Gecenin bir vakti...
Mutfaktan, Ayben'in odasına hararetli bir geçiş başladı.
İki adım öte de olsa, başka bir karanlığa el ele tutuşup sessizce uzanmak , bu loş ortamı kullanmak istediler.
Kısık seslede olsa küçük gülüşmeler o anlara eşlik etti.
Yerdeki ıslak ayak izlerine aldırış etmeyecek kadar da hızlıydılar...
_Islak ayak izleri mi?
Mutfakta!..
Neden, olmasın?..
" Öfke baldan tatlıdır." derler.
Bazen bağırıp çağırmak, içini boşaltmak, insana ferahlık verir.
Bazende nefret duyduğun kişiye bir nefes kadar yakın olmak , Onu sözcüklerle hırpalamak insana zevk verir.
İşte bu iki yabancıda hiç bir özveride bulunmadan kendiliğinden gelişen bir duyguyu sindirmeye çalışıyorlardı.
Öfkesini kelimelerle dışa vuran Ayben, artık , içini döktüğü bu kör kuyuyu kapatmak istiyordu.
Yoru
