บทที่ 10
ฉันทำมันได้คนเดียว
วันรุ่งขึ้น
"เอวา ฉันหิวอะ" เสียงเข้มของคิมหันต์เอ่ยปลุกคนตัวเล็กที่นอนหลับตาพริ้มเพราะความเหนื่อยล้าจากกิจกรรมเมื่อคืนอย่างหนักหน่วง กว่าเขาจะปล่อยให้เธอนอนก็เกือบเช้าแล้ว นี่ก็เพิ่งจะเจ็ดโมงเองด้วยซ้ำ
"อื้อ" เสียงหวานเอ่ยตอบอย่างงัวเงียพลางลืมตาขึ้นช้า ๆ
"หิว" คิมหันต์เอ่ยย้ำอีกครั้งพลางจ้องมองใบหน้าหวานของเธอ
"หือ หิว?" เอวายันกายขึ้นและทวนคำของคนตรงหน้าอีกครั้ง เธอสวมเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งของเขากับกางเกงขาสั้นซึ่งคิมหันต์เป็นคนจัดการให้ทั้งหมด
นี่เพิ่งจะเช้าเองนะ...
"ทำไรให้กินหน่อยดิ"
"ดะ...ได้สิ" เอวาพยักหน้าหงึก ๆ ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงไปทำอาหารเช้าให้เขา
คิมหันต์อมยิ้มคนเดียวในขณะที่สายตามองตาร่างบางไม่วางตาจนกระทั่งเธอเดินดุ่ม ๆ ออกจากห้องไป
เธอทำอะไรก็ดูน่ารักไปหมด (น่ารักก็รักซะสิ)
"เอ...ทำต้มจืดแล้วกัน" เอวาหยิบผักที่มีทั้งหมดในตู้เย็นออกมา
แ
