01
1206 Words
ใครเชื่อเรื่องเวรกรรมบ้างครับ
ผมว่าผมไม่เชื่อนะ
ตับ ตับ ตับ
เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้องพร้อมกับเสียงครางหนึ่งชายหนึ่งหญิง ร่างสูงทาบทับบั้นท้ายขาวผ่อง มือเรียวยางตบบั้นท้ายงอนงามดังเพี้ยะหลายทีจนแดงเป็นรอยฝ่ามือ
"คุณพีชคะ ตีนีน่าเบาหน่อยสิคะ อูยยย" นีน่าเด็กวัยสิบแปดปีหมาดๆร้องบอก ร่องหอยของเธอถึงเขาทะลวงจนเสียไปน้ำหนึ่งแล้ว เขายังไม่มีทีท่าจะจบเกมกามนี้ได้เลย
"หีบริสุทธิ์แบบนี้ไม่มีมาบ่อยๆ อดทนหน่อยนะคนดี" พีชกล่าว นีน่าเป็นเด็กสาวลูกครึ่งไทยเวียดนามผิวขาวนวลเนียนน่ารักสมวัย ทั้งยังชอบมายั่วยอนจนค*ยเขาปวดหนึบอยู่บ่อยครั้ง และรรั้งนี้เด็กสาวก็หนีไม่พ้นเพลย์บอยหนุ่มอย่างเขาแล้ว ทั้งยังต้องพลีเยื่อพรหมจรรย์แก้กำหนัดให้แก่เขา
"อ๊ะ อ๊าา หอยเธอตอดสุดยอดเลยว่ะ" พีชหัวเราะ ก่อนจะปล่อยน้ำกามอุ่นใส่เต็มร่องหอยเด็กสาว คราบเลือดพรหมจรรย์เปราะน้ำกามไหลออกจากร่องสาว พีชจะแคงร่างไปนอนหอบเหนื่อย เขาโยกบั้นท้ายโหมใส่จนเหนื่อย ยิ่งส่วนบริสุทธิ์ก็ต้องคอยเล้าโลมจนเปียกแฉะก่อนสอดใส่ ช่างเป็นเซ็กซ์ที่ยาวนาน
"หนูแสบหอยไปหมดแล้วค่ะ มันโหวงๆ" เด็กสาวที่เพิ่งได้เรียนรู้กามเริ่มกังวล ครั้งแรกทั้งเจ็บทั้งเสียว พอเอาแท่งเอ็นออก มันโหวงเหวง แถมหอยยังมีน้ำไหลฉ่ำนอง
"นอนเถอะ ถ้าพรุ่งนี้ไม่ไหวเดี๋ยวก็ค่อยกินข้าวกินยา ฉันเด้าเธอจนเมื่อยกง่วงไปหมดแล้ว อย่ามีปัญหามาก ฉันยังอยากเอาหอยเธออยู่" คำพูดแล้งน้ำใจกล่าวออกมา เด็กสาวนีน่าตกใจหวาดกลัวไม่อยากสูญเสียรักแรกของเธอ เด็กสาวนอนเคียงข้าง เรียวแขนอ่อนนุ่มกอดเอวของชายที่เธอรักก่อนจะข่มตาหลับนอนลง
วันรุ่งขึ้นก็อยากที่คาด เด็กสาวหอยบวม ไข้ขึ้น พีชไม่ได้สนใจเท่าไหร่ เขาตามแม่บ้านประจำห้องคอนโดของตนมาดูแลเด็กสาว ก่อนจะแต่งตัวออกไปทำงาน
พีชเป็นบุตรชายเสเพลคนนึงของบ้านเศรษฐีระดับประเทศ เขาไม่ได้ทำงานทำการดีมากนัก เพราะความไม่เอาไหนของพีช นอกจากตำแหน่งปลอมที่บิดามอบให้ เขาก็ไม่มีอะไรโดดเด่นแล้ว
"พีชนายควรเลิกเอาสาวในออฟฟิสได้แล้วนะ" คุณภาคพี่ชายต่างมารดาของพีชกล่าวด้วยความระอา พีชทำให้สาวในบริษัททะเลาะกันวุ่นวาย ทำให้เสียระบบการปกครองไปหมด วันนี้ตอนเช้าก็พึ่งมีพนักงานสาวทำร้ายกันที่ลาดจอดรถ
"แล้วแกมายุ่งอะไรด้วยว่ะ" พีชไม่พอใจพี่ชายคนนี้ ทั้งที่เขาเกิดมาในภรรยาหลวง แต่กลับมีความสามารถน้อยกว่ามันในทุกด้าน รูปร่างหน้าตาพีชก็ได้อยกว่าภาค พีชทั้งเกลียดทั้งไม่พอใจมัน แต่บิดาก็ให้ท้ายภาคมากกว่า ทำให้พีชทำอะไรมันมากไม่ได้
"นายเป็นผู้บริหารคนนึงทำตัวให้มันดีๆหน่อย ถ้าอยากจะเอาใครก็ไปหานอกที่ทำงาน ฉันช่วยแกแบบนี้ทุกครั้งไม่ไหวนะ" ภาคบอกด้วยความโมโหเล็กน้อย เขารู้ฐานะของตนเองดี แม้บบิดาจะให้อำนาจเขาในการทำงาน แต่เขาก็รู้ดีว่าหุ้นส่วน หรือทรัพย์สินบิดาย่อมมอบให้พีชทั้งหมด เขาก็แค่หมากที่ใช้งานตัวนึง
"แกมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉันไอ้ภาค" พีชไม่พอใจเขวี้ยงรายงานปึกนึงใส่พี่ชายตนเอง ภาคไม่ได้หลบแฟ้มงานนั้นจึงกระแทกใส่หัวเขาจนมึน
"โอ๊ยยยย" ภาคร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แทนที่พีชจะตกใจ รีบขอโทษ และเข้ามาดูอาการพี่ชาย พีชกลับหัวเราะสะใจ
"ออกไปได้ล่ะไอ้พวกผิดเพศ ไป๊" พีชเอ่ยถ้อยคำที่ไม่ควรพูดออกมา ภาคมองน้องชายดวงตาแดงก่ำด้วยความเสียใจ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
พีชไม่ได้เกลียดพี่ชายเพราะอิจฉา แต่เมื่อนึกถึงเรื่องราวในอดีตมันก็ทำให้เขาอดโมโหและรังเกียจพี่ชายคนนี้ไม่ได้
ภาคมีรสนิยมทางเพศแบบชายรักชาย พีชกับภาคเรียนโรงเรียนเดียวกัน ซึ่งเป็นโรงเรียนชายล้วน วันนึงพีชเห็นภาคเดินออกมาจากห้องเรียน ภาคไม่ได้รับอนุญาติให้ขึ้นรถกลับบ้านกับพีช เขาต้องนั่งรถเมล์กลับเอง
วันนึงพีชเกิดสงสัยว่าทำไมภาคกลับบ้านช้านัก พีชจึงได้ไม่เรียกรถที่บ้านมารับ และเขาแอบตามภาคไปจนพบว่าภาคนั้นทำงานขายบริการทางเพศ
...และยังขายบริการให่กับชายหนุ่ม
ความสอดรู้สอดเห็นพีชแอบดูพี่ชายหลับนอนกับแขก ภาคแหกร่องตูดรับแท่งเอ็นอวบของลูกค้าวัยกลางคน ภาคโยกร่างตนเองขึ้นลงบดกับแท่งเอ็น เสียงครางพอใจของคนทั้งสองสอดประสานกัน พีชยิ่งรังเกียจภาคยิ่งขึ้นไปอีก ภาคไม่ได้รับงานแค่กับชายหนุ่ม ไม่ว่าสาวแก่ แม่ม่าย สาวน้อย หรือบุรุษวัยใด ภาคล้วนรับงานหมด
ความลับนี้พีชไม่ได้แพร่งพราย มีแค่พี่และน้องเท่านั้นที่รู้ พีชช่วยปกปิดเพราะเขาอับอายเกินกา่าจะต้องมีพี่น้องแบบนี้ และอีกอย่างภาคเป็นมือเป็นเท้าให้กับพีชมาโดยตลอด เขาไม่มีทางทำลายหมากตัวนี้เด็ดขาด
"พี่ภาคไหวไหมครับ" เสียงของริทผู้ช่วยหนุ่มน้อยที่ยืนจับไหล่ภาคด้วยความสงสาร ภาคเป็นคนที่ดีมากคนนึง เขาเกิดและเติบโตมาอย่างกาฝาก ต้องหาเงินกินใช้เอง เพราะมีแม่เลี้ยงคอยกลั้นแกล้ง เขาตั้งใจเรียน หาเงินเรียนพิเศษด้วยการเข้าสู่อาชีพค้ากาม ก็มันเป็นอาชีพที่สบายแล้วรวยเร็วที่สุด พอโตมาแทนที่ภาคจะได้ไปเติบโตที่อื่นก็กลับเอาบุญคุณมารั้งภาคไว้
ริทมองห้องของพีชด้วยสายตาเกลียดชังก่อนจะวูบหายไป เขาประคองภาคเข้าไปนั่งในห้อง ก่อนจะล็อคห้องไว้ ภาคและริทเข้าไปในห้องนอนส่วนตัวที่อยู่ในประตูลับหลังห้องทำงาน ริทและภาคมีความสัมพันธ์กันมากกว่าเจ้านายลูกน้อง ทั้งคู่รักกันมาตั้งแต่รู้จักกันในตอนที่ภาคเริ่มขายบริการ
ทัังสองต่างฝ่าฝันสู้มาด้วยกัน จนมาถึงทุกวันนี้ ริทควรได้ไปไกลกว่านี้ แต่ในเมื่อภาคเลือกที่จะจมอยู่กับที่นี่ ริทก็ทิ้งคนรักไม่ลง ภาคกอดริทพลางร้องไห้ออกมา เขาทำดีขนาดนี้ทำไมพีชถึงไม่เคยเห็นค่า ทั้งที่พีชและภาคต่างก็เป็นพี่น้องกัน มีกันแค่สองคน ทำไมต้องเกลียดชังกันถึงขนาดนี้ด้วย
- Writer
