“ไอ้ปริญ / ท่านประธาน”
ปริญมองทั้งสองด้วยแววตาดุดัน สายตาคาดโทษจ้องมองมายังกชมนที่เธอมาอยู่กับภูวิศที่นี่ แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้เพราะว่าตอนนี้มีวิญาดาเกาะแขนเขาเป็นปลิงอยู่ ปริญไม่สามารถเปิดเผยสถานะของเขาและกชมนให้คนอื่นรู้ได้นอกจากกลุ่มเพื่อนและลูกน้องเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้
“งั้นกูขอนั่งด้วยคนได้ไหม?”
“มึงไปนั่งโต๊ะอื่นดีกว่า”
“ทำไมกูจะนั่งโต๊ะนี้ไม่ได้”
ปริญเอ่ยด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว เมื่อภูวิศไล่ให้ปริญหาโต๊ะใหม่ ราวกับว่าไม่อยากให้เขาเป็นก้างขวางคอ
“ใช่ค่ะ...เราไปนั่งโต๊ะอื่นดีกว่า”
“ผมจะนั่งโต๊ะนี้...ถ้าคุณอยากไปนั่งโต๊ะอื่นคุณก็ไปคนเดียว”
วิญาดาถึงกับหน้าชาเมื่อเจอปริญตอบกลับมาแบบนี้ เธอกระแทกก้นลงนั่งอย่างไม่เต็มใจ ปริญหย่อนก้นลงนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกชมน แววตาดุจดั่งเสือร้ายจ้องมองคนตัวเล็กจนเธอรอบกลืนน้ำลายไปหลายอึก พลางคิดในใจมากับภูวิศทีไรซวยทุกที
อาหารถูกสั่งเพิ่ม ทั้งสี
