“มนเรียกแท็กซี่ไปเองดีกว่าค่ะ เดี๋ยวคนอื่นสงสัย”
กชมนเอ่ยขึ้นเมื่อท่านประธานจอมโหดไม่ยอมให้เธอไปทำงานด้วยตัวเอง
“ไปกับฉันนี่คือคำสั่ง!!”
ปริญเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม พลางมองหน้ากชมนด้วยสายตาไม่พอใจที่กล้าขัดคำสั่งเขา นับวันเธอยิ่งดื้อไม่ยอมเชื่อฟังในสิ่งที่เขาพูด
“แต่.....”
“ไม่มีแต่หรืออยากให้ฉันไล่เธอออก จะได้ไม่ต้องไปทำงาน...แล้วขังเธอไว้ที่นี่เหมือนเดิม”
น้ำเสียงฉุนเฉียวสายตาไร้ความรู้สึกจ้องมองมายังกชมน เขาทำคิ้วยู่เข้าหากันจนเธอสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตที่กำลังแผ่กระจายในตัวเขา กชมนต้องจำใจทำตามอย่างว่าง่าย เธอเดินตามเขาเข้าไปในลิฟต์เพื่อลงไปสู่ชั้นล่างทันที
รถยุโรปคันสีดำจอดเทียบรออยู่หน้าเพนท์เฮาส์ เมื่อทั้งคู่เดินออกมาจากตัวเพนท์เฮาส์ ชายร่างสูงสวมชุดสีดำก็เปิดประตูรถให้ปริญและกชมนเข้าไปนั่งด้านในทันที เมื่อประตูรถถูกปิดลงรถก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวออกสู่ท้องถนนใช้เวลาประมาณหนึ่งชั
