Pavyondan eve yorgun gelmediği sabahı hatırlamıyordu.
Eve geldiğinde davul gibi şişen ayaklarını bu çift cendereden kurtarmak istiyordu. ilk işi o yüksek ökçeli ayakkabıları , odanın bir tarafına çıkarıp fırlatmak oluyordu. Eğer bir müşterisine kızdıysa onun adını söyleyerek ne varsa fırlatıyordu. Kendince böyle alıyordu hıncını..... Sonra da yatağın üzerine kendini atıyor, tavana bakarak gülücükler atıyordu.
Alkolü ,az da olsa vücuduna almıştı bi kere...
Kendini, karların üzerine uzanmış, kollarını her iki yana açıp , kapatıp kanatlı bir melek figürü gibi görüyordu. Hiç bir olumsuz düşüncenin onu bu çocuksu durumdan çıkarmasını istemiyordu.
Canım, şöyle bir sigara tüttürmek istedi.Hem de duvarlara tırmanacak kadar, istedim!. Bir yandan da kendime soruyorum ? Hem içiyoruz , hem de kok
