ฉันเดินหลับตาตามพี่พิภูมาที่สนามแข่งรถ ที่หลับตาได้เพราะว่า เขาจูงมือฉันอยู่ ไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมต้องลากฉันมาด้วย เขามีแข่งรถก็ซ้อมไปสิ วันหยุดฉันก็อยากจะนอนพักกกกก!
"อันดามัน เดินดีๆ เดี๋ยวก็ล้มหรอก" ฉันสะลึมสะลือเดินตามเขาไป เขาก็ขี้บ่นจริงๆเลย แต่ฉันไม่ฟังหรอกก็หลับตาเดินต่อไป
ตุ๊บ!
"โอ๊ยยย! พี่พิภู ทำไมนึกจะหยุดก็หยุดอ่า" แต่ฉันก็ตาตื่นขึ้นมาทันที เพราะว่า อยู่ๆ เขาก็หยุดเดินกะทันหันทำให้จมูกของฉันชนเข้ากับแผ่นหลังของเขาอย่างแรง
"ก็บอกให้เดินดีๆ เป็นยังไงล่ะ" ยังจะมีหน้ามาถามฉันอีก ฉันยืนถูจมูกตัวเองไปมา เพราะว่ามันเจ็บยังไงล่ะ ถึงว่าสร่างเลยทีเดียว
"พี่อ่าาา โอ๊ยยย!"
"หึ! ไหนดูสิ เจ็บมากเลยหรอ" เขาปล่อยการกุมมือออกแล้วเจ้าหน้าฉันให้เชิดขึ้น พอเห็นเขาใกล้ๆ แบบนี้แล้วใจมันเต้นแรงชะมัด ทำไมใบหน้าหล่อๆของเขา ถึงได้กวนใจฉันตลอดเวลาเราอยู่ใกล้กันแบบนี้นะ
"ฉันหล่อมากเลยหรือไง"
"หื
