หล่อแต่เด็กแถมฟรีตอนโต (2)
1568 Words
part พิภู
ตอนนี้ผมกำลังจ้องหน้าผู้หญิงที่ได้ชื่อว่า ก็สวยอยู่นะ แต่ห้าวยังกับผู้ชาย เอาซะขัดกับการแต่งตัวเลย เมื่อเช้าผมไปบอกเลิกกับผู้หญิงในสต๊อกคนนึงมา ก็ไม่คิดว่ามันจะยากขนาดนั้น โชคดีจริงๆ ที่เธอเดินมาทางนั้นพอดี แล้วก็ไม่รู้โชคดีหรือพรหมลิขิต เธอดันเป็นเพื่อนสนิทกับมะปราง แฟนของเพื่อนสนิทผมอีก
"ว่าไง สนใจป่ะ" ผมทวงคำตอบของผู้หญิงตรงหน้าที่ดูออกเลยว่า เธอกำลังเขินอยู่ ถ้าคิดว่า ผมชอบเธอหรอ หึ! ป่าว สำหรับผมความรักคือ สิ่งโง่ๆ ที่ทำให้เราลุ่มหลงตามมันไป
"ไม่" ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีก จนเธอต้องหลบสายตาผมไป
"ไม่สนใจจริงหรอ" เธอหันมามองหน้าผมอีกครั้ง ก่อนที่จะผลักหน้าผมออกอย่างแรง
"ไม่สนใจ ผู้ชายอย่างนาย ไม่สมควรได้รับความรักหรอก" ผมพยักหน้ารับ ก่อนที่จะกระตุกยิ้มมุมปากเบาๆ มันก็คือจริงอย่างที่เธอพูด
"แต่ดูเหมือนผู้หญิงหลายคนอยากได้ความรักจากฉันนะ" ผมพูดก่อนที่จะค่อยๆ ปล่อยข้อมือของเธอ ยัยนี้ดูดุชะมัด ไม่เห็นเหมือนมะปรางเลย เธอดูเป็นผู้หญิงหยิ่งๆ ดุๆ แต่ขัดกับหน้าตาที่ดูหวาน
"เพ้อเจ้อ ปะ....อื้อออออ" แต่ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมประกบจูบเข้าที่ปากเล็กๆ ของเธอ แต่ดูก็รู้ว่า จูบแรก แต่จูบแรกของเด็กประถมนี้กลับทำให้ผมเพลินดีจัง
"อื้อออ! นาย!! ไอ้!!"
"ด่าอีกสิ จะได้จูบอีก" ผมพูดพร้อมกับทำท่าจะจูบอีกที จนเธอต้องเอามือปิดปากตัวเองไว้ ท่าทางแบบนั้นมันน่าแกล้งชะมัด ถ้าเป็นผู้หญิงคนนั้นเขาคงรีบแล้ว ส่วนยัยนี้ทำท่าทางรับเกียจกับผมเป็นเชื้อโรค
"ฉัน อยาก จะ ฆ่า นาย" เธอกัดฟันพูดก่อนที่จะสบัดมือของผมออกอย่างแรง ก็อยากจะตามไปอยู่หรอกแต่ดูจากท่าทางคงจะโกรธน่าดู ผมยืนมองแผ่นหลังของเธอพร้อมกับหลุดยิ้ม ก่อนที่จะยกโป้งมาลูบที่ปากของตัวเองเบาๆ
"จูบอย่างกับเด็ก แล้วกูติดใจอะไรวะ"
.
.
.
@ผับ T
"ไอ้ธีร์ ไม่มาหรอวะ" แกร๊ก! เสียงน้ำแข็งที่กระทบกับแก้วไปมา ตอนนี้ในหัวผมคิดถึงแต่เรื่องเมื่อเย็น จิ๊! คงเป็นเพราะผมไม่เคยเจอใครที่เป็นแบบเธอล่ะมั้ง รู้สึกอยากเอาชนะยังไงไม่รู้
"เดี๋ยวก็มาล่ะมั้ง"
"แล้วมึงอ่ะ ไอ้นที แม่ให้ออกจากห้องแล้วหรอครับ" ผมหยุดคิดเรื่องนั้นก่อนที่จะหันไปแซวไอ้นที แม่มันที่ว่าก็คือ ลีอา เพื่อนสนิทในกลุ่มกันนี้แหละ ที่สำคัญคือ เธอดันสวยที่สุดในกลุ่มด้วยเพราะ เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม
"พวกมึงก็ชอบแซวมันจังวะ ไอ้นทีมันไม่ได้กลัวลีอาขนาดนั้นหรอก ก็แค่พอลีอาโทรมา ไม่ว่าทำเหี้ยไรอยู่ก็ต้องหยุดทำทันทีเลย แค่นั้นเอง" ไอ้สกายพูดขึ้น ทำเอาผมที่นั่งฟังถึงกับต้องหลุดขำ มันเป็นแบบนั้นจริงๆนะไม่ว่าจะทำอะไรอยู่ขอแค่โทรมากริ๊งเดียว แม่งวางของทุกอย่างเลย เหลือแค่ตอนสอบอย่างเดียวแล้วมั้ง เพราะว่าเขาไม่ให้เอาโทรศัพท์เข้า ผมว่าถ้าตอนสอบเขาให้เอาเข้าได้แล้วลีอาโทรมามันก็คงเลิกทำข้อสอบ
"พวกมึงแม่ง!"
"มึงชอบลีอาจริงๆ ใช่มั้ยวะ" ผมเอ่ยปากถาม ถึงมันจะไม่เคยบอกว่า มันชอบเพื่อนตัวเอง แต่การกระทำแม่งโครตชัดเจน
"จิ๊! เมื่อไรไอ้ธีร์จะมาวะ" มันทำเป็นพูดหงุดหงิดเปลี่ยนเรื่อง
"อย่าเปลี่ยนเรื่องเถอะน่า รีบๆพูดมาเหอะ"
"ไม่...ไม่ชอบเว้ย ลีอาคือเพื่อนนะ จะเอามาทำเมียได้ไงวะ"
"นั้นกูจีบเอง" ผมหันไปมองไอ้ธีร์เจ้าของต้นเสียงที่ยืนอยู่หลังไอ้นที พูดแหย่หางเสือชิบหาย
"กูไม่ให้ มึงก็จีบปรางไปดิวะ" พวกผมเลยพยักหน้ารับเบาๆ เข้าใจแล้วค้าบว่า ไม่ได้คิดจะเพื่อนมาทำเมีย
"หวงเกิ๊นนนน เอาเด็กป่ะ" ไอ้เหี้ยนี้เขาก็เหี้ยเกิน แต่ระดับเราแล้วก็ต้องเอาดิรอไร
"เอาดิค้าบบ" ผมพูดกับเพื่อนพร้อมกับกระดกเหล้าเข้าปาก แต่หางตาดันไปสะดุดกับผู้หญิงในชุดแดงตัดดำ คุ้นๆแฮะเหมือนยัยนั้นเลย แต่ยัยนั้นจะกล้ามาที่แบบนี้คนเดียวหรอวะ ผมคาใจก็เลยเลือกที่จะเดินตามไป ทำไมผมถึงอยากรู้ก็ไม่รู้ทั้งที่มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผมด้วยซ้ำ แต่ก็ช่างเถอะ มันให้ไปรู้ๆ จะได้ไม่คาใจ
"ไอ้พิภู มึงจะไปไหน"
"เดี๋ยวกูมา ไปเข้าห้องน้ำก่อน" ผมพูดรัวๆออกไป เพราะคนก็เยอะกลัวตามเธอไปไม่ทัน ผมรีบเดินตามเธอไป เธอจะไปไหนแล้วเดินไปหลังร้านทำเพื่ออะไร มืดก็มืด แถมมาคนเดียวอีก
หมับ! อั๊ก!
"โอ๊ยยยย!"
"เมื่อไรจะคืนสักทีวะ" ผมยืนดูเหตุการณ์อยู่หลังเสาแบบเงียบๆ จู่ๆ เธอก็ถูกผลักโดยใครไม่รู้ เป็นผู้ชายตัวใหญ่ๆ ประมาณ 3-4 คน เธอทำอะไร ทำไมถึงได้มายุ่งเกี่ยวกับอะไรพวกนี้
"ก็บอกว่า เดี๋ยวคืนไง"
"ครั้งที่แล้วก็บอกแบบนี้ ก็บอกให้ไปขายตัวไงวะ!" อันดามันโดนบีบเข้าที่คางอย่างแรง ไม่ใช่ผมกลัวจนไม่อยากไปช่วยนะ แต่ผมต้องการรู้ว่า เธอไปติดหนี้อะไรไอ้พวกนี้ไว้
"ปล่อย! เดี๋ยวพรุ่งนี้เอามาคืน เงินต้นทั้งหมด พอใจหรือยัง"
"ก็แค่นั้นแหละ ค่อยว่าง่ายหน่อย แต่ว่า...เงินต้นอ่ะ มันเพิ่มเป็น 1.5 ล้านแล้วนะ"
"ห๊ะ!! ทำไมมันเยอะแบบนั้นล่ะ"
"ก็ไปถามพ่อมึงสิ พรุ่งนี้เงิน 1.5 ล้านต้องมากองอยู่ที่นี่ตรงนี้ ไม่งั้นมึงตาย!" ผมยืนมองอันดามันที่ยืนร้องไห้อยู่คนเดียวในที่แคบๆ มืดๆ จะว่าไปก็น่าสงสารอยู่แหละนะ แต่จังหวะที่ผมกำลังจะเดินเข้าไปหาเธอ ก็ดันมาผู้ชายกลุ่มนึง (ผู้ชายอีกละ!) เดินเข้ามาหาเธอ
"น้องสาว มานั่งทำอะไรตรงนี้คนเดียว เหงามั้ย ให้ช่วยแก้เหงามั้ยจ๊ะ"
"......"
"ไม่ตอบแบบนี้แปลว่าเหงา...นั้นไปกับพวกพี่สิ ไม่เหงาแล้วก็ได้เงินด้วย" ผมที่ยืนมองอยู่ ก็ได้พูดในใจว่า ปฏิเสธสักทีสิวะ แต่เธอกลับเงียบไปตอบอะไร
"......"
"นั้นปะ..." โอ๊ยยยย! ไม่ไหวแล้วเว้ย
"ทำอะไรวะ ที่รักทำไมมาแอบตรงนี้ล่ะ" ผมตัดสินใจที่เดินเข้าไปหาเธอที่กำลังนั่งก้มหน้าเมื่อกี้ ดวงตาแดงกล่ำแบบนี้ร้องไห้อยู่อะสิ
"นาย...." เสียงแผ่วเบาของเธอ ฟังแล้วหดหู่ใจชิบหายเลย
"อะไรวะ พวกกูเจอก่อนนะเว้ย" ผมหันหน้าไปมองไอ้พวกนั้นที่ทำท่าเหมือนจะเข้ามารุม แต่ทว่า....
พรึ่บ!
"หรือมึงจะเอา" ผมเปิดเสื้อขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้เห็นด้ามปืนกระบอกสีดำที่เหน็บอยู่ในกางเกง เก่งแต่ปากนี่หว่า พอเห็นแบบนี้ก็เดินหนี ถ้าใช้คำว่าเดินดีกว่า วิ่งหนีอย่างกับหมา
"มานั่งไรตรงนี้เนี้ย มันอันตรายนะ'
"นายมาทำอะไรหรอ" เธอพูดด้วยน้ำเสียงสิ้นหวัง ก่อนที่จะเอาหัวพิงกับกำแพงด้านข้าง สถานการณ์ตอนนี้ดูไม่เป็นเธอเอาซะเลย พอเห็นแบบนี้หัวใจมันกระตุกวูบแปลกๆ
"ลุกก่อน ไปจากตรงนี้ มันอันตราย" เธอยอมลุกอย่างง่ายดาย ไม่เห็นจะดื้อเหมือนตอนอยู่มหาลัยเลย แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย ผมเดินออกมานอกร้านไม่ทันได้เข้าไปบอกไอ้พวกนั้น แต่ช่างเถอะมันคงไม่ได้เดือดร้อนอะไรหรอก เพราะมันคงคิดว่า ผมอาจจะเจอสาว แล้วพาสาวเข้าม่านรูดไปล่ะ
"ขึ้นมาบนรถสิ ยืนทำอะไร"
"จะไปไหน...ฉันไม่รู้จะไปไหน" แม้จะพูดแบบนั้น แต่ก็เข้ามานั่งในรถอย่างว่าง่าย
"เธอไปทำอะไรตรงนั้น"
"นี่นายหรอ...." เธอชี้ไปรูปภาพที่ติดอยู่ตรงหน้ารถ ซึ่งแน่นอนมันคือผมตอนเด็ก จริงๆ ผมไม่ได้อยากเอามาติดหรอก แต่แม่แอบเอามาติดผมก็เลยต้องยอมให้มันอยู่อย่างนั้นต่อไป
"อืม"
"นายนี่หล่อตั้งแต่เด็กเลยสินะ" เธอเลือกไม่ตอบคำถามผมกลับพูดขึ้นลอยๆ โดยที่หัวยังพิงไปที่กระจกและสายตาก็ยังทอดออกไปถนน ผมกระตุกยิ้มมุมปากก่อนที่จะพูดประโยคหยอดๆ ออกไป เพราะว่าตอนนี้คิดว่าเธอคงเครียดน่าดู
"หล่อตั้งแต่เด็กแล้วก็แถมฟรีตอนโตด้วย สนใจยัง"
"ไม่สนใจ หรือต่อให้ฉันสนใจฉัน...ไม่เหมาะกับนายหรอก" เธอหันมามองผมด้วยสายตาที่ว่างเปล่าก่อนที่จะหันกลับไปมองนอกกระจกเหมือนเดิม
- Writer
