ตลอดทางไม่มีบทสนทนาใดๆระหว่างฉันและเขา เราต่างคนต่างเงียบจนมาถึงที่หมาย ฉันมองไปตรงหน้าของตัวเองมันคือตึก ราว ๆสิบชั้นได้
เมื่อถึงแล้วคุณโชนเขาก็ลงจากรถไปโดยไม่เอ่ยคำใดๆกับฉันสักคำ ฉันจึงนั่งนิ่งอยู่บนรถไม่ได้ลงรถตามเขาไป เพราะเขาคงไม่ได้อยากให้ฉันตามลงไป ถ้าเขาจะให้ฉันลงไปกับเขา เขาก็คงต้องบอกฉัน
จู่ๆ เขาก็หมุนตัวกลับมามองที่รถ คนด้านนอกมองมาที่ฉันด้วยสายตาที่ไม่พอใจเอามากๆทั้งที่ฉันก็นั่งอยู่เฉยๆไม่ได้ทำอะไรให้เขาไม่พอใจเลยสักนิด
“ลงมา” น้ำเสียงแข็งกร้าวพูดออกคำสั่งให้ฉันลงจากรถ ก็แล้วทำไมไม่บอกกันตั้งแต่แรกเดินไปไม่พูดอะไรฉันจะรู้รึไง
ฉันเปิดประตูลงจากรถก่อนจะรีบวิ่งตามแผ่นหลังของคนเจ้าเผด็จการอย่างคุณโชนไป เพราะเขาเดินไม่รอฉันเลย
คุณโชนพาฉันขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นสิบสอง เมื่อมาถึงเขาก็พาฉันเดินเข้าไปที่ห้องๆหนึ่ง ด้านหน้าห้องมีคนยืนเฝ้าอยู่สองคน เมื่อคนที่ยืนอยู่หน้าห้องเขาเห็นคุณ
