" ไม่ค่ะ "
" โห่ ที่รัก ทำไมถึงได้พูดตัดเยื่อใยพี่ถึงขนาดนี้ครับ พี่เสียใจนะรู้ไหม "
" ก็พี่พูดกำกวมเองทำไมล่ะ น้ำผึ้งรู้ทันหรอกนะ "
" รู้ทันว่าอะไรครับ "
สตีฟพูดพร้อมกับนั่งลงข้างเธอแล้วยกตัวเธอขึ้นมานั่งรถตักของเขา
" อุ้ย! พี่สตีฟ วางน้ำผึ้งลงเดี๋ยวนี้นะคะ ปล่อยเลยนะ กอดเอวกันไว้ทำไมเล่า "
" ทำไมครับ เขินพี่หรอ "
สตีฟที่ตอนนี้เอาคางไปเกยไว้ที่ไหล่มนเรียบร้อยแล้ว
" ปะ...ป่าวสักหน่อย ใครเขาเขินกัน ไม่มี๊ "
" ฮ่า ฮ่า ครับไม่มีก็ไม่มี แต่คืนนี้ดึกแล้ว อยู่ค้างที่นี่เถอะ คอนโดพี่มีห้องว่างอีกห้อง น้ำผึ้งไปนอนห้องนั้นแล้วกัน หรือถ้าเปลี่ยนใจกลัวผีจะมานอนห้องพี่ก็ได้นะ พี่พร้อมกอดประโลมเสมอ "
" ไม่ค่ะ พี่สตีฟน่ากลัวกว่าผีอีก "
" หึ! พูดเป็นเล่น หล่อขนาดนี้จะน่ากลัวได้ยังไง "
" ไม่รู้แหละ น้ำผึ้งง่วงแล้ว งั้นขอตัวไปนอนแล้วนะคะ "
" ครับ ขาดเหลืออะไรบอกพี่นะ "
" ค่ะ ขอบคุณนะคะ อ
