บทที่ 7
เป็นของฉันคนเดียว
BW CONDO
ฉันนั่งอยู่บนโซฟาตัวยาวที่ห้องนั่งเล่นภายในคอนโดหรูของคิมหันต์ หลังจากที่เขาพาฉันออกมาจากห้องน้ำที่มหา'ลัยเขาก็ขับรถพาฉันมาที่นี่
ที่ที่เขาเคยรังแกฉัน...
แต่ใช่ว่าฉันจะยอมมาง่าย ๆ ตบตีกันบนรถแทบตายแต่เพราะความดื้อด้านหน้ามึนของเขาทำให้ฉันต้องจำนนยอมให้เขาพาฉันมาที่นี่นั่นแหละ
ฉันเปิดกล่องยาหยิบอุปกรณ์สำหรับทำแผลทั้งหมดซึ่งคิมหันต์ได้เอามาให้ฉันก่อนที่เขาจะขอตัวเข้าไปอาบน้ำ
“อะโอ๊ย แสบชะมัดเลย” ฉันร้องโอดโอยทันทีที่ฉันจิ้มสำลีที่ใส่แอลกอฮอล์ไว้ที่มุมปาก
“ทำแบบนี้แล้วชาติไหนจะเสร็จ” เสียงเข้มของคิมหันต์เอ่ยขึ้นน้ำเสียงปนหงุดหงิดของเขาทำให้ฉันเงยหน้าขึ้นมองคนข้างหน้าแต่ภาพตรงหน้ากลับทำเอาใบหน้าของฉันร้อนผ่าวขึ้นมาทันที
เขาเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพที่มีผ้าขนหนูพันที่รอบเอวเหมือนจะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่เพียงผืนเดียว หยดน้ำพราวเกาะที่เนื้อเนียนขาวของเขาทำ
