ฉันนอนซมอยู่บนห้องไม่มีแรงจะลุกขึ้นไปไหนถ้าไม่จำเป็น จริงๆ ขนาดเข้าห้องน้ำฉันยังต้องคลานไป ข้าวก็ไม่ได้กินตั้งแต่เมื่อวานมันหิวจนแสบท้องไปหมด แต่ฉันไม่มีปัญญาหอบสังขารตัวเองตอนนี้ไปที่ครัวได้
พึ่งจะเปิดเทอมมาได้ไม่กี่วัน ฉันขาดเรียนบ่อยมากซะกว่าไปเรียนซะอีก เบอร์ของเอิงเอยฉันก็ไม่ได้ขอเอาไว้ด้วย ส่วนคุณท่านก็คงจะทำงานหนักฉันไม่อยากรบกวน ให้ฉันรับรู้ความเลวของลูกชายคุณท่านแค่คนเดียวก็พอแล้ว
ฉันได้แต่ภาวนาขอให้คุณโชนเขาไม่มาที่ห้องของฉัน ขอแค่นั้นถ้าเขามาและกระทำกับฉันอย่างกับสัตว์ ครั้งนี้ฉันคงต้องตายแน่ๆ
กริ่ง~ เสียงโทรศัพท์บนหัวนอนของฉันดังขึ้น ฉันคลำมือไปทั่วหัวนอนจนเจอกับโทรศัพท์ของฉันที่ยังคงดังขึ้นมาต่อเนื่อง คนที่โทรศัพท์เขามาคือคุณท่าน
ฉันมองเบอร์โทรศัพท์และชั่งใจอยู่นานว่าจะรับสายหรือไม่รับดี อีกอย่างฉันก็รอให้สายมันตัดไปเองด้วย แต่ดูท่าแล้วคุณท่านคงจะไม่เลิกโทรมา ง่ายๆ
