ศรันย์รีบคว้าแขนเธอไว้ในสภาพเปียกโชก เขาพยายามตะโกนถามเธอแข่งกับเสียงฝน
"ทำอะไรพรีม"
"หาลูกหมาค่ะ" เธอก้มไปแหวกโคนต้นชาฮกเกี้ยนที่ถูกตัดแต่งเป็นพุ่มเตี้ยแล้วอุ้มเอาลูกหมาตัวอ้วนตุ๊บสีขาวดำสองตัวออกมา แล้วก็มีแม่หมาวิ่งตามลูกมันออกมาจากพุ่มไม้
ศรันย์รีบถอดเสื้อไปคลุมศรีษะเธอไว้เพราะฝนตกแรงและเม็ดใหญ่เขากลัวว่าเธอจะเจ็บ
ทั้งสองพากันเดินเข้าทางหลังบ้านโดยมาแม่หมาวิ่งตามเข้ามาด้วย
พิมพิชญาวางลูกหมาสองตัวลงบนผ้าที่มีลูกหมาคอกเดียวกันนั้นนอนอยู่ก่อนแล้วหนึ่งตัว
"พรีมเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนครับเดี๋ยวไม่สบาย"
"เช็ดตัวให้หมาก่อนค่ะ มันคงหนาวแย่" เธอใช้ผ้าอีกผืนค่อยๆซับน้ำที่ขนของมัน ส่วนแม่ของมันก็นอนให้นมลูกอยู่
"พรีมไปเจอมันได้ยังไงครับ" ศรันย์ในขณะที่กำลังต่อปลั๊กไฟให้เธอได้ใช้ไดร์เป่าขนให้หมา
"แม่มันคาบมาหลบฝนในบ้านได้ตัวนึงค่ะ แล้วมันก็วิ่งออกไปอีกพรีมเลยคิดว่าน่ามันจะมีลูกอีก"
ศรันย์เอา
