Ay' ın gelgitleriyle , kızgın gecenin suları çekiliyordu. O anlarda yalnızca Cemo' nun duyabileceği sesler duvarlara çarpıp yansıyordu.
Ey!, Cemo;
Baron gibi yaşamak , hükmetmek ne güzel şeydi değil mi ?
Bak!,.. yanında çalışan, yaşamak için
küfelik müşteri yaratan o aciz "kevaşe" ye
bir bak!..
Hadi!,.. Dönsene lüks kule' ne!..
Kara paranla ısıttığın o ihtişamlı dairene ...
Yaa!, Bu sefer olmadı, değil mi?
Kendi mekanında , seni koruyup kollayacak adamların da yok!.
üstelik silahını da kaptırdın, aptal !
Sana böyle mi, öğrettim?
" Yok etmen için yıkıcı olman lazım"
Bu işler pavyon açmaya benzemez, sermayelerinden uzak dur!
Sanki birileri ,olan biteni seyretmiş Cemo' nun notunu veriyordu. O da gaipten gelen duyumlar gibi, afallayıp kafasını her yöne çevirip duruyordu. İçinde
