บทที่ 4 ติดใจ(?)

1601 Words

บทที่ 4 ติดใจ(?) งานมอเตอร์ไชว์ BT MOTOR “เป็นไงฉันบอกแล้วว่าไม่โป๊” “จ้าเชื่อแล้วจ้า” ฉันพูดหยอกเบลที่นั่งแต่งหน้าอยู่ข้างๆ ชุดที่ฉันใส่เป็นชุดสีขาวซึ่งตีมวันนี้จะดูเรียบหรูไม่เน้นเซ็กซี่สักเท่าไหร่กางเกงขายาวมีผ้าผูกที่คอสีขาวเช่นกัน “เสร็จยังยายวา” “เสร็จแล้วๆ “ “ไปเถอะเจ๊มิ้นเรียกแล้ว” ฉันลุกจากเก้าอี้รีบเดินออกจากห้องตามคำเรียกของเจ๊มิ้นทันที โดยปกติแล้วก่อนจะเริ่มงานเจ๊มิ้นจะเรียกรวมเพื่อประชุมกันก่อนทุกครั้งก็จะถามถึงความพร้อมและบอกวิธีการปฏิบัติหรือกฎต่างๆ ที่ควรทำหรือไม่ควรทำซึ่งข้อนี้ฉันรู้เป็นอย่างดี “เอาล่ะ วันนี้งานค่อนข้างใหญ่นะแขกที่มาก็กระเป๋าหนักทั้งนั้นยืนสวยๆ หรูๆ ไว้นะเด็กๆ” “ค่าาา” “เบลกับเอวาเธอสองคนไปยืนที่รถรุ่น XX นะเป็นรุ่นใหม่ที่เพิ่งออกมาลูกค้าจะสนใจรุ่นนี้เป็นพิเศษ” “เราสองคนเหรอคะ” ฉันเอ่ยถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจก็อย่างที่บอกว่าฉันไม่ค่อยรับงานแล้วยิ่งเป็นรุ่นใหม่แบบนี้คนก็ยิ่งเยอะฉันกลัวว่าจะทำงานเขาเสียซะเปล่าๆ “ใช่เธอสองคนนั่นแหละ อย่าทำให้เจ๊ผิดหวังนะ” “ค่ะ!” ฉันรับปากไปทันทีแม้ว่าในใจจะรู้สึกประหม่าอย่างมาก แต่ในเมื่อมันเป็นงานฉันก็จะทำมันให้สำเร็จ “ดีมาก ประจำที่ได้แล้วเด็กๆ อย่าลืมนะสวยหรูดูแพง” ฉันกับเบลเดินแยกมาทางโซนวีไอพีที่มีรถยนต์คันหรูรุ่นใหม่ล่าสุดโชว์อยู่บรรยากาศภายในงานตอนนี้ผู้คนเริ่มทยอยเข้ามาพอสมควรแล้วเสียงเพลงสากลเปิดคลอเบาๆ ให้เข้ากับสถานการณ์ KIMHUN'S PART : “เร็ว ๆ ดิวะ เดินช้าเป็นเต่าแบบนี้งานคงจบพอดี” “จะรีบอะไรนักหนาเนี่ยไอ้เวร” ผมบอกไอ้ออทัมอย่างหงุดหงิดตอนแรกก็อยากมาแต่พอเจอมันเร่งแบบนี้หมดอารมณ์แล้วว่ะ “รถรุ่นใหม่เห็นเขาบอกว่าสวยมากวันนี้กูจะเอากลับบ้านให้ได้” “อีกและ มึงนี่เห็นรถออกใหม่ไม่ได้เลยนะแค่นี้บ้านมึงก็ไม่มีที่จอดแล้วนะเว้ย” ไอ้ลูคัสเอ่ยอีกคน ก็จริงอย่างที่มันพูดนั่นแหละครับบ้านมันเต็มไปด้วยรถ คือรู้นะว่าคลั่งรถแต่ก็ไม่ควรจะเยอะขนาดนี้ไหม ผมว่าอีกหน่อยคงต้องซื้อที่ดินมาไว้สำหรับจอดรถของมันแล้วล่ะ “ก็กูชอบของกู พอดีบ้านกูรวย” อยากจะเอาเท้ากระแทกหน้ามันจริงๆ เล้ยยย “มึงรีบ ๆ เข้าไปเลยก่อนที่กูจะกระทืบมึง” ไอ้ลูคัสบอกพร้อมกับทำท่าประกอบ ผมกับเพื่อนเดินเข้ามาภายในงานตอนนี้ผู้คนเริ่มเข้ามาเยอะแล้วและยิ่งโซนที่โชว์รุ่นใหม่นั้นเยอะยิ่งกว่าเรียกได้ว่าพนักงานตอบคำถามหัวหมุนเลยล่ะ “พวกมึงกูไปดูตรงนั้นก่อนนะ รุ่นใหม่แม่งสวยจริงว่ะ” ไอ้ออทัมรีบบอกและเดินออกไปทันทีทิ้งให้ผมกับไอ้ลูคัสยืนอยู่กับสองคน ไม่สิตอนนี้ไม่น่าจะสองแล้ว “กูไปด้วย ไอ้คิมสาวตรงนั้นโคตรสวยเลยว่ะไปล่ะ” “ไอ้เพื่อนเวร นี่มึงชวนกูมาเพื่อทิ้งกูเหรอวะ” ผมส่ายหน้าแอบบ่นอุบอยู่คนเดียว ผมตัดสินใจเดินดูรถรอบ ๆ อันที่จริงที่ผมมาก็อยากได้สักคันตามประสาผู้ชายนั่นแหละ ซึ่งบริษัทนี้นาน ๆ ทีเขาจะจัดงานและรถแต่ละคันที่ออกมาก็สวย ๆ ทั้งนั้น แต่ทว่า... ตุ้บ! “โอ๊ยยย” เสียงเล็กของใครคนหนึ่งร้องขึ้นเมื่อผมเดินชนจนร่างเธอล้มลงกับพื้น “ขอโทษครับ พอดีผมไม่ทันระวัง” ผมก้มลงไปดูเธอทันที ผมเอาแต่เหม่อไม่ทันได้มองข้างหน้าเลยชนเธอเข้า “มะ...ไม่เป็นไรค่ะ อะอ่าวคิม...” “เฮ้ยเบล มาได้ไงเนี่ย” ผมรู้จักเบลอยู่บ้างอันก็เคยคุยกันนั่นแหละแต่เธอแสบแก่นใช่ย่อยเลยคิดว่าเธอน่าจะเป็นเพื่อนได้ดีกว่า “ก็ทำงานสิถามได้” “ยังไม่เลิกทำงานแบบนี้อีกเหรอ” ตอนที่ผมคุยกับเธอ เธอก็ทำงานเป็นพริตตี้แบบนี้นั่นแหละนี่มันก็หลายปีแล้วนะ “งานแบบนี้แล้วจะทำไมยะ” “เฮ้ ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรเลยสักนิด” “ฉันยืนอยู่โซนวีไอพีนะ แวะไปดูได้บอกเลยว่ารถสวยมากกก” “เหอะแค่เธอยืนก็ไม่สวยละ” “ชิ ไม่คุยด้วยแล้ว” เบลยู่หน้าใส่ก่อนจะรีบเดินไปทันที อืมมม อันที่จริงก็น่าสนใจนะ ผมตัดสินใจเดินตามเบลไปทันทีที่ผมเดินไปยังโซนนั้น... แต่พอเดินเข้าไปก็เห็นเพื่อนตัวดีกำลังยืนมองพริตตี้สาวสวยไม่วางตา...ไอ้ออทัม! “ไอ้เวรไหนมึงบอกจะมาดูรถไง แล้วทำไมมาจีบสาวได้วะ” ผมเดินเข้าไปตบที่หัวมันทันที ไอ้เราก็นึกว่าอยากได้รถที่ไหนได้อยากได้สาวมากกว่า “ไอ้คิมมึงนี่ไม่ไว้หน้ากูเลย จีบบ้าจีบบออะไร รู้ไหมสาวสวยคนนี้ใคร” “ใครวะ” ผมเงยหน้ามองไปยังพริตตี้คนนั้นทันที เธอมองผมสีหน้าดูตกใจและประหม่าเล็กน้อย แต่หน้าก็คุ้นเหมือนเคยเจอที่ไหน “เอวาไง ฮึ” เสียงออทัมเอ่ยขึ้นทำให้ผมจ้องหน้าเธอมากขึ้น จริงด้วยใช่เธอจริง ๆ! “ลูกค้ามีอะไรจะสอบถามไหมคะ” เสียงเล็กเอ่ยถามพลางหลบสายตาหลุบลง “มีครับ เยอะด้วย” ไม่ใช่เสียงใคร ผมเองนั่นแหละฮึนึกว่าจะใส ๆ ที่ไหนได้ “ไอ้คิม ข้อตกลงมึงกับไอ้ทิมมันจบลงแล้วอย่าลืม” ไอ้ออทัมเอ่ยเสียงต่ำเป็นเชิงห้ามผม “กูไม่ได้จะทำอะไรสักหน่อยกูเป็นลูกค้า อยากได้ข้อมูลก็ต้องถามคุณพริตตี้ถูกไหมครับ” ผมเอ่ยย้ำเสียงคำว่าคุณพริตตี้ ฮึ! ความสนุกกำลังจะเริ่มแล้วสิ “อะเอ่อ ถะ...ถามได้เลยค่ะ” “กูขอคุยกับคุณพริตตี้สักครู่นะครับคุณออทัม” ไอ้ออทัมไม่ตอบอะไรยอมถอยแต่โดยดี อันที่จริงก็แค่อยากแกล้งให้กลัวเฉยๆ นั่นแหละ กลัวซะเหมือนว่าผมจะฆ่าเธออย่างงั้น “ลูกค้าอยากทราบส่วนไหนเป็นพิเศษ....” “วันนั้นกลับยังไง” “ฮะ?” เธอมองผมอย่างงุนงง “หูตึงรึไงวะ กลับยังไง” “อ๋อ ทะ...แท็กซี่ไง” “ทำงานแบบนี้ด้วยเหรอ” “คะ...คุณลูกอยากสอบถามอะไรเพิ่มเติมไหมคะ” “ถามก็ตอบ” ผมพยายามกดเสียงต่ำระงับอารมณ์ คิดว่าทำแบบนี้จะหนีกันได้รึไง “ถ้าไม่มีดิฉันขอตัวนะคะ” เอวาหันหลังให้ผมก่อนจะก้าวขาเดินไปทันที ฮึ! คิดว่าตัวเองเป็นใคร หมับ! “อ๊ะ ปล่อยนะ” ผมตรงเข้าไปคว้าหมับที่ข้อมือเล็กของเอวาทันที อยากอวดดีดีนัก “อย่าหยิ่งให้มากนะเอวา” “ปล่อยนะคิมหันต์เราเจ็บ” “ฮึคิดว่าตัวเองสูงส่งมาจากไหน ไอ้เราก็นึกว่าจะเรียบร้อยที่ไหนได้ชอบทำงานให้ท่าแบบนี้นี่เอง” “ฮึก...เราทำงานสุจริตไม่ใช่อย่างที่นายคิด” “คิดว่าบีบน้ำตาแล้วจะทำให้ฉันสงสารเธอรึไง” “แล้วนายมายุ่งกับเราทำไมเรื่องเดิมพันของนายกับทิมมันจบลงตั้งแต่คืนนั้นแล้วฮึก...ปล่อยเรานะ” เอวาพยายามสะบัดข้อมือออกแต่ไม่เป็นผล แรงมดอย่างเธอจะสู้อะไรกับแรงผมได้ “อย่าเข้าข้างตัวเองไปหน่อยเลยเอวาเธอไม่ได้เด็ดถึงขั้นที่ฉันจะอยากเอาเธออีกรอบหรอกนะ” “ฮึกฮือ...นายมันเลว” “นี่มันอะไรกัน! คิม! นายทำอะไรเพื่อนฉัน” เสียงของเบลเอ่ยขึ้นทางด้านหลังเธอรีบตรงเข้ามาแยกผมกับเอวาออกทันที บริเวณนี้ไม่ค่อยมีคนสักเท่าไหร่ยังดีที่คนไม่ค่อยเยอะไม่งั้นเรื่องวุ่นแน่ “เปล่า แค่ทักทายกันเฉย ๆ” ผมตอบหน้าตาย “ทักทายบ้าบออะไร ก็เห็นอยู่ว่านายทำเอวาร้องไห้” “เบลไม่มีอะไรหรอก จริง ๆ นะ” “ยายวาอย่ามาปิด ฉันรู้นิสัยแกดี คิมนายทำอะไรบอกมาเดี๋ยวนี้นะ” “ให้ฉันบอกจริง ๆ เหรอ” “ยะ...อย่านะ เบลเดี๋ยวฉันบอกแกหลังเลิกงาน ไปกันเถอะนะเบล” “เอางั้นก็ได้ ถ้าเกิดฉันรู้ว่านายทำร้ายเพื่อนฉันนายเจอดีแน่” เอวาดึงแขนเบลให้เดินออกไป น่าสนุกจริง ๆ ด้วยแฮะ “ไอ้คิมกูว่าแล้วมึงต้องก่อเรื่อง มานี่เลย” ผมเดินตามแรงดึงของไอ้ออทัมแต่โดยดี “มึงเป็นอะไรวะ ทำไมติดใจเอวารึไง” ไอ้ลูคัสถาม เหอะติดใจอะไรละก็แค่จะไปกวนเฉยๆ อย่างยายนั่นมีอะไรให้น่าติดใจกันวะ “ติดใจห่าไร ก็แค่ไปทักทายคนเคยเอา” “ไอ้คิมมึงมากไปแล้วว่ะ ไปเลยกลับบ้าน” ไอ้ออทัมกับไอ้ลูคัสส่ายหน้าอย่างเอือมระอาก่อนจะผลักให้ผมเดินออกจากงานทันที ถ้าคิดจะหลบหน้ากันขนาดนี้สงสัยต้องไปให้เห็นหน้าทุกวันแล้วล่ะ เอวาคนสวย KIMHUN : END

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more