Ayben' in tavana boş boş bakıp sonrada sayıklaması saatler sürdü. Zeki'yi cezaevinde ziyaret etmesi, onu o halde görmesi bayağı içini karartmıştı. Yatağın üzerinde söylene söylene dönüp durdu.
İçindeki sese kulak vermek istedi. O ses derinliklerden Ayben 'e sanki nasihat veriyordu. ' Kendi kendine dövünmenin , boş boş duvarlara bakmanın bir yararı yok , kalkıp kendine bir iş arasana ?
Ayben, sanki yüzüne şamar yemiş gibi oldu.
- Evet, iç sesim haklıydı. Kendime çeki
düzen vermeliydim. Ağlamak , üzülmek bir yere kadar ya dimi ya...
Bakmam gereken bir kardeşim var,
diyerek , ağlarken 'salya sümük' karışımı suratını her zaman yaptığı gibi kolunla silip , yatağında oturur vaziyete geçti.
Aynada bir iki el atıp saçını düzeltti.
- Biraz dışarıya çıksam, hiç fena olmaz!
Elini y
