Ay' ın ışığının aydınlattığı yolda, her adım attıklarında kendi gölgelerini çiğneyerek etrafı sinsice seyrederek yürüdüler...
Tam da , iç huzurları kalmadığı sırada...
Gündüzün " mesiresi " , akşamın" alacakaranlığı " oldu.
Ufak bir çıtırtı sesi bile, toprak yolun sonunu görmeyi hızlandırdı.
Az önce bir çok olaya tanık olup , cezasını tek kişinin yüklenmesine isteksizce razı olmak , gördüğünü görmemiş gibi yapmak .
Sonrasında ; Onlarda üç maymunu oynayacaklardı.
İşte bu düşüncelerle yürüyen üç kişi ;
başları önde , " tabana kuvvet" amaçsız bir şekilde yürüyorlardı.
Çok şey bilmek, bir o kadar da hiçliğin boşluğunda kaybolmak gibiydi.
Çok yorulmuşlardı. Yürumekten ayakları şismişti. Kafadaki bu saçma soruların meşguliyetini Yusuf'un sözleri bozdu.
_ Daha yürüyecek miyiz?
Ço
