อ้าวนั่นไงภรรยาท่านประธานมาพอดี” เสียงผู้ชายวัยกลางคนพูดขึ้น ฉันถอนหายใจออกมา เบาๆ ก่อนจะปั้นหน้ายิ้ม เพราะฉันไม่อยากให้คุณท่านต้องมาคิดอะไรมากเพราะฉัน
“ไปไหนมาซะนานเชียว” คุณท่านคว้าเอวฉันไปกอดเพื่อให้ดูน่าเชื่อถือว่าฉันกับคุณท่านคือสามีภรรยากัน
“พอดีออกไปสูดอากาศข้างนอกมาค่ะ ขอโทษนะคะที่หนูหายไปซะนานเลย นั่งเล่นเพลินไปหน่อย ^_^” ฉันยิ้มหวานให้ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนี้
คุณท่านพาฉันเดินต่อไปอีกทาง ในระหว่างที่เดินอยู่มือของคุณท่านก็ยังคล้องเอวฉันอยู่
“หนูจะกลับก่อนก็ได้นะ ถ้าหนูไม่ชอบงานแบบนี้” คุณท่านบอกฉันในระหว่างที่เรากำลังเดินอยู่
“หนูมีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณท่านค่ะ เรื่อง...”
“พ่อครับ”
ฉันยังพูดอะไรไม่ทันจะจบเสียงของบุคคลที่สามก็ท้วงขึ้นซะก่อน คุณโชนเดินตรงมาหยุดตรงด้านหน้าของคุณท่านกับฉัน ข้างกายของเขามีเอิงเอยเพื่อนของ
